என்ன செய்யலாம்?

’காதல்’ படத்தின் க்ளைமேக்ஸ் உங்களுக்கு நினைவிருக்கலாம்.

திண்டுக்கல் டிராஃபிக் சிக்னலில் ஒரு மனநோயாளி அலைந்து திரிந்துக் கொண்டிருப்பார். அவரைக் கண்ட ஒரு சாமானியர், அவருடைய பராமரிப்பில் மனநோயாளியைக் கொண்டு செல்வதாக படம் முடியும். மனநோய் அவருக்கு ஏற்படுவதற்கு காரணமான பெண்ணின் கணவர்தான் அந்த சாமானியர்.

படம் பார்த்தவர்கள் கைத்தட்டி அச்சாமானியரை பாராட்டினார்கள். கைத்தட்டிய லட்சக்கணக்கானவர்களில் நாமும் இருக்கக்கூடும். அன்று நாம் கைத்தட்டியது தவறோ என்று எண்ணக்கூடிய வகையில் ஒரு கட்டுரையையும், அக்கட்டுரை எழுத நேர்ந்ததற்கு ஆதார வினையான ஒரு அறிக்கையையும் நேற்று வாசிக்க நேர்ந்தது.

சாலைகளில் அனாதரவாகத் திரிபவர்களை தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவந்து அவர்களுக்கு மனநலம், உடல்நலம் சரிசெய்து பராமரிப்பது என்ற திட்டத்தை இரு மாதங்களுக்கு முன்பாக சென்னை மாநகராட்சி செயல்படுத்த தொடங்கியது.

நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் இவ்வகையில் மாநகராட்சி ஊழியர்களால் பிடிக்கப்பட்டு அவர்களில் சிலர் கீழ்ப்பாக்கம் மனநல மருத்துவமனைக்கும், அரசு மருத்துவமனைகளுக்கும் அனுப்பப்பட்டிருக்கிறார்கள். இதில் ஏதோ ஒரு உலகமயச் செயல்பாடு இருப்பதாக அறிந்த உண்மை அறியும் குழு ஒன்று களத்தில் இறங்கி ‘உண்மையை’ அறிந்து ஒரு அறிக்கையினையும் வெளியிட்டிருக்கிறது. நாற்பதாண்டுகளுக்கு முன்பாக தமிழகத்தில் செயல்படுத்தப்பட்ட ‘பிச்சைக்காரர்கள் மறுவாழ்வுத் திட்டம்’ ஏன் தோல்வி அடைந்தது? என்ற நெடுநாள் கேள்விக்கான விடை இப்போதுதான் நமக்கு கிடைக்கிறது.

முதலில் நாம் முன்பு வாசித்த கட்டுரைக்கு வருவோம்.

“பிச்சைக்காரர்களை இல்லாமலாக்குவது என்ற நோக்கத்தையும் உண்மையிலேயே அது நிறைவேற்றுமானால், அதை ஒரு இன அழிப்பு (ethnic cleansing) என்கிற வகையில்தான் பார்க்க முடியும்” என்பதாக மாற்றுச்சிந்தனையோடு கட்டுரை ஆசிரியர் ரோஸாவஸந்த் குறிப்பிடுகிறார்.

நமக்கு உண்மையிலேயே புரியவில்லை. “பிச்சைக்காரன் என்பது ஒரு இனமா?” என்று சுந்தரராமசாமியின் ஜே.ஜே. தனக்குள்ளே அடிக்கடி ஏதாவது கேள்வி கேட்டுக்கொண்டதைப்போல நாமே ஒருமுறை நம்மை கேட்டுக்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது. சுமேரியம், திராவிடம், ஆரியம், எகிப்து கலாச்சாரம் மாதிரி இதற்கு ஏதேனும் பண்பாடு இருக்கிறதா என்றும் புரியவில்லை.

‘வறுமை கொடிது’ என்பதை பல நூற்றாண்டுகளாக உணர்ந்திருக்கிறோம். அதை ஒழிக்க வேண்டும் என்றும் வர்க்கம், சாதி, இத்யாதி வேறுபாடின்றி உறுதி கொள்கிறோம். வறுமையின் கீழான நிலையான பிச்சை எடுக்கும் நிலையை ஒழிப்பது எவ்வகையில் இனஒழிப்பு என்று நிஜமாகவே தெரியவில்லை. பொதுப்புத்தி, தனிப்புத்தி, மாற்றுப்புத்தி என்று எந்த புத்தியை பயன்படுத்தி யோசித்தாலும் எந்த நியாயமும் நமக்கு உடன்படவில்லை.

