தமிழின் மூத்த படைப்பாளுமைகளை கவுரவிக்கும் பொருட்டு ‘விஷ்ணுபுரம் விருதுகள்’ கடந்த ஆண்டு முதல் வழங்கப்பட்டு வருகிறது. விஷ்ணுபுரம் இலக்கிய வட்டத்தின் சார்பில் வழங்கப்படும் இந்த விருது பாராட்டு கேடயமும், ரூ.50,000/- ரொக்கப் பணமும் உள்ளடக்கியது.
கடந்த ஆண்டு இவ்விருது எழுத்தாளர் ஆ. மாதவன் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டது. இயக்குனர் மணிரத்னம் தலைமையில் கோவையில் நிகழ்ந்த விழாவில் ஆ.மாதவன் படைப்புலகம் குறித்து ஜெயமோகன் எழுதிய ‘கடைத்தெருவின் கலைஞன்’ எனும் நூலும் வெளியிடப்பட்டது.
2011ஆம் ஆண்டிற்கான விஷ்ணுபுரம் விருது மூத்த எழுத்தாளர் பூமணி அவர்களுக்கு வழங்கப்பட இருக்கிறது. டிசம்பர் 18ம் தேதி கோவையில் திரைப்பட இயக்குனர் பாரதிராஜா அவர்களின் தலைமையில் விருது வழங்கும் விழா நடைபெற இருக்கிறது. விழாவில் ஜெயமோகன், நாஞ்சில் நாடன், எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், யுவன் சந்திரசேகர் உள்ளிட்ட பிரபல எழுத்தாளர்கள் கலந்துகொண்டு பூமணியை வாழ்த்த இருக்கிறார்கள்.
5 டிசம்பர், 2011
3 டிசம்பர், 2011
THE DIRTY PICTURE
வாய் வழியாக வழியும் ஜொள்ளை துடைத்துக் கொண்டு, நாக்கைத் தொங்கப்போட்டுக் கொண்டு பரந்த மார்பையும், சிவந்த இடுப்பையும் ரசிக்கலாம் என்று நாய் மாதிரி அரங்குக்கு வந்த ஆண் ரசிகர்களை செருப்பால் அடித்திருக்கிறாள் சிலுக்கு.
சமீப காலங்களில் இந்திய சினிமா அடைந்திருக்கும் உயரத்துக்கு சரியான சான்று ‘தி டர்ட்டி பிக்சர்’. வாழ்க்கை சரிதை ஒன்றினை ஆவணப்படுத்துகிறோம், நேர்க்கோட்டில் வாழ்க்கையை சொல்கிறோம் என்றெல்லாம் ஜல்லி அடிக்காமல் நேர்மையாக ஒரு திரைப்படத்தை உருவாக்கியிருக்கும் இயக்குனர் மிலனுக்கு கிரேட் சல்யூட். படத்தில் சிலுக்கு சொல்லுவது மாதிரி, ‘சினிமா என்றால் எண்டெர்டெயிண்ட்மெண்ட்.. எண்டெர்டெயிண்மெண்ட்.. எண்டெர்டெயிண்மெண்ட்’. இந்த மந்திரச்சொல்லை மறந்துவிடாமல் படமாக்கியிருக்கிறார்கள்.
சிலுக்கின் வாழ்க்கை எழுத்துகளில் ஏராளமாக பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கிறது. எழுத்தாளர் தமிழ்மகன் எழுதிய ஏ.வி.எம். ஸ்டுடியோ ஏழாவது தளம், மிஸ் மாயா ஆகிய நாவல்களில் நீங்கள் அச்சு அசலான டர்ட்டி பிக்சரை வாசிக்கலாம். உண்மையில் சிலுக்கின் வாழ்க்கை என்பது அவரது வாழ்க்கை மட்டுமல்ல. சினிமா நடிகைகளின் வாழ்க்கை. ஏறத்தாழ ஒரே மாதிரி வாழ்க்கையும், முடிவும் பெரும்பாலான நடிகைகளுக்கு அமைவதுதான் அவலம். ஓரிரு விதிவிலக்குகள் பிறக்கும்போதே வரம் வாங்கி பிறந்தவர்களாக இருக்கக் கூடும்.
சினிமா மோகத்தால் ஊரில் இருந்து ஓடி வருவது. பட்டணத்தில் கெட்டு சீரழிவது. வாய்ப்புகளுக்காக இரவில் பாலியல் ரீதியான உடலுழைப்பு. பகலில் லைட்டுகளின் வெளிச்சத்தில், வெப்பத்தில் உடல் முழுக்க மேக்கப் பூசி உழைப்பது. யாரையாவது காதலித்து ஏமாறுவது. குடி, போதை பழக்கம். உடல் வனப்பு குலைந்தபிறகு தனிமை. சொந்தமாக படமெடுப்பது. நஷ்டம், கடன். கடைசியாக தற்கொலை. இது சிலுக்கின் கதை மட்டுமா?
கதாபாத்திரத்துக்கு பெயர் சிலுக்கு. அவரது வாழ்வின் சில சம்பவங்கள் காட்சியாக்கப் பட்டிருக்கின்றன. மற்றபடி புதியதாக கதை, திரைக்கதை எழுதப்பட்டிருக்கிறது. இது நடிகைகளின் கதை.
டர்ட்டி பிக்சர் திரைப்படம் நேரிடையான வசனங்களும், காட்சிகளும் நிரம்பியது. தணிக்கைக்குப் பயந்து எதையும் குறிப்பால் உணர்த்தும் பயந்தாங்கொள்ளித்தனம் இயக்குனருக்கு இல்லை. பாலியல் தொடர்பான வசனங்களை இரட்டை அர்த்தத்தில்தான் கொடுத்தாக வேண்டும் என்கிற சினிமாப் பண்பை உடைத்தெறிந்தவகையில இது ஒரு பச்சையான, அதே சமயம் அவசியமான முன்னெடுப்பாக இருக்கிறது.
சிலுக்குடன் உச்சநடிகர் தனிமையில் இருக்கிறார். அவர் மீது படர்ந்து, சிலுக்கு அவரை இன்பப்படுத்தத் தொடங்குகிறார். கதவு தட்டப்படுகிறது. வெளியே நடிகரின் மனைவி. அவசர அவசரமாக சிலுக்கு, உடைகளை அள்ளிக் கொண்டு பக்கத்து அறைக்கு ஓடுகிறார். இப்போது உள்ளே வந்துவிட்ட மனைவியை நடிகர் கொஞ்சுகிறார். மனைவியை இன்பப்படுத்த அவர் மேல் இவர் படர்கிறார். வித்தியாசத்தைக் கவனியுங்கள். மனைவியையும், வப்பாட்டியையும் ஒரு ஆண் மனம் எவ்வாறு கையாளுகிறது என்பதை இதைவிட சிறப்பாக காட்சியாக்க முடியாது. ‘வேசி எனக்கு இன்பத்தைக் கொடுக்கப் படைக்கப்பட்டவள். மனைவிக்கு நான் இன்பத்தைத் தர கடமைப் பட்டவன்’ என்கிற ஆணின அதிகார வர்க்க பொறுக்கித்தனம்தான் இது.
சிலுக்குகளின் சீரழிந்த கதைகளுக்கு பிண்ணனிக்கு ஆணிவேர் ஆண் சமூகத்தின் பாலியல் வக்கிரம்தான். இது ஏதோ பாவப்பட்ட சினிமா நடிகைகளின் வாழ்க்கைக் கதை, எனவே, நடிகைகளை பாலியல் சுரண்டலுக்கு உள்ளாக்கும் அத்துறையின் நடிகர்கள், தயாரிப்பாளர்கள் உள்ளிட்ட சினிமாக்காரர்கள்தான் குற்றவாளிகள் என்று சொல்லி யாரும் தப்பித்துவிட முடியாது. ‘நேத்து ராத்திரி யம்மா’வுக்கும், ‘பொன்மேனி உருகுதே’வுக்கும் விசிலடித்த ஒவ்வொரு ஆணும் சிலுக்குவை கொலை செய்தவர்களே.
இறுதிக் காட்சிக்கு முன்பாக உச்சநடிகன் சொல்லும் வசனம் முக்கியமானது. “போய்ச் சேரட்டும். அவளுக்கு இனிமே இங்கே என்ன மிஞ்சி இருக்கு?”
ஆண் இனத்தின் நிரந்தர பாலியல் வறட்சிக்கு சோலைவனமாய் ஒவ்வொரு தலைமுறைக்கும் ஒரு ‘சிலுக்கு’ உருவாகிறாள். கடைசியில் அவளைக் கொண்டாடிய அதே ஆண் சமூகத்தால் கொலையும் செய்யப்படுகிறாள். உலகின் கடைசி ஆண், தன் ஆண்குறியை அறுத்துப் போடும் வரை இந்த கொலைப்பழி, ஆணாக பிறந்த ஒவ்வொருத்தனுக்கும் பொருந்தும்.
