ஒளியேற்ற வாருங்கள்!

மேலும் தகவல்களுக்கு : http://candlelightfortamils.blogspot.com/

தொடர்புக்கு : lightacandlefortamils@gmail.com

சிறுநகர நாயகன்!

தமிழ் சினிமாவின் ஆகப்பெரிய பிரச்சினை இது. வைத்தால் குடுமி. சிரைத்தால் மொட்டை. படத்தின் கதை நடக்கும் களம் என்பது தொண்ணூறு சதவிகிதம் சென்னைதான். இல்லாவிட்டால் மதுரை. அல்லது மதுரை மாவட்டத்தின் ஏதோ ஒரு குக்கிராமம். அரிவாள்தான் கதைக்கே முதலீடு என்றால், போனால் போகுதென்று திருநெல்வேலிக்குப் போவார்கள். “பசுபதி. விட்ரா வண்டியை” என்று வசனம் வைக்க இயக்குனருக்கு ஆசை வந்துவிட்டால், கோயமுத்தூருக்கு வண்டியை விடுவார்கள். ஒரு தெலுங்கரோ, இந்திக்காரரோ தமிழ்ப்படங்கள் பார்க்கும் வழக்கம் கொண்டிருந்தால் தமிழ்நாட்டில் இருப்பது நாலே, நாலு நகரங்கள்தான் என்று எண்ணக்கூடும்.

இந்தப் போக்கு தமிழ் சினிமாவின் சாபக்கேடு என்றும் சொல்லலாம். கிராமம் என்றால் கோவை அல்லது மதுரை. நகரமென்றால் சென்னையென்றே சிந்திக்க இயக்குனர்கள் பழகிவிட்டார்கள். செங்கல்பட்டு, சேலம், தஞ்சாவூர், பட்டுக்கோட்டை, வேலூர், பொள்ளாச்சி, லொட்டு, லொசுக்கு என்று எவ்வளவோ நகரங்கள் தமிழகத்தில் இருக்கிறது. இந்த ஊர்களை களமாக கொண்டும் கதை சொல்லலாம் என்று எந்த புதுமுக இயக்குனருக்கும் தோன்றுவதேயில்லை என்பது பரிதாபம்தான். ஒருவேளை படப்பிடிப்புச் செலவு, சரியான லொக்கேஷன்கள் இல்லாமை போன்ற வேறு நிர்வாக காரணங்களும் இருக்கக்கூடும். ஆனால், இதனால் இந்த சிறுநகர மாந்தர்களை தமிழ் சினிமா பிரதிநிதித்துவப் படுத்தாமல் போகின்ற அவலம் நேர்கின்றதை மறுக்கவே முடியாது. ஓரிரு விதிவிலக்கான திரைப்படங்கள் வந்திருக்கலாம். அவையெல்லாம் நூற்றில் ஒன்றோ, ஆயிரத்தில் நான்காகவோதான் இருக்கும்.

மற்ற ஊர் ஆட்களுக்கு இதனால் சென்னை மீது பெரிய கோபம் இருக்கலாம் என்று உளவியல்ரீதியாக உணரமுடிகிறது. சென்னையிலேயே ரீல் ஓட்டிக் கொண்டிருக்கும் முன்னணி நாயகர்களுக்கு போட்டியாக, புது நாயகன் யாராவது மற்ற ஊர் கதைகளில் நடித்தால் ஆரவாரமான வரவேற்பினை பெறுகிறார். முன்பு ராமராஜன். இப்போது விமல் (விஜய் கூட ஆரம்பக்கால படங்களில் சென்னை தவிர்த்த பிற நகர இளைஞன் கதாபாத்திரங்களில்தான் நடித்து வந்தார்). தங்கள் ஊரையும், தங்கள் மனிதர்களையும் பிரதிநிதித்துவப் படுத்தும் திரைப்படங்களை சென்னை தவிர்த்து ஏனைய ஊர் மக்கள் எப்போதுமே எதிர்ப்பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சமீபத்திய களவாணி, பாஸ் (எ) பாஸ்கரன் மாதிரி படங்களின் வெற்றியை இதற்கு உதாரணமாக காட்டலாம்.