அடுத்ததாக, “அரசினால் மேற்கொள்ளப் படும் இப்படிப்பட்ட ஒரு பணி, நாய்களை இல்லாமலாக்கும் அதே மனநிலையுடனேயே நிகழ வாய்ப்பிருக்கிறது. ” என்றும் கட்டுரையாசிரியர் தொடர்கிறார். இந்த ஒப்புமையை எவ்வகையிலும் ஏற்க இயலாது. அதேநேரத்தில் கட்டுரையாசிரியர் இரவு 12 மணி வேளையில் மடிப்பாக்கம் சதாசிவம் நகர் சாலையை கடக்க வேண்டும். கொலைவெறியோடு குதற ஓடிவரும் தெருநாய்களை எதிர்கொண்டுவிட்டு ‘நாய் ஒழிப்பு’ குறித்த தன்னுடைய சிந்தனையை மறுபரிசீலனை செய்ய வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை நாம் முன்வைக்கிறோம்.

நீங்கள் அடிக்கடி செய்தித்தாள்களில் இத்தலைப்பில் வாசித்திருக்கலாம். “புழுதிவாக்கத்தில் 15 பேரை கடித்த குதறிய தெருநாய்!”. இவ்வகையிலான தெருநாய்களை கட்டுப்படுத்த கட்டுரையாசிரியரிடம் ஏதேனும் சீரியத் திட்டம் இருக்கிறதாவென்று தெரியவில்லை. இப்போதைக்கு இந்நாய்களை பிடித்துச் சென்று நகராட்சி குடும்பக்கட்டுப்பாடு செய்து அனுப்புகிறது. அரசால் முடிந்த அதிகபட்ச ஜீவகாருண்யம் இதுதான்.

அடுத்ததாக பிச்சைக்காரர்களை உருவாக்கும் ‘மாஃபியா’ கும்பலை ஒழிக்கவேண்டும் என்று கட்டுரையாசிரியர் கோருகிறார். மிக நியாயமான கோரிக்கை. ஆனால் இப்படி ஒரு கும்பல் இருப்பது ஆதாரப்பூர்வமாக, வெளிப்படையாக தெரியாத நிலையில் போலிஸ் வெறுமனே காற்றில் கத்தியை சுழற்றிக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பதுதான் யதார்த்தம்.

ஓக்கே, இந்த கட்டுரையை அலசியது போதும். ஆதார வினையான உண்மை அறியும் குழுவின் அறிக்கைக்கு வருவோம்.

மனநலம் சரியில்லாதவர்கள் என்று பிடிக்கப்பட்டவர்கள் பலரும் நல்ல மனநலத்தோடு இருக்கிறார்கள் என்பதே அக்குழு கொடுத்திருக்கும் அறிக்கையின் மையக்கருத்தாக எடுத்துக் கொள்கிறேன். இப்படிப்பட்ட ஒரு குழுவில் ஒரு மனநல மருத்துவர் கண்டிப்பாக இடம்பெற்றிருக்க வேண்டும் என்பதுதான் நியாயம். மாறாக மனித உரிமைப் போராளிகள் இருவரும், முன்னாள் கல்வி முதல்வரும், மென்பொருள் பணியாளர் ஒருவரும் குழுவின் உறுப்பினராக இடம்பெற்றிருக்கிறார்கள். ஆனால் அறிக்கையோ பிச்சைக்காரர்களைப் பிடித்து வந்த குழுவில் மனநல மருத்துவரோ, மருத்துவரோ இல்லை என்று குற்றம் சாட்டுகிறது. வேடிக்கையாக இல்லையா? மாநகராட்சி சுகாதார ஊழியர்கள் எத்துறையில் பயிற்சி பெற்றவர்கள் என்ற அடிப்படையை உண்மை அறியும் குழு அறியத் தவறி விட்டதா?

இக்குழு மூன்று நாட்களில் தொற்றுநொய் மருத்துவமனை, கீழ்ப்பாக்கம் மனநல காப்பகம், மேல்பாக்கம் பிச்சைக்காரர்கள் அரசு பாதுகாப்பு முகாம் ஆகியவற்றிற்குச் சென்று விசாரித்திருப்பதாக அறிக்கையில் தெரியவருகிறது. அறிக்கையின் படி பிடித்துவரப்பட்டவர்கள் மற்றும் அரசு அதிகாரிகள், மருத்துவர்கள் ஆகியோரிடம் இக்குழு விசாரணை நடத்தியிருக்கிறது. பெரிய எண்ணிக்கையிலான ஆட்களோடு முழுமையான விசாரணையை மூன்றே நாட்களில் செய்யக்கூடிய திறன் நிச்சயமாக நான்கு பேர் கொண்ட ஒரு குழுவுக்கு இருக்க வாய்ப்பேயில்லை என்பதை இங்கே ஒரு சவாலாகவே குறிப்பிடுகிறோம்.