சமீப காலங்களில் இந்திய சினிமா அடைந்திருக்கும் உயரத்துக்கு சரியான சான்று ‘தி டர்ட்டி பிக்சர்’. வாழ்க்கை சரிதை ஒன்றினை ஆவணப்படுத்துகிறோம், நேர்க்கோட்டில் வாழ்க்கையை சொல்கிறோம் என்றெல்லாம் ஜல்லி அடிக்காமல் நேர்மையாக ஒரு திரைப்படத்தை உருவாக்கியிருக்கும் இயக்குனர் மிலனுக்கு கிரேட் சல்யூட். படத்தில் சிலுக்கு சொல்லுவது மாதிரி, ‘சினிமா என்றால் எண்டெர்டெயிண்ட்மெண்ட்.. எண்டெர்டெயிண்மெண்ட்.. எண்டெர்டெயிண்மெண்ட்’. இந்த மந்திரச்சொல்லை மறந்துவிடாமல் படமாக்கியிருக்கிறார்கள்.
சிலுக்கின் வாழ்க்கை எழுத்துகளில் ஏராளமாக பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கிறது. எழுத்தாளர் தமிழ்மகன் எழுதிய ஏ.வி.எம். ஸ்டுடியோ ஏழாவது தளம், மிஸ் மாயா ஆகிய நாவல்களில் நீங்கள் அச்சு அசலான டர்ட்டி பிக்சரை வாசிக்கலாம். உண்மையில் சிலுக்கின் வாழ்க்கை என்பது அவரது வாழ்க்கை மட்டுமல்ல. சினிமா நடிகைகளின் வாழ்க்கை. ஏறத்தாழ ஒரே மாதிரி வாழ்க்கையும், முடிவும் பெரும்பாலான நடிகைகளுக்கு அமைவதுதான் அவலம். ஓரிரு விதிவிலக்குகள் பிறக்கும்போதே வரம் வாங்கி பிறந்தவர்களாக இருக்கக் கூடும்.
சினிமா மோகத்தால் ஊரில் இருந்து ஓடி வருவது. பட்டணத்தில் கெட்டு சீரழிவது. வாய்ப்புகளுக்காக இரவில் பாலியல் ரீதியான உடலுழைப்பு. பகலில் லைட்டுகளின் வெளிச்சத்தில், வெப்பத்தில் உடல் முழுக்க மேக்கப் பூசி உழைப்பது. யாரையாவது காதலித்து ஏமாறுவது. குடி, போதை பழக்கம். உடல் வனப்பு குலைந்தபிறகு தனிமை. சொந்தமாக படமெடுப்பது. நஷ்டம், கடன். கடைசியாக தற்கொலை. இது சிலுக்கின் கதை மட்டுமா?
கதாபாத்திரத்துக்கு பெயர் சிலுக்கு. அவரது வாழ்வின் சில சம்பவங்கள் காட்சியாக்கப் பட்டிருக்கின்றன. மற்றபடி புதியதாக கதை, திரைக்கதை எழுதப்பட்டிருக்கிறது. இது நடிகைகளின் கதை.
டர்ட்டி பிக்சர் திரைப்படம் நேரிடையான வசனங்களும், காட்சிகளும் நிரம்பியது. தணிக்கைக்குப் பயந்து எதையும் குறிப்பால் உணர்த்தும் பயந்தாங்கொள்ளித்தனம் இயக்குனருக்கு இல்லை. பாலியல் தொடர்பான வசனங்களை இரட்டை அர்த்தத்தில்தான் கொடுத்தாக வேண்டும் என்கிற சினிமாப் பண்பை உடைத்தெறிந்தவகையில இது ஒரு பச்சையான, அதே சமயம் அவசியமான முன்னெடுப்பாக இருக்கிறது.
சிலுக்குடன் உச்சநடிகர் தனிமையில் இருக்கிறார். அவர் மீது படர்ந்து, சிலுக்கு அவரை இன்பப்படுத்தத் தொடங்குகிறார். கதவு தட்டப்படுகிறது. வெளியே நடிகரின் மனைவி. அவசர அவசரமாக சிலுக்கு, உடைகளை அள்ளிக் கொண்டு பக்கத்து அறைக்கு ஓடுகிறார். இப்போது உள்ளே வந்துவிட்ட மனைவியை நடிகர் கொஞ்சுகிறார். மனைவியை இன்பப்படுத்த அவர் மேல் இவர் படர்கிறார். வித்தியாசத்தைக் கவனியுங்கள். மனைவியையும், வப்பாட்டியையும் ஒரு ஆண் மனம் எவ்வாறு கையாளுகிறது என்பதை இதைவிட சிறப்பாக காட்சியாக்க முடியாது. ‘வேசி எனக்கு இன்பத்தைக் கொடுக்கப் படைக்கப்பட்டவள். மனைவிக்கு நான் இன்பத்தைத் தர கடமைப் பட்டவன்’ என்கிற ஆணின அதிகார வர்க்க பொறுக்கித்தனம்தான் இது.
சிலுக்குகளின் சீரழிந்த கதைகளுக்கு பிண்ணனிக்கு ஆணிவேர் ஆண் சமூகத்தின் பாலியல் வக்கிரம்தான். இது ஏதோ பாவப்பட்ட சினிமா நடிகைகளின் வாழ்க்கைக் கதை, எனவே, நடிகைகளை பாலியல் சுரண்டலுக்கு உள்ளாக்கும் அத்துறையின் நடிகர்கள், தயாரிப்பாளர்கள் உள்ளிட்ட சினிமாக்காரர்கள்தான் குற்றவாளிகள் என்று சொல்லி யாரும் தப்பித்துவிட முடியாது. ‘நேத்து ராத்திரி யம்மா’வுக்கும், ‘பொன்மேனி உருகுதே’வுக்கும் விசிலடித்த ஒவ்வொரு ஆணும் சிலுக்குவை கொலை செய்தவர்களே.
இறுதிக் காட்சிக்கு முன்பாக உச்சநடிகன் சொல்லும் வசனம் முக்கியமானது. “போய்ச் சேரட்டும். அவளுக்கு இனிமே இங்கே என்ன மிஞ்சி இருக்கு?”
ஆண் இனத்தின் நிரந்தர பாலியல் வறட்சிக்கு சோலைவனமாய் ஒவ்வொரு தலைமுறைக்கும் ஒரு ‘சிலுக்கு’ உருவாகிறாள். கடைசியில் அவளைக் கொண்டாடிய அதே ஆண் சமூகத்தால் கொலையும் செய்யப்படுகிறாள். உலகின் கடைசி ஆண், தன் ஆண்குறியை அறுத்துப் போடும் வரை இந்த கொலைப்பழி, ஆணாக பிறந்த ஒவ்வொருத்தனுக்கும் பொருந்தும்.
1 டிசம்பர், 2011
பிரபலமாவதற்கான விலை - Rock Star
ரஜினி முன்பெல்லாம் படம் முடிந்ததுமே இமயமலைக்கு சென்று விடுவார். இந்த வழக்கம் அவரது ரசிகர்களிடையே பிரபலம். ‘தலைவர் இமயமலைக்குப் போய் தியானமெல்லாம் பண்ணுவாரு’ என்று பெருமையாக சொல்லிக் கொள்வார்கள். ஊடகங்களுக்கோ இது செமத்தியான சரக்கு. அவருடைய இமயமலை போட்டோவை பிரசுரிப்பதற்கு போட்டா போட்டி நடக்கும். உச்சபட்சமாக ஒருவர் ரஜினியின் இமயமலை பயணத்தை முழுக்க வீடியோ செய்து காசு பார்த்ததும் கூட நடந்தது. சூப்பர் ஸ்டாரின் இந்த வழக்கத்தைப் பெரும்பாலும் கேலி செய்பவர்களே அதிகம். பத்திரிகைகளில் ரஜினியை கிண்டலடிக்க இந்த ‘இமயமலை பயணம்’ ஒரு நல்ல சாக்காக கிடைத்தது. ஒருமுறை அவர் அமெரிக்காவுக்கு போய் மொட்டை போட்டுக் கொண்டு வந்ததை அரசியல் மேடைகள் வெகுவாக கிண்டலடித்தன.