சில நாட்களுக்கு முன்பாக, உத்திரமேரூரில் +2 படிக்கும் பெண் ஒருவரின் ரெக்கார்ட் நோட்டை பார்க்க நேர்ந்தது. பின்பக்க உள்ளட்டையில் விமலின் வண்ணப்படம். பெண்கள் கமல், ஷாருக், சல்மான், ரித்திக் ரோஷன், அஜித், விஜய், சிம்பு படங்களைதான் வைத்திருப்பார்கள் என்று அதுவரை நமக்கு ஒரு மூடநம்பிக்கை இருந்தது.

“விமல் படத்தை கூடவா?”

“ஏன் வெச்சுக்க கூடாது? விமலுக்கு கல்யாணம் ஆனப்போ எங்கிளாஸ்லே நிறைய பொண்ணுங்க அழுதுட்டாங்க தெரியுமா?”

‘மாஸ்’ அளவிடும் மேட்டரில் நாம் கொஞ்சம் பின்தங்கியிருப்பது புரிந்தது. பிறகு செல்லுமிடமெல்லாம் கவனமாக கவனித்ததில், விமலுக்கு ஒரு மாதிரியான ரூரல் தன்மையோடு கூடிய செமி-அர்பன் மார்க்கெட் மாஸ் உயர்ந்து வருவதை புரிந்துக்கொள்ள முடிந்தது (இதே மாதிரி மாஸ், இவரது சக கூத்துப்பட்டறை நண்பரான மைனா விதார்த்துக்கும் ஏற்பட வாய்ப்பிருக்கிறது).

“இங்கிட்டு மீனாட்சி. அங்கிட்டு யாரு?” வசனம் விமலுக்கு நல்ல ஓபனிங். களவாணியின் தறுதலை பாத்திரம் பக்காவான ரீச்சிங். குட்டி, குட்டி ஊர்களில் வசிக்கும் டுட்டோரியல் ஸ்டூடண்ட்ஸ் தங்களை, அச்சு அசலாக கண்ணாடியில் பார்ப்பது மாதிரி விமலை பார்த்திருக்கிறார்கள். படா த்ராபையான திரைக்கதையம்சம் கொண்ட தூங்கா நகரம் கூட விமலுக்காக சொல்லிக் கொள்ளும்படியான வசூலை அள்ளியிருக்கிறது. இப்போது ‘எத்தன்’. அடுத்து ‘வாகை சூட வா’வென்று, நம்பி பந்தயம் கட்டக்கூடிய நிச்சயவெற்றி குதிரை ஆகிவிட்டார் விமல்.

எந்தவித நடிப்பாற்றலும் இல்லாமல், சமீபத்தில் சொல்லிக் கொள்ளும்படியான வெற்றிப் படங்களும் இல்லாமல் இருந்தாலும் அஜித்துக்கு எப்போதுமே ஒரு மாஸ் இருந்துக் கொண்டிருக்கிறது. அதற்கு காரணம் திரையுலகுக்குள் நுழைய அஜித் அடைந்த கஷ்டங்களும், நுழைந்த பிற்பாடு உழைத்த பெரிய ரவுண்ட் உழைப்புமே. ஒரு தன்னம்பிக்கை மனிதராக கனகச்சிதமாக அஜித் பிராண்ட் ஆகிவிட்டதைப் போன்றே, விமலுக்குமான ஒரு பின்னணிக்கதை ரசிகர்களுக்கு இவர் மீதான கூடுதல் பிடிப்பை ஏற்படுத்துகிறது.

திருச்சிக்கார இளைஞரான ரமேஷூக்கு சினிமா மீது கொள்ளை விருப்பம். இவருடைய துரதிருஷ்டம், இவர் நுழைய விரும்பிய நேரத்தில் தயாரிப்பாளர்கள், இயக்குனர்கள், நடிகர்கள் என்று ஏற்கனவே சினிமாவில் கொட்டை போட்டு பழம் தின்றவர்களின் வாரிசுகளே திரும்ப திரும்ப அறிமுகமாகிக் கொண்டிருந்தார்கள். அதே நேரம் ‘கூத்துப்பட்டறை’யிலிருந்து நடிகர்களை நேரடியாக, தமிழ் சினிமாவுக்கு சில இயக்குனர்கள் ‘டவுன்லோடு’ செய்துக் கொண்டிருக்கும் போக்கும் காணப்பட்டது. பிடி கூத்துப்பட்டறையை. சினிமாவுக்குள் நுழைய ஒரு குறுக்குவழி விகடன் என்றால், இன்னுமொரு குறுக்குவழி கூத்துப்பட்டறை.