ஒரு மனநல மருத்துவர் கூட இல்லாத ஒரு குழு, பிடித்து வரப்பட்டவர்கள் நல்ல மனநிலையோடு இருக்கிறார்கள் என்ற உறுதியை எப்படித் தரமுடியும்? கீழ்ப்பாக்கம் மருத்துவமனையில் இவர்களை in-patient ஆக சேர்த்துக்கொண்ட மருத்துவர்கள் எல்லாம் கோயிந்தசாமிகளா?

ஒரு மனநோயாளியைப் பார்த்து “நீங்கள் மனநோயாளியா?” என்று கேட்டால் அவர் என்ன பதில் சொல்வார்? நம் குழு விசாரித்து அறிந்த ‘உண்மை’ இந்தவகையில்தான் இருக்கிறது.

சாலையில் அனாதரவாகத் திரியும் மனநோயாளிகளால் சமீபகாலமாக நகரில் தொடர்ந்து வந்த குற்றங்களின் அடிப்படையிலும் நாம் மாநகராட்சியின் இத்திட்டத்தைப் பார்க்க வேண்டும். வீட்டு வாசலில் நிறுத்தப்பட்டிருக்கும் பைக்குகள் எரிக்கப்படுவது, வாட்ச்மேன்கள் தலையில் கல்லைப் போட்டு கொலைசெய்வது மாதிரியான குற்றங்களை கைதேர்ந்த குற்றவாளிகளா செய்வார்கள்?

இந்த உண்மை அறியும் குழு, திட்டம் செயல்படுவதற்கு முன்பாக சாலைகளில் அனாதரவாக திரிபவர்கள் பற்றி விசாரித்து, அவர்களது அவலங்களைப் போக்க ஏதேனும் பரிந்துரைகளை அரசுக்கு தந்திருக்கிறார்களா என்பது தெரியவில்லை. மாறாக திட்டம் செயல்படுத்தப்பட்ட பின்பு பூதக்கண்ணாடியை கையில் வைத்துக்கொண்டு நவசக்தியில் வந்த எண்ணிக்கை வேறு, மேயர் மேடையில் பேசும் எண்ணிக்கை வேறு என்று பிரச்சினையை வேறுமாதிரியாக ZOOM செய்து, திட்டத்தை முடக்க எதையாவது கிளப்பிவிடுகிறார்களா என்று தெரியவில்லை. பிடித்துவரப்படுபவர்களை மனநலக் காப்பகத்தில் சேர்க்கக்கூடாது என்று கோரிய வழக்கினை மாநகராட்சி சட்டப்பூர்வமாக கையாண்டது என்பதும் இங்கே குறிப்பிடத்தக்க வேண்டிய ஒன்று.

இத்திட்டத்தின் மூலம் காணாமல் போனவர்களாக அறியப்பட்டவர்கள் சிலர் தத்தம் இல்லங்களுக்கு திரும்பியிருக்கிறார்கள் போன்ற ஏராளமான ‘பாசிட்டிவ்’ கோணங்கள் எதையும் நாம் இக்கட்டுரையில் முன்வைக்கவில்லை. அவற்றை ஏற்கனவே ஊடகங்கள் பிரசுரித்து வந்து கொண்டிருக்கின்றன என்பதால்.

மேலும், சமூகநல வாரியத்தின் தலைவராக எழுத்தாளர் சல்மா இருக்கிறார். அவரது கோரிக்கையின் படியே இத்திட்டத்தை சென்னை மாநகராட்சி திட்டமிட்டது. எனவே இதற்குள் ஏதாவது ‘உள்ளரசியல்’ இருக்கிறாவென்றும் தெரியவில்லை.

மனித உரிமைகளுக்கு எதிரானது என்று குழு சொல்லும் மாநகராட்சியின் இத்திட்டம் தேவையில்லை என்றே வைத்துக் கொள்வோம். நம் முன் இருப்பது ஒரே ஒரு கேள்விதான். “சாலைகளில் அனாதரவாகத் திரியும் பிச்சைக்காரர்கள் மற்றும் மனநோயாளிகளை என்ன செய்யலாம்?” அப்படியே விட்டுவிடலாம் என்றுதான் குழுவின் அறிக்கையை வாசிப்பவர்களுக்கு தோன்றும்.