ஒவ்வொரு படம் முடிந்தவுடன் ரஜினி எங்காவது கண்காணாத தூரத்துக்கு ஓடிவிடுவதன் பின்னால் அவருடைய ‘வலி’ இருக்கிறது என்பதை நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் ரஜினியால் சென்னை நகரமெங்கும் ஒரு பழைய லேம்ப்ரட்டா ஸ்கூட்டரில் சுற்றி வர முடிந்தது. நினைத்தவுடனேயே எங்காவது ஒரு மதுபானக் கடை வாசலில் ஸ்கூட்டரை நிறுத்திவிட்டு மூக்குப் புடிக்க குடிக்க முடிந்தது. நினைத்தால் பெங்களூருக்கு பஸ் ஏறுவார். எந்தப் பெட்டிக்கடை வாசலிலும் நின்று, தன்னை மறந்து ‘தம்’ அடிப்பார். பிற்பாடு ‘ஃபியட்’ வாங்கியவுடன் கூட, ‘அம்மா நானா ஒயின்ஸுக்கு’ வந்து ‘சரக்கு’ வாங்கிச் செல்லுமளவுக்கு எளிமையாகதான் வாழ்ந்துக் கொண்டிருந்தார். ஏதோ ஒரு படப்பிடிப்பின் போது எடுக்கப்பட்ட ரஜினியின் புகைப்படத்தை முன்பொரு முறை குமுதம் இதழில் பார்த்திருக்கிறேன். படப்பிடிப்பு அலுப்பு தீர, ஒரு மரப்பெஞ்சில் அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்த படம் அது. ‘சூப்பர் ஸ்டார்’ அந்தஸ்துக்காக, ரஜினி பலி கொடுத்த சுதந்திரங்கள் ஏராளம்.
இன்று ரஜினி விரும்புவது ஒன்றே ஒன்றுதான். சாமானிய ஒரு மனிதனை மாதிரி தான் சாலையில் நடந்துச் செல்ல வேண்டும். தனக்கு விருப்பமானவற்றை யார் கண்காணிப்புமோ, இடையூறோ இல்லாமல் சுதந்திரமாக செய்யவேண்டும். இந்த சுதந்திரம் அவருக்கு இமயத்தில் கிடைக்கிறது. இந்தியர்கள் குறைவாக வசிக்கும் அமெரிக்க, ஐரோப்பிய நகரங்களில் கிடைக்கிறது. எனவேதான் குடும்பத்தை, நாட்டை விட்டுப் பிரிந்துச் சென்று வாழ விரும்புகிறார்.
‘நீங்கள் விரும்பும் பிரபலம், கண்ணுக்கு தெரியாத ஏதோ ஒன்றுக்கு உங்களை அடிமையாக்குகிறது, ஆட்கொள்கிறது’ என்பதை அழுத்தம் திருத்தமாக சொல்கிறது ‘ராக் ஸ்டார்’ திரைப்படம்.
பிரபலமான ராக் ஸ்டார் ஆக விரும்பும் ஜனார்த்தனன் (எ) ஜோர்டானுக்கு கனவுகள் மட்டுமே முதலீடு. பெரிய முயற்சிகள் ஏதுமில்லாமல் சுற்றித் திரிகிறான். ‘வலி இல்லாமல் உன்னால் எவ்வாறு வெல்ல இயலும்?’ என்று கேட்கிறார் அவனுடைய கல்லூரி கேண்டீன் முதலாளி. வெல்வதற்காக வலியை தேடிச் செல்கிறான் ஜனார்த்தனன். கல்லூரியிலேயே அழகான பெண்ணைப் பார்த்து ‘ஐ லவ் யூ’ சொல்கிறான். அவள் நிராகரித்ததுமே தனக்குள் ‘வலி’ ஏற்பட்டுவிடும், வென்று விடலாம் என்பது அவனது யுக்தி.
ஆரம்பத்தில் நிராகரிக்கும் அழகி, பிற்பாடு அவனுடைய துறுதுறுப்பான குணங்களால் கவரப்பட்டு நட்பாகிறாள். அடுத்த மாதம் கல்யாணம் ஆகப்போகும் அவளுக்கு ஏராளமான ஆசைகள். ‘பிட்டு’ படம் பார்க்க வேண்டும். ‘சரக்கு’ அடிக்க வேண்டும் என்பது மாதிரி குட்டி, குட்டி ஆசைகள். ஜனார்த்தனன் அனைத்தையும் நிறைவேற்றுகிறான். துரதிருஷ்டவசமாக அவள் தன்னை காதலிக்கவில்லை என்கிற விஷயம் எவ்வகையிலும் அவனை பாதிக்கவோ, வலி ஏற்படுத்தவோ இல்லை.
அவளுடைய திருமணத்துக்காக காஷ்மீர் போகிறான். அங்கும் அவள் கேட்கும் சின்ன சின்ன ஆசைகளை நிறைவேற்றுகிறான். திருமணம் முடிந்து ஊர் திரும்பும்போது பிரச்சினை. காஷ்மீர் போய்வந்த செலவுகளுக்காக வீட்டில் பணம் திருடியதாக, வீட்டை விட்டு துரத்தப்படுகிறான். சாப்பாட்டுக்கு வழியில்லாத நிலையில் ஒரு தர்காவில் போய் பாடுகிறான். ஒரு மாத காலம் பசிக்கு பிரச்சினையில்லை. இம்மாதிரி பாடுவது அவனுக்கு உற்சாகத்தையும் தருகிறது.
அந்த தர்காவுக்கு வழக்கமாக வரும் பத்மபூஷன் விருது பெற்ற இசைக்கலைஞர் ஒருவர் இவனது பாட்டை கவனிக்கிறார். தனக்குத் தெரிந்த பெரிய இசை நிறுவனம் ஒன்றில் இவனை சிபாரிசு செய்கிறார். ஓரளவுக்கு அங்கே பிரபலமாகிறான். அப்போது அந்நிறுவனத்தில் இருந்து ஒரு இசைக்குழு ஐரோப்பாவில் நிகழ்ச்சி நடத்தச் செல்வதை அறிகிறான். அந்நிகழ்ச்சி நடக்கும் நாட்டில்தான் கல்யாணமாகி அந்த அழகி செட்டில் ஆகி இருக்கிறாள். திடீரென அவளது நினைவு தோன்றவே தானாகவே அந்த இசைக்குழுவில் சேர்ந்து ஐரோப்பா செல்கிறான்.
இதற்கிடைய திருமணமாகி சென்றவள், ஏதோ உளவியல் நோயால் பாதிக்கப்பட்டு தொடர்சிகிச்சை பெற்று வருகிறாள். அவளது உடல்நலம் குன்றிவரும் நிலையில் திடீரென ஜோர்டானை சந்திக்க, பழைய நினைவுகளால் கிளறப்படுகிறாள். இங்கும் அவளுக்கு நிறைய சின்னச் சின்ன ஆசைகள். விபச்சாரிகளை மாதிரி ரோட்டில் நின்று, கஸ்டமரை அழைக்க வேண்டுமென்பது கூட அவளது ஒரு சின்ன ஆசை. அனைத்தையும் வழக்கம்போல நிறைவேற்றி வைக்கிறான்.
இவர்கள் இருவருக்குமான உறவு என்பது நட்பு, காதலாக இல்லாமல் வேறு ஒரு மூன்றாவது கோணத்தில் இயக்குனரால் சித்தரிக்கப்படுகிறது. “நமக்குள் இருப்பது நட்போ, காதலோ இல்லை. இவற்றை விட உயர்வான ஏதோ ஒன்று” என்று ‘குணா’ பாணி வசனம் கூட உண்டு. ‘எனக்கு நீ வேண்டும்’ என்று ஒரு காட்சியில் கூறி முத்தமிடும்போது, திருமணமான அவளோ சமூகவேலிக்குள் இருந்து வெளிவரும் சிக்கலை உணர்ந்து இவனைப் பிரிகிறாள்.
முதன்முறையாக வலியை உணர்கிறான் ஜோர்டான். இந்த வலி, அவனது இசையை வலிமை மிகுந்ததாக மாற்றுகிறது. ஜோர்டான் நடத்தும் நிகழ்ச்சிகளெல்லாம் சூப்பர்ஹிட். எந்தப் பிரபலத்துக்காக டெல்லியில் தவம் கிடந்தானோ, அதைவிட கூடுதல் பிரபலம் அவனுக்கு கிடைக்கிறது. ஆனால் இப்போது ஜோர்டானுக்கு இது தேவையில்லை. தான் இழந்துவிட்ட ‘அவள்’ நினைவாகவே திரிகிறான். ரசிகர்களிடமும், ஊடகங்களிடமும் முரட்டுத்தனமாக நடந்துக் கொள்கிறான். அவனது இந்தப் போக்கினையே தனது வணிகத்துக்கு வாகாக ப்ராண்டிங் செய்துக் கொள்கிறது இசை நிறுவனம்.
இந்தியாவுக்கு திரும்புவதற்கு முன்பாக அவளை பார்க்கச் சென்று, அவளது கணவனிடம் சிக்குகிறான். போலிஸில் பிடித்துத் தரப்படுகிறான். இந்த குற்றத்துக்காக நாட்டுக்கு திருப்பி அனுப்பி, சில நாட்கள் சிறையில் கழிக்கிறான். இதையும் வணிகமாக்கி ‘சுதந்திரத்துக்காக ஏங்கும் கலைஞன்’ என்கிறவகையில் மக்களிடம் பிரபலப்படுத்தப் படுகிறான் ஜோர்டான். இந்நிகழ்வுக்குப் பிறகு ஜோர்டான் நடத்தும் நிகழ்ச்சிகளெல்லாம் ‘சுதந்திரம்’ பிரதானப்படுத்தப்படுகிறது. ஒரு போராளிக்குரிய படிமம் இயல்பாகவே ஜோர்டானுக்கு மக்களிடம் கிடைத்துவிடுகிறது.