ஆறுமாத காலம் கூத்துப்பட்டறையில் பயிற்சி பெற்றதாக பேட்டிகளில் சொல்கிறார் ரமேஷ். பின்னர் கில்லி, கிரீடம், குருவி என்று ‘மாஸ்’ படங்களில் துண்டு, துக்கடா வேடங்களில் தலையை காட்டினார். கிடைத்தது சிறுவேடங்கள் என்றாலும், எப்போதும் படப்பிடிப்புத் தளங்களிலேயே சுற்றிக் கொண்டிருந்ததால், இளம் புதுமுக இயக்குநர்கள் நிறைய பேரின் அறிமுகம் கிடைத்தது (களவாணி இயக்குனர் சற்குணமும், விமலும் ஏற்கனவே நண்பர்கள்).

விமலாக மாறி, முதல் படமான ‘பசங்க’ வெளியாவதற்கு முன்பே, களவாணி பட பேச்சுவார்த்தைகள் தொடங்கிவிட்டது. நண்பன்தான் ஹீரோ என்பதில் சற்குணம் உறுதியாக இருந்தார். இருந்தாலும் புதுமுக நாயகன் என்பதால் தயாரிப்பாளருக்கு கொஞ்சம் தயக்கம். பசங்க வெளியாகி சக்கைப்போடு போட, களவாணி கம்பீரமாக வளர்ந்தான். மீதியெல்லாம் தெரிந்த கதைதான்.

விமலின் ‘லவ் ஸ்டோரி’யும் அவரது இமேஜூக்கு உரம் சேர்க்கிறது. டாக்டருக்குப் படிக்கும் சொந்தக்காரப் பெண்ணை நீண்டகாலமாக காதலித்து வந்திருக்கிறார். “சினிமாக்காரனுக்கு பொண்ணு கிடையாது” என்று பொண்ணுவீட்டுக்கார வீம்பினை எதிர்த்து, வீரமான ‘லவ் மேரேஜ்’.

இவருக்கான மைனஸ் பாயிண்ட் என்றால் ஒரேமாதிரியாக எல்லாப் படங்களிலும் (வாய்க்குள் மாவாவை போட்டு குதப்பிய மாதிரி) பேசிக்கொண்டிருக்கும் டயலாக் டெலிவரிதான்.

விமலின் திரைப்படங்களில் வரும் சென்னை தவிர்த்த பிறநகர இளைஞன் பாத்திரம் அவராக தேர்ந்தெடுப்பதா, அதுவாக அமைவதா என்று தெரியவில்லை. ஆயினும் அவரது சரிவிகித வளர்ச்சிக்கு இதுவும் ஒரு முக்கியக் காரணமாக அமைகிறது. நல்ல சிவந்த நிறம், களையான முகம். நாலு நால் தாடியென இனியும் தனக்குப் பொருத்தமான இதேமாதிரியான பாத்திரங்களை, சரியான கதையமைப்பில் தேர்வு செய்து – வித்தியாசமான கெட்டப்புகளுக்கு எல்லாம் அவசரப்பட்டு ஆசைப்படாமல் - நடித்தால் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக காலியாகிக் கொண்டிருக்கும் ரஜினி, கமலுக்கான அடுத்த தலைமுறை முன்னணி நடிகர்கள் பட்டியலில் மிகச்சுலபமாக, விரைவாக இடம்பெற்று விடலாம்.

சோழநாட்டு சூரியன் வாழ்க! வாழ்கவே!!

அது எழுபது ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய வரலாறு. நீதிக்கட்சி திராவிட கழகமாய் பெயர் மாற்றம் பெற்று இன இழிவு ஒழிப்பு, சுயமரியாதை, சமூக சீர்த்திருத்தத்தை தன் களமாய் தேர்ந்தெடுத்து இயங்கிக் கொண்டிருந்த காலம்.

திராவிடர் கழகத்துக்கென தனி கொடியில்லை. கழக முன்னணியினர் கழகத்துக்கு என ஒரு கொடி வேண்டும் என முடிவு செய்து கொடியினை வடிவமைக்க கூடியிருக்கிறார்கள். தேசத்தின் இழிவை குறிக்கும் வகையில் கருப்பு நிறமும், அந்த இழிவினை ஒழிக்கும் புரட்சி நிறமாக சிகப்பினையும் தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள்.