செம்மொழியான தமிழ்மொழியே!

மிகச்சரியாக மூன்று மாதங்களுக்கு முன்பு இருந்த இதே கோவை வேறு. மேடும் பள்ளமுமான சாலைகள். ஒரு நாளைக்கு நான்கு மணி நேரங்களுக்கு மேலான மின்வெட்டு. ஒரு சர்வதேச மாநாடு அடுத்த மூன்று மாதங்களில் நடத்தப்படுவதற்கான எந்த அறிகுறியும் அப்போது தெரியவில்லை. தூசும் தும்புமாக கொங்குமண்டலத்தின் தலைநகர் சோம்பிக் கிடந்தது. சொகுசுப் பேருந்து என்ற பெயரில் அப்போது நவீனப் பேருந்துகள் மட்டும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு டிக்கெட் விலை உயர்த்தப்பட்டது. இதற்கு செம்மொழி மாநாடுதான் காரணம் என்று உள்ளூர்வாசிகள் கரித்துக் கொட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். அடுத்ததாக மரங்கள் ஆங்காங்கே சாலை விரிவாக்கத்துக்காக வெட்டப்பட்டுக் கொண்டிருக்க, சுற்றுச்சூழல் ஆர்வலர்களால் அரசுக்கு எதிரான அதிருப்தி வெடித்தது.

இதெல்லாம் பழைய கதை. கடந்த 22ஆம் தேதி இரவு மின்னொளியில் கோவை நிஜமாகவே ஜொலிஜொலித்துக் கொண்டிருந்தது. சுத்தமான சீரான அகலமான பளப்பள சாலைகள். நகருக்குள் சாரை சாரையாக வாகனங்களின் படையெடுப்பு. எங்கும் பரபரப்பு. உள்ளூர் வாசிகளுக்கு இப்போது மாநாடு குறித்து எந்த வருத்தமும் இல்லை. மாறாக குடும்பம் குடும்பமாக மாநாடு நடக்கும் கொடிசியா அரங்கத்துக்கு சென்று ஏற்பாடுகளை கண்டு மகிழ்கிறார்கள். ‘செம்மொழியான தமிழ்மொழியே’ என்று கட்டவுட் எழுத்துகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட முகப்புக்கு அருகில் நின்று செல்போனில் படமெடுத்துக் கொள்கிறார்கள். மாநாடு நடைபெறும் அவினாசி சாலையில் இரவு 12 மணிக்கு கூட கடுமையான போக்குவரத்து நெரிசல்.

கோவையின் இந்த திடீர் வனப்பு மிகக்குறுகிய காலத்தில் இரவுபகல் பாராத அரசு இயந்திரத்தின் உழைப்பால் நிகழ்ந்த அதிசயம். அரசு மனது வைத்தால் நரகத்தை கூட சொர்க்கமாக்கிவிட முடியும். நகரத்தை மாற்றுவது ரொம்ப ஈஸி. இதே வேகத்தில் கோவையைப் போல, தமிழகத்தின் மற்ற முக்கிய நகரங்களையும் பொலிவு பெறவைக்க அரசு முயற்சிக்கலாம். இல்லையேல் இரண்டாண்டுகளுக்கு ஒருமுறை தங்கள் ஊரில் செம்மொழி மாநாடு நடத்தச் சொல்லி அந்தந்த ஊர் மக்கள் அரசிடம் கோரிக்கை வைக்கலாம்.

செம்மொழி மாநாடு குறித்த பெருத்த எதிர்ப்பார்ப்பு மக்களைவிட கலைஞருக்கே அதிகம் இருந்திருக்க வேண்டும். கோவைக்கு வந்ததுமே, உடனடியாக மதியச் சாப்பாட்டை முடித்துவிட்டு, நேரடியாக மாநாட்டுப் பந்தல் போடப்பட்டிருக்கும் கொடிசியாவுக்கு வண்டியை விட சொன்னாராம். பந்தல் அலங்காரத்தை பகலில் பார்ப்பதைவிட இரவில் பார்க்க நன்றாக இருக்கும் என்று சமாதானப்படுத்தி, அவரை ஓய்வு எடுக்க வைத்திருக்கிறார்கள். இந்த ஆர்வமும், விறுவிறுப்பும் மாநாடு முடியும் வரை முதல்வருக்கு சற்றும் குறையவேயில்லை.