இப்போது ஜோர்டான் எக்கச்சக்க பிரபலம். அவன் செல்லுமிடமெல்லாம் மைக்கை நீட்டிக் கொண்டு ஊடகங்கள் பின் தொடர்கிறார்கள். மக்கள் கூட்டம், கூட்டமாக அவனைப் பார்க்க வருகிறார்கள். இந்த பிரபலத்துக்கு விலையாக தன்னுடைய சுதந்திரத்தை இழந்துவிட்ட அவன், மனநிலைப் பிறழ்ந்தவனாய் முரட்டுத்தனமாக நடந்துக் கொள்கிறான்.
எல்லாவற்றையும் விட்டு விட்டு ஒரு நாள் எங்கோ ஓடிவிடுகிறான். நிகழ்ச்சி நடத்த ஒப்பந்தம் போட்டவர்களும், நிறுவனமும் வலை வீசி தேடுகிறது. அவனோ ஊரின் ஒதுக்குப்புறமான இடத்தில், அவனை யாரென்றே அறியாத விலைமாதர்கள் மத்தியில் மகிழ்ச்சியாக பாடிக் கொண்டிருக்கிறான். அவனுடைய மேனேஜர் அவனைத் தேடிவந்து கண்டித்து அழைத்துச் செல்கிறார். மனதுக்குப் பிடித்தமான வேலையை செய்யமுடியாத இந்த பிரபலத்தை இக்கட்டத்தில் அறவே வெறுக்க ஆரம்பிக்கிறான் ஜோர்டான்.
அவனுக்குப் பிடித்த அவள் இல்லாத உலகத்தில் வாழ்வதற்கே பிரம்மப் பிரயத்தனம் செய்துக் கொண்டிருப்பவனுக்கு இந்த பிரபலம் பெரிய இடையூறு. அவனுடைய குழந்தைத் தன்மையை முற்றிலும் சிதைக்கச் செய்துவிட்டது பிரபலம்.
இதற்கிடையே இவனைப் பிரிந்த அவளுக்கு ஏதோ தீர்க்க முடியாத ஒரு விசித்திர வியாதியும் வந்துவிட்டது. இவனைத் தேடி டெல்லிக்கு வருகிறாள். பிரிவுத் துயரால் பரஸ்பரம் பாதிக்கப்பட்ட இருவருக்கும் இந்த நாட்கள் இளைப்பாறக் கிடைத்த சொர்க்கம். ஒருக்கட்டத்தில் உணர்வு மிகுதியில் உடலாலும் இணைகிறார்கள்.
நோய் முற்றி அவள் மரணமடையும் இறுதிக்காட்சி மிக உருக்கமானது. அவள் தன்னை விட்டு நிரந்தரமாகப் பிரிந்துவிட்டதை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாமல் மனம் ஒடிந்து மருத்துவமனையை விட்டு வெளியே வருகிறான். இவன் அங்கு வந்திருந்ததை அறிந்து ஆயிரக்கணக்கான ரசிகர்களும், ஊடகங்களும் வாயிலில் குவிந்து விடுகிறார்கள். என்ன கருமத்தாலோ போராளி படிமம் பெற்றுவிட்ட இவன், அவர்களுக்கு முன்பாக அழக்கூட முடியாமல் இறுகிய முகத்தோடு நடக்கிறான். மனதுக்கு உகந்தவள் மறைந்ததற்காக மனதுவிட்டு அழக்கூட முடியாத துர்ப்பாக்கிய நிலையே தனது பிரபலத்துக்கு அவன் கொடுக்கும் விலை. வழக்கம்போல இக்காட்சியிலும் கேள்வி கேட்டு நச்சரிக்கும் மீடியாகாரனை அடிக்கிறான். தடுக்க வந்த போலிஸ்காரனை தூக்கிப் போட்டு மிதிக்கிறான். சிறைப்படுகிறான். இதனாலே மேலும் மேலும் பிரபலமாகிறான் இந்த ‘போராளி’.
இந்தியாவின் மாபெரும் இசைக்கலைஞனாக, ராக்ஸ்டாராக உருவெடுத்துவிட்ட ஜோர்டானுக்கு இப்போது அவன் ஆரம்பத்தில் விரும்பிய பிரபலத்துக்கு அளவேயில்லை. ஏனெனில் அளவிட முடியாத, ஆற்றமுடியாத ‘வலி’ அவனுக்குள் நிரந்தரமாய் இருந்துக்கொண்டே இருக்கிறது.
அபாரமான கதை, திரைக்கதை கொண்ட இத்திரைப்படத்தின் சர்ப்ரைஸ் போனஸ் ஏ.ஆர்.ரகுமானின் இசை. இசைக்கலைஞனின் வாழ்க்கை என்பதால் உருகிப்போய் செதுக்கி, செதுக்கி இசைத்திருக்கிறார் ரகுமான். பத்துக்கும் மேற்பட்ட பாடல்கள். சங்கராபரணத்தின் சமகால நவீன வடிவம் மாதிரி எதிர்காலத்திலும் மறக்கப்படாத திரைக்காவியமாக நிச்சயமாக நினைவு கூறப்படும் இந்த ‘ராக் ஸ்டார்’
ஒவ்வொரு படம் முடிந்தவுடன் ரஜினி எங்காவது கண்காணாத தூரத்துக்கு ஓடிவிடுவதன் பின்னால் அவருடைய ‘வலி’ இருக்கிறது என்பதை நம்மால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. நாற்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் ரஜினியால் சென்னை நகரமெங்கும் ஒரு பழைய லேம்ப்ரட்டா ஸ்கூட்டரில் சுற்றி வர முடிந்தது. நினைத்தவுடனேயே எங்காவது ஒரு மதுபானக் கடை வாசலில் ஸ்கூட்டரை நிறுத்திவிட்டு மூக்குப் புடிக்க குடிக்க முடிந்தது. நினைத்தால் பெங்களூருக்கு பஸ் ஏறுவார். எந்தப் பெட்டிக்கடை வாசலிலும் நின்று, தன்னை மறந்து ‘தம்’ அடிப்பார். பிற்பாடு ‘ஃபியட்’ வாங்கியவுடன் கூட, ‘அம்மா நானா ஒயின்ஸுக்கு’ வந்து ‘சரக்கு’ வாங்கிச் செல்லுமளவுக்கு எளிமையாகதான் வாழ்ந்துக் கொண்டிருந்தார். ஏதோ ஒரு படப்பிடிப்பின் போது எடுக்கப்பட்ட ரஜினியின் புகைப்படத்தை முன்பொரு முறை குமுதம் இதழில் பார்த்திருக்கிறேன். படப்பிடிப்பு அலுப்பு தீர, ஒரு மரப்பெஞ்சில் அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்த படம் அது. ‘சூப்பர் ஸ்டார்’ அந்தஸ்துக்காக, ரஜினி பலி கொடுத்த சுதந்திரங்கள் ஏராளம்.
இன்று ரஜினி விரும்புவது ஒன்றே ஒன்றுதான். சாமானிய ஒரு மனிதனை மாதிரி தான் சாலையில் நடந்துச் செல்ல வேண்டும். தனக்கு விருப்பமானவற்றை யார் கண்காணிப்புமோ, இடையூறோ இல்லாமல் சுதந்திரமாக செய்யவேண்டும். இந்த சுதந்திரம் அவருக்கு இமயத்தில் கிடைக்கிறது. இந்தியர்கள் குறைவாக வசிக்கும் அமெரிக்க, ஐரோப்பிய நகரங்களில் கிடைக்கிறது. எனவேதான் குடும்பத்தை, நாட்டை விட்டுப் பிரிந்துச் சென்று வாழ விரும்புகிறார்.
‘நீங்கள் விரும்பும் பிரபலம், கண்ணுக்கு தெரியாத ஏதோ ஒன்றுக்கு உங்களை அடிமையாக்குகிறது, ஆட்கொள்கிறது’ என்பதை அழுத்தம் திருத்தமாக சொல்கிறது ‘ராக் ஸ்டார்’ திரைப்படம்.
பிரபலமான ராக் ஸ்டார் ஆக விரும்பும் ஜனார்த்தனன் (எ) ஜோர்டானுக்கு கனவுகள் மட்டுமே முதலீடு. பெரிய முயற்சிகள் ஏதுமில்லாமல் சுற்றித் திரிகிறான். ‘வலி இல்லாமல் உன்னால் எவ்வாறு வெல்ல இயலும்?’ என்று கேட்கிறார் அவனுடைய கல்லூரி கேண்டீன் முதலாளி. வெல்வதற்காக வலியை தேடிச் செல்கிறான் ஜனார்த்தனன். கல்லூரியிலேயே அழகான பெண்ணைப் பார்த்து ‘ஐ லவ் யூ’ சொல்கிறான். அவள் நிராகரித்ததுமே தனக்குள் ‘வலி’ ஏற்பட்டுவிடும், வென்று விடலாம் என்பது அவனது யுக்தி.