ஒரு வெள்ளைத்தாளிலே கழகத்துக்கான கொடி வரையப்படுகிறது. கருப்பு நிற மையினால் தாள் முழுவதும் கருப்பு வண்ணம் பூசப்படுகிறது. நடுவிலே சிகப்பு வட்டம் வரவேண்டும். யாரிடமாவது சிகப்பு நிற பேனா இருக்கிறதா என்று பெரியார் கேட்கிறார். யாரிடமும் இல்லை.

"சிகப்புநிற மை எதற்கு? என் குருதி இருக்கிறதே" என்று கூறியபடி வந்த இருபது வயது நிரம்பிய இளைஞர் ஒருவர் தன் விரலை குண்டூசியால் துளைத்து வந்த குருதியை கொண்டு சிகப்பு வட்டத்தை பூர்த்தி செய்கிறார். கழகக் கொடி கம்பீரமாக தொண்டனின் குருதியால் உருவாகிறது.

அந்த இளைஞர் 88 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக சோழ மண்ணில் அஞ்சுகத்தம்மாளின் திருவயிற்றிலே உதித்த உதயசூரியனாம் டாக்டர் கலைஞர்.

இன்று திராவிடக் கட்சிகள் என்று தம்மை தாமே கூறிக்கொள்ளும் கட்சி கொடிகளில் எல்லாம் இருக்கும் சிகப்பு தமிழினத் தலைவரின் ரத்தம்!

அரசியல் தலைவர்களிலேயே அரசியல் வாழ்விலும் சரி, சொந்த வாழ்விலும் சரி முழுமையான வாழ்வினையும், எவரெஸ்ட் உயரத்தையும் அடைந்த பரிபூரணத் தலைவர் ஒருவர் உண்டென்றால் உலக வரலாற்றிலேயே அது தமிழினத் தலைவர் கலைஞர் மட்டுமே.

நடிகர் திலகம் ஒருமுறை சொன்னபடி நமது வாழ்நாளிலே சிலவற்றை யாருக்காவது தரமுடியுமேயானால் உடன்பிறப்புகள் அனைவரும் தங்கள் வாழ்நாளில் பாதியை தலைவர் கலைஞருக்கு தந்து... இன இழிவு நீங்க, தமிழனின் புகழ் தரணியெங்கும் பரவ அந்த தங்கத் தலைவனை பல நூற்றாண்டுகளுக்கு வாழவைத்திட வேண்டும்.

வாழும் தமிழே வாழி! நீ வாழ்ந்தால் தமிழ் வாழும், தமிழனின் புகழ் உயரும் என கூறி, தமிழின் முகவரியாய் வாழும் வள்ளுவன் தலைவர் கலைஞரை வாழ்த்த வயதில்லாமல் உடன்பிறப்புகள் வணங்குகின்றோம்.

வாழ்க தமிழ்!! வெல்க தமிழினத் தலைவரின் நெஞ்சுரம்!!!

நமீதா இட்லி ரெடி!

நேற்று ராமசேரி இட்லி பற்றி எழுதியதை வாசித்த நிறைய நண்பர்கள், சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு காஞ்சிபுரத்தில் ’குஷ்பு இட்லி’ தயாரிக்கப்பட்டதை நினைவுகூர்ந்து பேசினார்கள். குஷ்பு இட்லி என்பது வேறொன்றுமல்ல. கொஞ்சம் புசுபுசுவென்று பெரிய சைஸில் உருவாக்கப்பட்ட இட்லி, அவ்ளோதான். நம் லோக்கல் ஆட்களின் Branding அறிவே அறிவு. தற்போது வடபழனியில் ‘சிம்ரன் ஆப்பக்கடை’ கூட சக்கைப்போடு போடுவதும் கூட வரலாற்றில் பதியப்பட வேண்டிய நிகழ்வு.

மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு கார்ப்பரேட் சினிமா நிறுவனத்தின் சீனியர் கண்டெண்ட் எக்ஸிக்யூடிவ்வாக பணிபுரிந்து வந்தேன். அவர்களது சினிமா தொடர்பான இணையத்தள பணிகளுக்கு தொடர்ச்சியாக கண்டெண்ட் அளித்து வருவது என்னுடைய வேலை. ‘அழகிய தமிழ் மகன்’ ரிலீஸ் ஆகும் நேரத்தில், மக்கள் தொடர்புக்காக ஒரு ‘குபீர்’ மேட்டரை களத்தில் இறக்கினேன். அது ‘நமீதா இட்லி’. விடிகாலை கற்பனையில் உதித்த ‘நமீதா இட்லி’ நிஜத்தில் Branding செய்து விற்கப்பட்டதா என்பது இன்றுவரை தெரியாது. யாராவது நமீதா பெயரில் இட்லிக்கடை தொடங்க விரும்பினால், என்னிடம் காப்பிரைட் உரிமைக்காக விண்ணப்பிக்க வேண்டியதில்லை. நமீதாவிடம் மட்டும் அனுமதி வாங்கிக் கொண்டால் போதுமானது.