ஆரம்பத்தில் நிராகரிக்கும் அழகி, பிற்பாடு அவனுடைய துறுதுறுப்பான குணங்களால் கவரப்பட்டு நட்பாகிறாள். அடுத்த மாதம் கல்யாணம் ஆகப்போகும் அவளுக்கு ஏராளமான ஆசைகள். ‘பிட்டு’ படம் பார்க்க வேண்டும். ‘சரக்கு’ அடிக்க வேண்டும் என்பது மாதிரி குட்டி, குட்டி ஆசைகள். ஜனார்த்தனன் அனைத்தையும் நிறைவேற்றுகிறான். துரதிருஷ்டவசமாக அவள் தன்னை காதலிக்கவில்லை என்கிற விஷயம் எவ்வகையிலும் அவனை பாதிக்கவோ, வலி ஏற்படுத்தவோ இல்லை.
அவளுடைய திருமணத்துக்காக காஷ்மீர் போகிறான். அங்கும் அவள் கேட்கும் சின்ன சின்ன ஆசைகளை நிறைவேற்றுகிறான். திருமணம் முடிந்து ஊர் திரும்பும்போது பிரச்சினை. காஷ்மீர் போய்வந்த செலவுகளுக்காக வீட்டில் பணம் திருடியதாக, வீட்டை விட்டு துரத்தப்படுகிறான். சாப்பாட்டுக்கு வழியில்லாத நிலையில் ஒரு தர்காவில் போய் பாடுகிறான். ஒரு மாத காலம் பசிக்கு பிரச்சினையில்லை. இம்மாதிரி பாடுவது அவனுக்கு உற்சாகத்தையும் தருகிறது.
அந்த தர்காவுக்கு வழக்கமாக வரும் பத்மபூஷன் விருது பெற்ற இசைக்கலைஞர் ஒருவர் இவனது பாட்டை கவனிக்கிறார். தனக்குத் தெரிந்த பெரிய இசை நிறுவனம் ஒன்றில் இவனை சிபாரிசு செய்கிறார். ஓரளவுக்கு அங்கே பிரபலமாகிறான். அப்போது அந்நிறுவனத்தில் இருந்து ஒரு இசைக்குழு ஐரோப்பாவில் நிகழ்ச்சி நடத்தச் செல்வதை அறிகிறான். அந்நிகழ்ச்சி நடக்கும் நாட்டில்தான் கல்யாணமாகி அந்த அழகி செட்டில் ஆகி இருக்கிறாள். திடீரென அவளது நினைவு தோன்றவே தானாகவே அந்த இசைக்குழுவில் சேர்ந்து ஐரோப்பா செல்கிறான்.
இதற்கிடைய திருமணமாகி சென்றவள், ஏதோ உளவியல் நோயால் பாதிக்கப்பட்டு தொடர்சிகிச்சை பெற்று வருகிறாள். அவளது உடல்நலம் குன்றிவரும் நிலையில் திடீரென ஜோர்டானை சந்திக்க, பழைய நினைவுகளால் கிளறப்படுகிறாள். இங்கும் அவளுக்கு நிறைய சின்னச் சின்ன ஆசைகள். விபச்சாரிகளை மாதிரி ரோட்டில் நின்று, கஸ்டமரை அழைக்க வேண்டுமென்பது கூட அவளது ஒரு சின்ன ஆசை. அனைத்தையும் வழக்கம்போல நிறைவேற்றி வைக்கிறான்.
இவர்கள் இருவருக்குமான உறவு என்பது நட்பு, காதலாக இல்லாமல் வேறு ஒரு மூன்றாவது கோணத்தில் இயக்குனரால் சித்தரிக்கப்படுகிறது. “நமக்குள் இருப்பது நட்போ, காதலோ இல்லை. இவற்றை விட உயர்வான ஏதோ ஒன்று” என்று ‘குணா’ பாணி வசனம் கூட உண்டு. ‘எனக்கு நீ வேண்டும்’ என்று ஒரு காட்சியில் கூறி முத்தமிடும்போது, திருமணமான அவளோ சமூகவேலிக்குள் இருந்து வெளிவரும் சிக்கலை உணர்ந்து இவனைப் பிரிகிறாள்.
முதன்முறையாக வலியை உணர்கிறான் ஜோர்டான். இந்த வலி, அவனது இசையை வலிமை மிகுந்ததாக மாற்றுகிறது. ஜோர்டான் நடத்தும் நிகழ்ச்சிகளெல்லாம் சூப்பர்ஹிட். எந்தப் பிரபலத்துக்காக டெல்லியில் தவம் கிடந்தானோ, அதைவிட கூடுதல் பிரபலம் அவனுக்கு கிடைக்கிறது. ஆனால் இப்போது ஜோர்டானுக்கு இது தேவையில்லை. தான் இழந்துவிட்ட ‘அவள்’ நினைவாகவே திரிகிறான். ரசிகர்களிடமும், ஊடகங்களிடமும் முரட்டுத்தனமாக நடந்துக் கொள்கிறான். அவனது இந்தப் போக்கினையே தனது வணிகத்துக்கு வாகாக ப்ராண்டிங் செய்துக் கொள்கிறது இசை நிறுவனம்.
இந்தியாவுக்கு திரும்புவதற்கு முன்பாக அவளை பார்க்கச் சென்று, அவளது கணவனிடம் சிக்குகிறான். போலிஸில் பிடித்துத் தரப்படுகிறான். இந்த குற்றத்துக்காக நாட்டுக்கு திருப்பி அனுப்பி, சில நாட்கள் சிறையில் கழிக்கிறான். இதையும் வணிகமாக்கி ‘சுதந்திரத்துக்காக ஏங்கும் கலைஞன்’ என்கிறவகையில் மக்களிடம் பிரபலப்படுத்தப் படுகிறான் ஜோர்டான். இந்நிகழ்வுக்குப் பிறகு ஜோர்டான் நடத்தும் நிகழ்ச்சிகளெல்லாம் ‘சுதந்திரம்’ பிரதானப்படுத்தப்படுகிறது. ஒரு போராளிக்குரிய படிமம் இயல்பாகவே ஜோர்டானுக்கு மக்களிடம் கிடைத்துவிடுகிறது.
இப்போது ஜோர்டான் எக்கச்சக்க பிரபலம். அவன் செல்லுமிடமெல்லாம் மைக்கை நீட்டிக் கொண்டு ஊடகங்கள் பின் தொடர்கிறார்கள். மக்கள் கூட்டம், கூட்டமாக அவனைப் பார்க்க வருகிறார்கள். இந்த பிரபலத்துக்கு விலையாக தன்னுடைய சுதந்திரத்தை இழந்துவிட்ட அவன், மனநிலைப் பிறழ்ந்தவனாய் முரட்டுத்தனமாக நடந்துக் கொள்கிறான்.
எல்லாவற்றையும் விட்டு விட்டு ஒரு நாள் எங்கோ ஓடிவிடுகிறான். நிகழ்ச்சி நடத்த ஒப்பந்தம் போட்டவர்களும், நிறுவனமும் வலை வீசி தேடுகிறது. அவனோ ஊரின் ஒதுக்குப்புறமான இடத்தில், அவனை யாரென்றே அறியாத விலைமாதர்கள் மத்தியில் மகிழ்ச்சியாக பாடிக் கொண்டிருக்கிறான். அவனுடைய மேனேஜர் அவனைத் தேடிவந்து கண்டித்து அழைத்துச் செல்கிறார். மனதுக்குப் பிடித்தமான வேலையை செய்யமுடியாத இந்த பிரபலத்தை இக்கட்டத்தில் அறவே வெறுக்க ஆரம்பிக்கிறான் ஜோர்டான்.
அவனுக்குப் பிடித்த அவள் இல்லாத உலகத்தில் வாழ்வதற்கே பிரம்மப் பிரயத்தனம் செய்துக் கொண்டிருப்பவனுக்கு இந்த பிரபலம் பெரிய இடையூறு. அவனுடைய குழந்தைத் தன்மையை முற்றிலும் சிதைக்கச் செய்துவிட்டது பிரபலம்.
இதற்கிடையே இவனைப் பிரிந்த அவளுக்கு ஏதோ தீர்க்க முடியாத ஒரு விசித்திர வியாதியும் வந்துவிட்டது. இவனைத் தேடி டெல்லிக்கு வருகிறாள். பிரிவுத் துயரால் பரஸ்பரம் பாதிக்கப்பட்ட இருவருக்கும் இந்த நாட்கள் இளைப்பாறக் கிடைத்த சொர்க்கம். ஒருக்கட்டத்தில் உணர்வு மிகுதியில் உடலாலும் இணைகிறார்கள்.
நோய் முற்றி அவள் மரணமடையும் இறுதிக்காட்சி மிக உருக்கமானது. அவள் தன்னை விட்டு நிரந்தரமாகப் பிரிந்துவிட்டதை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாமல் மனம் ஒடிந்து மருத்துவமனையை விட்டு வெளியே வருகிறான். இவன் அங்கு வந்திருந்ததை அறிந்து ஆயிரக்கணக்கான ரசிகர்களும், ஊடகங்களும் வாயிலில் குவிந்து விடுகிறார்கள். என்ன கருமத்தாலோ போராளி படிமம் பெற்றுவிட்ட இவன், அவர்களுக்கு முன்பாக அழக்கூட முடியாமல் இறுகிய முகத்தோடு நடக்கிறான். மனதுக்கு உகந்தவள் மறைந்ததற்காக மனதுவிட்டு அழக்கூட முடியாத துர்ப்பாக்கிய நிலையே தனது பிரபலத்துக்கு அவன் கொடுக்கும் விலை. வழக்கம்போல இக்காட்சியிலும் கேள்வி கேட்டு நச்சரிக்கும் மீடியாகாரனை அடிக்கிறான். தடுக்க வந்த போலிஸ்காரனை தூக்கிப் போட்டு மிதிக்கிறான். சிறைப்படுகிறான். இதனாலே மேலும் மேலும் பிரபலமாகிறான் இந்த ‘போராளி’.
இந்தியாவின் மாபெரும் இசைக்கலைஞனாக, ராக்ஸ்டாராக உருவெடுத்துவிட்ட ஜோர்டானுக்கு இப்போது அவன் ஆரம்பத்தில் விரும்பிய பிரபலத்துக்கு அளவேயில்லை. ஏனெனில் அளவிட முடியாத, ஆற்றமுடியாத ‘வலி’ அவனுக்குள் நிரந்தரமாய் இருந்துக்கொண்டே இருக்கிறது.
அபாரமான கதை, திரைக்கதை கொண்ட இத்திரைப்படத்தின் சர்ப்ரைஸ் போனஸ் ஏ.ஆர்.ரகுமானின் இசை. இசைக்கலைஞனின் வாழ்க்கை என்பதால் உருகிப்போய் செதுக்கி, செதுக்கி இசைத்திருக்கிறார் ரகுமான். பத்துக்கும் மேற்பட்ட பாடல்கள். சங்கராபரணத்தின் சமகால நவீன வடிவம் மாதிரி எதிர்காலத்திலும் மறக்கப்படாத திரைக்காவியமாக நிச்சயமாக நினைவு கூறப்படும் இந்த ‘ராக் ஸ்டார்’
30 நவம்பர், 2011
சுதந்திர பூமி – கமர்சியல் பார்ப்பனக் கருத்தியல்!
"அண்ணா, பெரியார் காலத்துலேயெல்லாம் இப்படியில்லே. கருணாநிதி வந்துதான் எல்லாத்தையும் கெடுத்துட்டாரு. அதுவும் பழைய கருணாநிதி வேற. இப்போ இருக்குற கருணாநிதி வேற” என்கிற தொனியில் பார்ப்பனர்கள் பலரும் அவரவருக்கு கிடைக்கும் துக்ளக், தினமலர் மாதிரி பத்திரிகைகளிலும், இணையத் தளங்களிலும் வினோத பிரச்சாரத்தை கடந்த இரண்டு ஆண்டுகளாக நடத்தி வருகிறார்கள். இந்த கருத்துக்கு தொடர்பான ஏதாவது துணைக் கேள்வியைக் கேட்டால், ”96 வரைக்கும் கருணாநிதிக்குதான் ஓட்டு போட்டோம்!” என்று தங்களது நடுநிலையையும் அழுத்தமாக நிரூபிக்கத் தயங்குவதில்லை இவர்கள்.
ஒருவேளை 96க்கு முன்பாக பார்ப்பனர்கள் திராவிட இயக்கத்தின் சமூகப் பணிகளை பாராட்டிக் கொண்டுதான் இருந்தார்களோ? அப்போது சின்னப் பயல்களாக இருந்ததால் நமக்குதான் தெரியாமல் போய்விட்டதோ என்றுகூட சில நேரங்களில் சந்தேகம் வந்துவிடும். உச்சக்கட்டமாக, “இவங்களைப் போய் தப்பா நினைச்சிட்டோமே? பெரியார், அண்ணா மேல எவ்வளவு மரியாதை வெச்சிருக்காங்க?” என்றுகூட சில நேரங்களில் நினைத்துவிடுவது உண்டு. 2009ல் திடீரென ஈழப்பாசம் இவர்களுக்கு பொத்துக்கொண்டு சோனியாவையும், கலைஞரையும் கரித்துக் கொட்டியபோது, “அடடா.. நிஜமாவே இவாள்லாம் ரொம்ப நல்லவளா இருக்காளே?” என்றும் கூட நினைக்கத் தோன்றியது.
1973ல் வெளிவந்த இந்திரா பார்த்தசாரதியின் ‘சுதந்திர பூமி’ நாவலைப் வாசித்தபோது இந்த நினைப்பெல்லாம் சுத்தமாக அகன்றது. ஏற்கனவே இ.பா.வின் படுமொக்கை நாவலான ‘வேதபுரத்து வியாபாரிகள்’ வாசித்து நொந்து நூடுல்ஸ் ஆகிப்போனோம். அந்நாவலை வாசிப்பதற்கு முன்பாக இலக்கிய அன்பர்கள் பலரும் ‘சமகால அரசியலை இவ்வளவு பகடியோடு அணுகிய படைப்பு வேறொன்றுமில்லை’ என்றெல்லாம் பில்டப் கொடுத்திருந்தார்கள். உண்மையில் ‘வேதபுரத்து வியாபாரிகள்’ வெறும் தயிர்வடை காமெடிதான். புன்னகைத்துக் கொண்டேகூட படிக்க முடியவில்லை. 91-96 ஜெயா ஆட்சிக் காலத்தை பகடி செய்வதாக நினைத்துக்கொண்டு, ‘ஆட்டோ வந்துடுமோ?’வென பயந்துக்கொண்டே இ.பா. எழுதியிருப்பார் என்று தோன்றுகிறது.
‘சுதந்திர பூமி’ சோஸலிஸத்தை நக்கலடிக்கும் பிரதியென்று இ.பா. நினைத்துக்கொண்டு எழுதியிருக்கிறார். பார்ப்பன டி.என்.ஏ. என்பதால் தமிழகத்தை விட்டு துரத்தப்பட்ட (எத்தினி கதை சார் இதே டெம்ப்ளேட்டுலே எத்தினி பேரு எத்தனை காலத்துக்கு எழுதுவீங்க) இளைஞன் ஒருவன், டெல்லிக்குப் போய் ஒரு எம்.பி.க்கு சமையல் வேலை செய்து, அவரது நம்பிக்கையைப் பெற்று, 72 தேர்தலில் மத்தியப் பிரதேசத்தில் நின்று வென்று, மத்திய அமைச்சர் ஆகிறான் என்று போகிறது கதை. பெரும்பாலும் மூன்றே மூன்று கதாபாத்திரங்கள், அரசியல் பேசுகிறோம் என்று எப்போதும் மொக்கை போட்டுக்கொண்டே போகிறார்கள். அரசியல் என்பதால் இடையிடையே மைல்டாக ‘செக்ஸ்’ வருகிறது. அதையும் நேரிடையாக வெளிப்படுத்த இ.பா.வுக்கு துணிச்சல் இல்லை.
இ.பா.வின் பெரும்பாலான கதைகளில் டெல்லிதான் களம். அவர் அங்கு வாழ்ந்தார் என்பதே இதற்கு காரணம். இந்நாவலும் விதிவிலக்கல்ல. அமெரிக்காவிலேயே ‘க்ரீன் கார்ட்’ வாங்கி செட்டில் ஆகிவிட்டாலும், இங்கிருக்கும் தி.க.,வையும், தி.மு.க.வையும் பார்த்து வயிறெறிவதுதான் பார்ப்பன அடிப்படைக் கருத்தியல். தமிழகத்தின் 97 சதவிகிதம் பேர் முட்டாள்கள் என்பதையே திரும்ப, திரும்ப வேறு வேறு வார்த்தைகளில், வேறு வேறு வடிவங்களில் சொல்லிக்கொண்டே இருப்பார்கள். இ.பா.வும் இந்த ‘சோஸலிஸ பகடி’க் கதையில் (கதையோடு ஒட்டா விட்டாலும்) அதை இரண்டு அத்தியாயங்களுக்கு விரிவாகச் சொல்கிறார்.
வட இந்திய எம்.பி., சென்னைக்கு வருகிறார். அவரோடு நம் ‘பார்ப்பன’ நாயகனும் காரியதரிசியாக வருகிறார். தமிழக அரசியல் தத்துவ விசாரங்களை உரையாடல்களாக இருவரும் நிகழ்த்துகிறார்கள். வடநாட்டு எம்.பி. சொல்கிறார் “பெரியார்தான் உங்களுக்கு டான் க்விஸாட் என்றால் நீங்களெல்லாம் எவ்வளவு பெரிய முட்டாள்கள்?”