அந்த மேட்டர் எக்ஸ்க்ளூஸிவ்வாக உங்களுக்காக...


பொருட்களை விற்பதற்காக திரையில் பிரபலமாக இருக்கும் நடிகைகள் பெயரில் பிராண்டிங் செய்யப்படுவது உண்டு. பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக நதியா கம்மல், நதியா வளையல் என்று கூறி கம்மல், வளையல் வகையறாக்களை விற்றார்கள். அதன்பின்னர் கவுதமி தாவணி, கவுதமி மிடி, கவுதமி ஸ்டப்ஸ் என்று சொல்லி விற்கப்பட்டது. பிரபலமான படங்களின் பெயர்களில் துணிவகைகள் விற்பனை செய்யப்படுவது மிகப்பெரிய கடைகளில் கூட வழக்கமானதுதான்.

குஷ்பு தமிழ் திரையுலகில் கொடிகட்டிப் பறந்தபோது அவரது பெயர் சொல்லி பல பொருட்கள் விற்கப்பட்டது. முதன்முதலாக காஞ்சிபுரத்தில் ஒரு ஹோட்டலில் 'குஷ்பு இட்லி' என்று அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு தமிழகமெங்கும் இட்லிக்கடைகளில் 'குஷ்பு இட்லி' என்று சொல்லப்படுமளவுக்கு இட்லி பிராண்டிங் ஆனது.

அதுபோலவே இப்போது நமீதா மிக பிரபலமாக இருக்கிறார். நமீதா இடம்பெறுவதே படங்களில் இப்போதெல்லாம் கூடுதல் தகுதியாக இருக்கிறது. நமீதா சிறு வேடங்களில் தோன்றும் படங்களை கூட அவரது ரசிகர்கள் விட்டு வைப்பதில்லை. ஒரே ஒரு பாடல்காட்சியில் அவர் இடம்பெற்றாலும் அப்படங்களை பலமுறை அவரது ரசிகர்கள் பார்க்கிறார்கள்.

ஹோட்டல்களிலும், கையேந்தி பவன்களிலும் MEALS READY என்றோ, TIFFEN READY என்றோ முகப்பில் போர்டு வைக்கப்பட்டிருக்கும். சில நாட்களாக சென்னையின் கையேந்தி பவன்களில் “நமீதா இட்லி ரெடி” என்று போர்டு வைக்கப்பட்டு வருகிறது. நமீதா இட்லி என்றதுமே இட்லியின் சைஸ் பிரம்மாண்டமாக இருக்கும் என்று நினைத்து நாக்கில் யாருக்கும் நீர் ஊற வேண்டாம். அதே பழைய சிம்ரன் சைஸ் இட்லி தானாம்.

நமீதா ட்ரெண்டினை நன்கு புரிந்துகொண்ட சென்னையின் கையேந்திபவன் காரர்கள் சிலர் நூதனமான முறையில் “நமீதா இட்லி ரெடி” போர்டு மாட்டி விற்பனையில் பட்டையைக் கிளப்புகிறார்கள். அதே பழைய இட்லி, காரச்சட்டினி, தேங்காய் சட்டினி தான். ஆனாலும் சாதாரண இட்லிக்கு கூட நமீதாவின் நாமகரணம் சூட்டப்படும் கடைகளில் எல்லாம் விற்பனை இரண்டு மடங்காக இருக்கிறதாம். மிக விரைவில் தமிழ்நாடெங்கும் இட்லி நமீதா மயமாகும் என எதிர்பார்க்கலாம்.

குறிப்பு : மேலே படத்தில் நமீதா மட்டும் தானிருக்கிறார். இட்லி இல்லை. இதனால் அறியப்படும் நீதி என்னவென்றால் வெள்ளையாக காணப்படும் எல்லாமே இட்லி அல்ல.

ராமசேரி இட்லி

நம்பினால் நம்புங்கள். நாலே நாலு இட்லி சாப்பிடுவதற்காகதான், ஐநூறு கிலோ மீட்டர் பயணித்து அந்த ஊருக்குப் போயிருந்தோம். தட்டு மீது வாழை இலை போடப்பட்டு, சுடச்சுட பரிமாறப்பட்டது இட்லி. ஒரு விள்ளலை பொடியில் தொட்டு வாயில் வைத்ததுமே, திருநெல்வேலி அல்வா மாதிரி தொண்டைக்குள் எந்த சிரமமுன்றி இறங்குகிறது. சுவையும் சூப்பர்.

இதுதான் ராமசேரி இட்லி.

மறைந்த தொழில் அதிபர் அம்பானிக்கு, நம்மூர் சரவணபவன் இட்லி-சாம்பார் என்றால் உயிராம். அவருக்கு இட்லி சாப்பிட வேண்டுமென்று தோன்றும் நாட்களில் எல்லாம், ரிலையன்ஸ் நிறுவனத்தின் சென்னை அதிகாரிகளின் ஏற்பாட்டில், ஒரு தனி விமானம் மூலமாக சென்னையிலிருந்து, மும்பைக்கு ஒரு பார்சல் இட்லி மட்டும் ‘ஸ்பெஷலாக’ செல்லுமாம். சென்னையில் சகஜமாக உணவுப்பிரியர்கள் வட்டாரத்தில் கூறப்படும் இந்தச் செய்தி உண்மையா, வதந்தியா என்று உறுதியாக தெரியவில்லை. ஆனாலும் ‘இட்லி’யை விரும்பாதோர் வட இந்தியரோ, வெளிநாட்டுக்காரரோ யாருமே இருக்க முடியாது.

இட்லி பயன்பாட்டின் ஒரே பிரச்சினை, அது சீக்கிரமே கெட்டுவிடும் உணவுப்பண்டம் என்பதுதான். அதை பதப்படுத்தி பயன்படுத்த முடியாது. இந்தப் பிரச்சினைக்கு தீர்வு கண்டிருக்கிறது ராமசேரி.
பொள்ளாச்சியிலிருந்து பாலக்காடு செல்லும் வழியில், சுமார் 28 கி.மீ. தூரத்தில் இருக்கும் குக்கிராமம் ராமசேரி (கோவையிலிருந்து பாலக்காடு செல்லும் வழியிலும் செல்லலாம்). தமிழக எல்லைக்கு வெகு அருகில் கேரளத்துக்குள் இருக்கிறது இக்கிராமம்.

இந்த ஊரைப் பற்றியும், இந்த ஊர் இட்லியைப் பற்றியும் கோவையிலும், பொள்ளாச்சியிலும் இருப்பவர்களுக்கு அவ்வளவாக தெரியவில்லை. ஆனால் வருடாவருடம் ஐரோப்பா, அமெரிக்கா போன்ற அயல்நாடுகளில் இருந்து கேரளாவுக்கு சுற்றுலா வரும் பயணிகள், இட்லி சாப்பிடுவதற்காகவே ராமசேரி வருகிறார்கள். டூரிஸ்ட்டு கைடுகள், வெளிநாட்டுப் பயணிகளுக்கு ராமசேரி இட்லியை பரிந்துரைத்தும் அழைத்து வருகிறார்கள். சாப்பிட்டவர்கள் சும்மா செல்வதில்லை. நாலு பொட்டலம் கட்டி, பார்சலும் வாங்கிச் செல்கிறார்கள். ஏனெனில் ஒருவாரம் வரை ராமசேரி இட்லி கெடுவதேயில்லை. எப்போது பொட்டலத்தைப் பிரித்தாலும் ‘ப்ரெஷ்’ஷாகவே இருப்பது, இந்த ஊர் இட்டிலியின் ஸ்பெஷாலிட்டி.

மலபார் பிரியாணி மாதிரி ராமசேரி இட்லியும் கேரளாவில் ரொம்ப பிரபலம். ஒரு காலத்தில் ராமசேரி கிராமம் முழுக்க ஏராளமானவர்கள் இட்லி வியாபாரத்தில் இறங்கியிருந்தார்கள். கூடையில் இட்லி சுமந்து, பாலக்காடு நகருக்கு சென்று வீடு வீடாக விற்பார்கள். பிற்பாடு இவர்களில் பலரும் கோயமுத்தூர், திருப்பூர் என்று டெக்ஸ்டைல் வேலைக்கு சென்று விட்டார்கள். தற்போது ஆறு குடும்பங்கள் முழுக்க முழுக்க இந்த தொழிலில் ஈடுபட்டிருக்கிறார்கள்.