தமிழ் அரசியல் வட இந்திய அரசியல்வாதிகளுக்கு வேப்பங்காய்தான். ஆனாலும் இ.பா. இந்தப் போக்கை நியாயப்படுத்துகிறார். ஏனென்றால் தமிழர்கள் முட்டாள்கள் என்றுதானே அவரும் நம்புகிறார்? இல்லாவிட்டால் ராமராஜ்யம் நடத்திய ராஜாஜியை வீழ்த்திவிட்டு காமராஜர் வந்திருப்பாரா? அவருக்குப் பிறகு சூத்திரக் கட்சியான திமுக பெரும்பான்மை பெற்றிருக்குமா?
சென்னைக் கடற்கரையைப் பார்க்கும் எம்.பி. இவ்வளவு அழகான கடற்கரையில் சமாதி கட்டி, தமிழ் அறிஞர்களின் சிலைகளை வைத்து அசிங்கப்படுத்திய திராவிட ஆட்சியை கேலி செய்கிறார். ‘நாட்டுக்குள் ஒரு தனிநாடாக’ தமிழ்நாடு விளங்குவதை வடநாட்டு எம்.பி.யால் பொறுத்துக்கொள்ள முடியவில்லை. அவரது தமிழ்நாட்டு டி.என்.ஏ காரியதரிசியோ காட்டிக் கொடுக்கும் வேலையை செவ்வனே செய்கிறார். “எங்கள் முதல்வருக்கு ராஜராஜ சோழன் என்று நினைப்பு” என்று தொடங்கி, சராசரி பார்ப்பனர் எப்படி திராவிட இயக்கங்களை அணுகுவாரோ, அந்தக் கருத்தியல்களை தத்துவம் மாதிரியான போர்வையை கட்டமைக்கும் வார்த்தைகளில் பக்கம் பக்கமாகப் பேசுகிறார். அண்ணா அப்போதே செத்துப் போய்விட்டார் என்பதால், அண்ணாவுக்கு மட்டும் லேசான சேதாரம் வரும்படியாக பார்த்துக்கொண்டு, பெரிய மனது வைத்து தமிழ்நாட்டின் மானத்தை ஓரளவுக்கு காப்பாற்றியிருக்கிறார் இ.பா.
இந்நாவலை வாசிக்கும்போது தெளிவாகவே தெரிகிறது. பார்ப்பனக் கருத்தியலின் அஜெண்டா எப்போதுமே ஒன்றே ஒன்றுதான். அதன் வடிவங்களும், பிரச்சாரர்களும் மாறுவார்களே தவிர, அக்கருத்தியலின் நோக்கம் மாறவே மாறாது. நாற்பதாண்டுகளுக்கு முன்பாக எதை சொல்லி வந்தார்களோ, அதையேதான் இன்றும் சொல்லி வருகிறார்கள்.
ஒரே மாற்றம் என்னவென்றால், இப்போது அந்தக் கருத்தியலுக்குள் சூத்திரர்களுக்கும் கொஞ்சம் தாராளமாக ‘இடஒதுக்கீடு’ கொடுக்க முன்வந்திருக்கிறார்கள். திராவிட ஆட்சி விதைத்ததின் பலன்களை நன்கு அறுவடை செய்துவிட்ட ஒரு குழுவோ, தங்களுக்கும் இடுப்புக்கும் தோளுக்கும் குறுக்காக ஒரு வெள்ளைநிற ‘மாய நூல்’ வழங்கப்பட்டு விட்டதாக கருதிக்கொண்டு வளர்த்த கடாக்களின் மார்பிலேயே பாயத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள். கடந்த இருபதாண்டுகளில் உலகமயமாக்கல் தனிமனித சுயநலத்தை தூண்டும் போக்கை விரைவுபடுத்தியிருக்கிறது. இதன் விளைவாக எவ்வளவோ உன்னத சிந்தனைகளும், இயக்கங்களும் காலாவதியாகத் தொடங்கியிருக்கிறது. திராவிட இயக்கமும் அதற்கு பலிகடா ஆகிவிடுமோ என்று இன்று அஞ்ச வேண்டியிருக்கிறது.
பார்ப்பனக் கருத்தியல் எப்போதுமே ஒழுக்கத்தை சுட்டிக் காட்டி தனது எதிரிகளை ஒடுக்கும். எதிரி, தான் ஒழுக்கக் குறைவானவன்தானோ என்று அவனையே நம்பச் செய்து குற்றவுணர்ச்சிக்கு ஆளாக்கும். டி.என்.ஏ பாரம்பரியமல்லாமல், நவீன பார்ப்பனர்களாக உருவெடுத்துவரும் அரசியல் விலக்கு செய்யப்பட்ட, ஒரு மொன்னையான சூத்திரப் பரம்பரைக்கு ‘சுதந்திர பூமி’ இவ்வாறான ஒரு குற்றவுணர்ச்சியை வெற்றிகரமாக ஏற்படுத்தும்.
நூல் வெளியீடு : கிழக்கு பதிப்பகம், சென்னை
(கிழக்கு இணையத்தளத்தில் தேடும்போது, இந்நூல் ‘ஸ்டாக்’ இல்லையென்று தெரிகிறது. கிழக்கின் செகண்ட் சேல்ஸில் ஒருவேளை கிடைக்கக் கூடும். இல்லையென்றால் இருக்கவே இருக்கிறது தேவி தியேட்டருக்கு எதிரிலிருக்கும் பிளாட்பாரப் புத்தகக் கடை அல்லது தெருவோர திருவல்லிக்கேணி புத்தகக் கடைகள்)
29 நவம்பர், 2011
மயக்கம் என்ன?
தனுஷ் தலைசிறந்த நடிகராக பரிணமித்து வருகிறார். இன்னும் சில ஆண்டுகளில் இந்தியாவை திரும்பிப் பார்க்க வைப்பார் என்பதில் சந்தேகமில்லை. சிறு சிறு காட்சிகளிலும் தன் முத்திரையை மிக அழுத்தமாகவே பதிக்கிறார். அவரது கண்கள் பெரிய ப்ளஸ் பாயிண்ட். தனுஷின் கண்களில் காதல், காமம், கோபம், வீரம், போதை, கருணை என்று எல்லா ரசங்களுமே காட்சியின் தன்மைக்கேற்ப சொட்டோ சொட்டுவென சொட்டிக் கொண்டேயிருக்கிறது. ‘மயக்கம் என்ன?’ திரைப்படம் மூலமாக, தனது நடிப்புலக வாழ்க்கையில் அடுத்த மைல் கல்லை நிச்சயமாக தாண்டிச் சென்றிருக்கிறார்.
தனுஷுக்காக மட்டுமே ‘மயக்கம் என்ன?’வை ஒரு முறை பார்க்கலாம். தனுஷைத் தவிர வேறு கேமிராமேன் ராம்ஜியை மட்டுமே பாராட்டலாம். சினிமாவில் ஒரு நொடிக்கு 24 ஃப்ரேம். இரண்டு மணி நேரத்துக்கு எத்தனை ஃப்ரேம் என்று கால்குலேட்டரில் கணக்கு போட்டுக் கொள்ளுங்கள். அத்தனை ஃப்ரேமையும் உலகத் தரத்தோடு படமாக்கியிருக்கிறார் ராம்ஜி. அவ்வளவுதான். மற்றபடி ‘மயக்கம் என்ன?’ வெறும் மட்டை.
பாலாவிடம் ’சரக்கு’ தீர்ந்துவிட்டதைப் போல, செல்வராகவனிடமும் ஸ்டாக் இல்லையென்பது புரிகிறது. இப்படத்தின் கார்த்திக்கை, 7ஜியிலேயே பார்த்தாயிற்று. இறுதிக்காட்சியை சூப்பர் குட் ஃபிலிம்ஸ் தயாரித்த சூப்பர் மொக்கைப்படமான ‘புன்னகை தேசத்தில்’ பார்த்தாயிற்று. கொஞ்சம் புதியபாதை. கொஞ்சம் துள்ளுவதோ இளமை. கொஞ்சம் முகவரி. இவ்வாறாக 80 வருட தமிழ் சினிமாவின் அத்தனைப் படங்களிலிருந்து ஒவ்வொரு காட்சியாக சுட்டுத் தள்ளியிருக்கிறார். ஏற்கனவே நைசாக அரைத்த மாவை மற்றுமொருமுறை கிரைண்டரில் போட்டு ஆட்ட செல்வராகவன் எதற்கு?