“பொடி தவிர சட்னி ஏதேனும் உண்டோ சேச்சி”

“தப்பும், தவறுமா மலையாளம் பேசவேணாம். எங்களுக்கு தமிழே நல்லா தெரியும். என் பேரு செல்வி” பரிமாறுபவர் புன்னகையோடு சொல்கிறார்.

அட தமிழர்கள்!

இட்லிக்கு பெயர்போன காஞ்சிபுரம்தான் ராமசேரி இட்லியின் ரிஷிமூலம். ஒரு நூறாண்டு வரலாறே இதற்கு உண்டு. காஞ்சிபுரத்தில் இருந்து பிழைப்பு தேடி ஒரு முதலியார் கேரளா பக்கமாக அந்த காலத்தில் ஒதுங்கினாராம். அவருடைய பரம்பரையில் வந்தவர்கள்தான் இப்போது ராமசேரியில் இட்லி வியாபாரத்தில் ஈடுபட்டிருப்பவர்கள் என்கிறார்கள். இருநூற்றி ஐம்பது ஆண்டு காலத்துக்கு முன்பே ராமசேரி இட்லி கண்டுபிடிக்கப்பட்டு விட்டதாகவும் சொல்கிறார்கள்.

மற்ற ஊர் இட்லிகளை மாதிரி இல்லாமல் சிறிய அளவு கல் தோசை வடிவில், ராமசேரி இட்லி இருக்கிறது. கேஸ் அடுப்பு மாதிரி நவீன வசதிகளை பயன்படுத்தினால், அச்சு அசலான ராமசேரி இட்லியின் சுவை கை கூடாது. விறகடுப்புதான் பயன்படுத்துகிறார்கள். அதுவும் புளிய மரத்து விறகுதான் எரிக்கிறார்கள் (இதற்கு பின்னிருக்கும் லாஜிக் என்னவென்று தெரியவில்லை). இட்லித்தட்டு, குக்கர் எதுவும் பயன்படுத்துவதில்லை.

இந்த இட்லியின் சுவை மாவு அடுப்பில் வேகும்போதே தொடங்குகிறது. அடுப்பு மீது நீர் நிரம்பிய ஒரு சாதாரண பாத்திரம். அதற்கு மேல் பானையின் கழுத்து மாதிரி தோற்றம் கொண்ட ஒரு மண் பாத்திரம். வாய்ப்பகுதி முழுக்க குறுக்கும் நெடுக்குமாக கயிறால் கட்டப்பட்டிருக்கிறது. அதற்கு மேல் ஒரு வெள்ளை துணி விரித்து, தோசை வார்ப்பதற்கு ஊற்றுவது மாதிரி இட்லிமாவை உள்ளங்கை அளவுக்கும் சற்று அதிகமான பரப்பளவில் ஊற்றுகிறார்கள். சூடாகும் பாத்திரத்தில் இருந்து மேலெழும்பும் நீராவியில்தான் இந்த இட்லி வேகுகிறது. ஒரு அடுப்பில் ஒரே நேரத்தில் நான்கு இட்லி மட்டுமே சுடமுடியும். இரண்டு மணி நேரத்தில் 100 இட்லிகளை உருவாக்கக்கூடிய கட்டமைப்புதான் இங்கே இருக்கிறது.

மாவு உருவாக்க அரிசி, உளுந்தினை கலக்கும் விகிதம் ரொம்பவும் முக்கியமானது. 10 கிலோ அரிசிக்கு ஒரு கிலோ உளுந்து பயன்படுத்துகிறார்கள். மாவு புளிக்க நான்கு மணிநேர இடைவெளி கொடுக்கிறார்கள்.

சென்னை நட்சத்திர ஓட்டல்களில் இட்லி சாப்பிட்டிருந்தால், ‘இளநீர் இட்லி’ என்றொரு வகையினை நீங்கள் சுவைத்திருக்க முடியும். ராமசேரி இட்லி, மிருதுத் தன்மையிலும், சுவையிலும் இளநீர் இட்லியை ஒத்திருக்கிறது. ஒரு இட்லி மூன்றே மூன்று ரூபாய்தான். நான்கு இட்லி சாப்பிட்டாலே ‘திம்’மென்றிருக்கிறது.