‘யூ ஆர் லைக் மை சிஸ்டர்’ என்று கூறிய பெண்ணை, பிற்பாடு காதலித்து மணக்கிறார் கார்த்திக் (எ) தனுஷ். அதுவும் உயிர் நண்பனோடு ‘டேட்டிங்’ செய்துக் கொண்டிருந்த பெண். இப்படியெல்லாம் சமூகத்தில் நடப்பதே இல்லையா என்று கேட்கலாம். சமூகத்தில் நடந்ததை தினத்தந்தியில் படிக்கும்போதே பொறுமிக் கொள்ளும் ரசிகன், சினிமாவில் காட்சியாகப் பார்க்கும்போது காறி உமிழத்தான் செய்வான். திரையில் தெரியும் நாயகன் ராமனாகவும், நாயகி கண்ணகியாகவும் இருந்தாகவேண்டும் என்பது தமிழ் சினிமா ரசிகனுக்கு எழுதப்படாத விதி. அபூர்வமாக சில படங்களில் வேண்டுமானால் கதையின் முக்கியத்துவம் கருதி பொறுத்துக் கொள்வான்.
இவ்வாறு மணம் செய்துக் கொள்ளும் பெண்ணோடு நாயகன் முதலில் அன்னியோன்னியமாக இருப்பதையும், பிற்பாடு உளவியல்ரீதியாக தாம்பத்திய சிக்கல்களில் அல்லாடும் போதும் சாமானிய ரசிகனுக்கு எந்தவிதமான கிளுகிளுப்போ, பச்சாதாபமோ ஏற்படாது.
தொடர்ச்சியாகவே செல்வராகவனின் படங்களில் பெண் பாத்திரங்களை நோக்கி நாயகன், பெண்மையை கொச்சைப்படுத்தும் மோசமான வசைகளை உதிர்க்கும் போக்கு தொடர்ந்துக் கொண்டே இருக்கிறது. இதுவும் சமூகத்தில் நடக்கவேயில்லையா என்றால் நடந்துதான் தொலைக்கிறது. ஆனால் திரையில் அவ்வாறு தனுஷ் ஒரு பெண்ணைப் பார்த்து ‘பழைய கோழியா இருக்கும் போலிருக்கே?’ எனும்போது தியேட்டரில் எழும் ஏகோபித்த ஆதரவுடனான இளைஞர்களின் விசில் சப்தம் ஆபத்தான போக்கு.
நாயகன் என்றால் மெண்டலாக இருந்துத் தொலைக்க வேண்டுமென்று செல்வராகவனுக்கு என்னதான் வேண்டுதலோ? 1999ல் பாலா ஆரம்பித்து வைத்த இந்த சைக்கோ பேய், தமிழ் சினிமாவை பிடித்து ஆட்டு, ஆட்டுவென்று ஆட்டித் தொலைக்கிறது. கருக்கலைந்து நாராய் விழுந்து கிடக்கும் நாயகியை நாலு நிமிஷத்துக்கு வெறித்துக் கொண்டே இருக்கிறான் நாயகன்.
இடைவேளை வரையாவது சீட்டில் நெளிந்துக் கொண்டே படம் பார்த்துவிடலாம். இடைவேளைக்குப் பிறகு க்ளைமேக்ஸ் வந்தால் போதும், தெறித்துவிடலாம் என்கிற ‘கொலைவெறி’யை ஏற்படுத்தியிருக்கிறார் செல்வராகவன். ஜி.பி.பிரகாஷின் பின்னணி இசை வேறு பெரிய ரோதனை. காதில் பஞ்சு அடைத்துக்கொண்டு வந்திருக்கலாமோ என்று ஏங்க வைக்கிறது.
மயக்கம் என்ன? – சைக்கோக்களுக்கு மட்டும்!
தனுஷுக்காக மட்டுமே ‘மயக்கம் என்ன?’வை ஒரு முறை பார்க்கலாம். தனுஷைத் தவிர வேறு கேமிராமேன் ராம்ஜியை மட்டுமே பாராட்டலாம். சினிமாவில் ஒரு நொடிக்கு 24 ஃப்ரேம். இரண்டு மணி நேரத்துக்கு எத்தனை ஃப்ரேம் என்று கால்குலேட்டரில் கணக்கு போட்டுக் கொள்ளுங்கள். அத்தனை ஃப்ரேமையும் உலகத் தரத்தோடு படமாக்கியிருக்கிறார் ராம்ஜி. அவ்வளவுதான். மற்றபடி ‘மயக்கம் என்ன?’ வெறும் மட்டை.
பாலாவிடம் ’சரக்கு’ தீர்ந்துவிட்டதைப் போல, செல்வராகவனிடமும் ஸ்டாக் இல்லையென்பது புரிகிறது. இப்படத்தின் கார்த்திக்கை, 7ஜியிலேயே பார்த்தாயிற்று. இறுதிக்காட்சியை சூப்பர் குட் ஃபிலிம்ஸ் தயாரித்த சூப்பர் மொக்கைப்படமான ‘புன்னகை தேசத்தில்’ பார்த்தாயிற்று. கொஞ்சம் புதியபாதை. கொஞ்சம் துள்ளுவதோ இளமை. கொஞ்சம் முகவரி. இவ்வாறாக 80 வருட தமிழ் சினிமாவின் அத்தனைப் படங்களிலிருந்து ஒவ்வொரு காட்சியாக சுட்டுத் தள்ளியிருக்கிறார். ஏற்கனவே நைசாக அரைத்த மாவை மற்றுமொருமுறை கிரைண்டரில் போட்டு ஆட்ட செல்வராகவன் எதற்கு?
‘யூ ஆர் லைக் மை சிஸ்டர்’ என்று கூறிய பெண்ணை, பிற்பாடு காதலித்து மணக்கிறார் கார்த்திக் (எ) தனுஷ். அதுவும் உயிர் நண்பனோடு ‘டேட்டிங்’ செய்துக் கொண்டிருந்த பெண். இப்படியெல்லாம் சமூகத்தில் நடப்பதே இல்லையா என்று கேட்கலாம். சமூகத்தில் நடந்ததை தினத்தந்தியில் படிக்கும்போதே பொறுமிக் கொள்ளும் ரசிகன், சினிமாவில் காட்சியாகப் பார்க்கும்போது காறி உமிழத்தான் செய்வான். திரையில் தெரியும் நாயகன் ராமனாகவும், நாயகி கண்ணகியாகவும் இருந்தாகவேண்டும் என்பது தமிழ் சினிமா ரசிகனுக்கு எழுதப்படாத விதி. அபூர்வமாக சில படங்களில் வேண்டுமானால் கதையின் முக்கியத்துவம் கருதி பொறுத்துக் கொள்வான்.
இவ்வாறு மணம் செய்துக் கொள்ளும் பெண்ணோடு நாயகன் முதலில் அன்னியோன்னியமாக இருப்பதையும், பிற்பாடு உளவியல்ரீதியாக தாம்பத்திய சிக்கல்களில் அல்லாடும் போதும் சாமானிய ரசிகனுக்கு எந்தவிதமான கிளுகிளுப்போ, பச்சாதாபமோ ஏற்படாது.
தொடர்ச்சியாகவே செல்வராகவனின் படங்களில் பெண் பாத்திரங்களை நோக்கி நாயகன், பெண்மையை கொச்சைப்படுத்தும் மோசமான வசைகளை உதிர்க்கும் போக்கு தொடர்ந்துக் கொண்டே இருக்கிறது. இதுவும் சமூகத்தில் நடக்கவேயில்லையா என்றால் நடந்துதான் தொலைக்கிறது. ஆனால் திரையில் அவ்வாறு தனுஷ் ஒரு பெண்ணைப் பார்த்து ‘பழைய கோழியா இருக்கும் போலிருக்கே?’ எனும்போது தியேட்டரில் எழும் ஏகோபித்த ஆதரவுடனான இளைஞர்களின் விசில் சப்தம் ஆபத்தான போக்கு.
நாயகன் என்றால் மெண்டலாக இருந்துத் தொலைக்க வேண்டுமென்று செல்வராகவனுக்கு என்னதான் வேண்டுதலோ? 1999ல் பாலா ஆரம்பித்து வைத்த இந்த சைக்கோ பேய், தமிழ் சினிமாவை பிடித்து ஆட்டு, ஆட்டுவென்று ஆட்டித் தொலைக்கிறது. கருக்கலைந்து நாராய் விழுந்து கிடக்கும் நாயகியை நாலு நிமிஷத்துக்கு வெறித்துக் கொண்டே இருக்கிறான் நாயகன்.
இடைவேளை வரையாவது சீட்டில் நெளிந்துக் கொண்டே படம் பார்த்துவிடலாம். இடைவேளைக்குப் பிறகு க்ளைமேக்ஸ் வந்தால் போதும், தெறித்துவிடலாம் என்கிற ‘கொலைவெறி’யை ஏற்படுத்தியிருக்கிறார் செல்வராகவன். ஜி.பி.பிரகாஷின் பின்னணி இசை வேறு பெரிய ரோதனை. காதில் பஞ்சு அடைத்துக்கொண்டு வந்திருக்கலாமோ என்று ஏங்க வைக்கிறது.
மயக்கம் என்ன? – சைக்கோக்களுக்கு மட்டும்!
இதற்கு குழுசேர்:
இடுகைகள் (Atom)