திருமணம் முதலான நிகழ்ச்சிகளுக்கு இங்கே ‘ஆர்டர்’ செய்து 5,000 மற்றும் 10,000 எண்ணிக்கையில் மொத்தமாக வாங்கிச் செல்கிறார்கள். பாலக்காடு, வாளையார், திருப்பூர் ஆகிய ஊர்களில் இருக்கும் ஓட்டல்காரர்களும் இங்கே வந்து மொத்தமாக வாங்கிச் செல்கிறார்கள்.

“எந்த ஊர்லே எல்லாம் எங்க இட்லியை சாப்பிடறாங்கன்னு எங்களுக்கு தெரியாது. ஆனா ஒரு முறை கேரளாவோட தன (நிதி) மினிஸ்டர் வந்து எங்க கடையில் இட்லி சாப்பிட்டார். எப்படி செய்யுறீங்கன்னு கேட்டு, அடுப்படி வரைக்கும் வந்து பார்த்தார். மலையாள சினிமா நட்சத்திரங்களும் கூட எங்க கடைக்கு வந்திருக்காங்க” என்கிறார் சரஸ்வதி டீ ஸ்டாலின் உரிமையாளர் பாக்கியலட்சுமி அம்மாள்.

கடையின் பெயரில் டீ ஸ்டால் இருந்தாலும், இட்லிதான் பிரதான வியாபாரம். அதிகாலையில் இங்கே பற்றவைக்கும் அடுப்பு, நள்ளிரவானாலும் அணைக்கப் படுவதில்லை. தங்கள் இட்லிக்கு வெளியூர்களில் இருக்கும் அசாத்தியமான செல்வாக்கும், வணிக வாய்ப்பும் துரதிருஷ்டவசமாக இதுவரை ராமசேரி ஆட்களுக்கு தெரியவேயில்லை.

சில காலத்துக்கு முன்பு தஞ்சையில் ‘இட்லி மேளா’ என்கிற பெயரில் ஒரு நிகழ்வினை மத்திய உணவுப்பதப்படுத்தும் அமைச்சகம் நிகழ்த்தியது. இட்லியை உலகத் தரத்தில் உருவாக்கி, பதப்படுத்தி ஏற்றுமதி செய்தால் அன்னிய செலாவணி அதிகரிக்கும் என்கிற கருத்தினை அவ்வமைச்சகத்தின் செயலர் முன்மொழிந்தார். இட்லி ஆராய்ச்சிக்காக ரூ.2 கோடியும் அமைச்சகத்தால் ஒதுக்கப்பட்டது. ராமசேரி இட்லியை, உணவுப் பதப்படுத்தும் அமைச்சகம் ஆராயும் பட்சத்தில் ‘இட்லி மேளா’வின் நோக்கம் நிறைவேறும்.

தமிழகமெங்கும் இருக்கும் பெரிய உணவு விடுதிகளும்கூட ராமசேரி இட்லியை வாங்கி தங்கள் வாடிக்கையாளர்களின் நாக்குக்கு சுவை சேர்க்கலாம். பல கோடிக்கணக்கான ரூபாய் மதிப்புள்ள மிகப்பெரிய வணிக வாய்ப்பு ராமசேரி இட்லிக்கு உண்டு. உணவு ஏற்றுமதி செய்யும் நிறுவனங்களும் கூட, ராமசேரி இட்லியை முன்வைத்து பெரியளவில் தொழில் திட்டங்களை தீட்டலாம். ஏனெனில் அயல்நாடுகளில் பீட்சா சாப்பிட்டு நொந்துப் போயிருப்பவர்கள், இட்லிக்காக தங்கள் ஆவியையும் கொடுக்க சித்தமாக இருக்கிறார்கள்.

திருநெல்வேலி அல்வாவை நெல்லை தவிர, வேறு ஊர்களில் செய்தால் அதன் சுவை கைகூடுவதில்லை. இதே லாஜிக் ராமசேரி இட்லிக்கும் பொருந்துகிறது. இங்கே செய்முறை அறிந்துக்கொண்டு, தங்கள் ஊர்களில் சென்று ராமசேரி ஃபார்முலாவை அப்படியே பயன்படுத்தி, ‘இட்லி’ சுட்டவர்கள், முயற்சியில் கையை சுட்டுக் கொண்டார்கள். “இதென்ன அதிசயம் என்று புரியாமலேயே இருக்கிறது” என்று நொந்துக் கொண்டார் நம்மோடு இட்லி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த திருப்பூர்க்காரர் ஒருவர்.

(நன்றி : புதிய தலைமுறை)