23ந்தேதி காலை கொடிசியா அரங்கம் பிரம்மாண்டமான தேன்கூடாக காட்சியளித்தது. வண்டுக்களாய் மக்கள் ஆயிரக்கணக்கில் மொய்க்கத் தொடங்கினார்கள். அரங்கத்துக்கு செல்லவேண்டிய சாலைமுகப்பில் பச்சைப்பசேலென காய்கனிகளையும், தென்னை ஓலையையும் பயன்படுத்தி வரவேற்பு வளைவு அமைக்கப்பட்டிருந்தது. அளவில் கோட்டையை ஒத்த மாநாட்டுப் பந்தல் பனைஓலைகளால் கம்பீரமாக உருவாக்கப்பட்டிருந்தது. ஜிகுஜிகு சரிகை பேப்பர் அலங்காரங்கள், முகலாயர் காலத்து பாணியில் அமைந்திருந்தது. பந்தல், சுமார் ஒரு கிலோ மீட்டர் நீளம். அறுபத்தையாயிரம் பேர் அமர்ந்து நிகழ்ச்சிகளைப் பார்க்கக்கூடிய அளவுக்கு விஸ்தாரம். பார்வையாளர்களின் வசதியாக நூற்றுக் கணக்கில் ஆங்காங்கே எல்.சி.டி. திரைகள். எங்கும் எப்போதும் ‘செம்மொழியான தமிழ்மொழியாம்’ உச்சஸ்தாயியில் ஒலிபரப்பப்பட்டுக் கொண்டே இருக்கிறது.

காலை 9.30 மணியளவில் வி.ஐ.பி.க்கள் முன்வரிசையை ஆக்கிரமிக்கத் தொடங்கினார்கள். மாநாட்டு நுழைவு வாயிலில் தள்ளு முள்ளு. நிதியமைச்சர் அன்பழகன், துணைமுதல்வர் ஸ்டாலின், ஆளுனர் சுர்ஜித்சிங் பர்னாலா, துணை முதல்வர் ஸ்டாலின், முதல்வர் கலைஞர், குடியரசுத்தலைவர் பிரதீபாபாட்டீல் என்று வி.வி.ஐ.பி.க்களும், வா.செ.குழந்தைச்சாமி, அமெரிக்காவைச் சார்ந்த தமிழறிஞர் ஜார்ட் ஹார்ட், இலங்கையைச் சார்ந்த பேராசிரியர் சிவத்தம்பி, மு.கருணாநிதி செம்மொழி தமிழாய்வு அறக்கட்டளை விருதுபெற வந்திருந்த பின்லாந்து நாட்டைச்சார்ந்த அஸ்கோ பர்ப்போலா, என்று தமிழறிஞர்களும் மேடையை அலங்கரித்தார்கள். துவக்கவிழா சம்பிரதாயமான பேச்சுகளோடு மங்கலகரமாக தொடங்கியது. அமெரிக்க அறிஞர் ஹார்ட் அவ்வப்போது தமிழில் எதையாவது எடுத்துவிட கூட்டம் கைத்தட்டி அவரை ஊக்கப்படுத்தியது. குறிப்பாக பாரதியாரின் கவிதைகளை அவர் படிக்க விண்ணதிர கரகோஷம். குடியரசுத் தலைவர் வந்திருப்பதால் மாநாட்டில் ஏற்பட்ட பாதுகாப்பு கெடுபிடிகளை அமெரிக்க அறிஞரின் கொஞ்சுத்தமிழ் ரிலாக்ஸ் ஆக்கியது. இதே உற்சாகம் மாநாட்டுக்கு வெளியேவும் பரவ கூட்டம் முன்பைவிட வேகமாக மாநாட்டு அரங்குக்குள் நுழைய புயல்வேகத்தில் படையெடுத்தது. சிகப்பாடையில் டமடமவென்று செண்டைமேளம் அடித்துக்கொண்டே சேலத்தைச் சேர்ந்த டாஸ்மாக் பணியாளர் சங்கத்தினர் ஊர்வலமாக வந்தது கண்ணைக் கவர்ந்த கலர்ஃபுல் காட்சி.

‘இது கட்சிமாநாடல்ல. அடக்கியே வாசிக்கவும்!’ என்று முன்பே கலைஞர் அறிக்கை மூலமாக எச்சரிக்கை விடுத்திருந்ததால் எங்கேயுமே கட்சிக்கொடி கண்ணில் படவில்லை. ஆனால் கருப்பு சிவப்பு கரைவேட்டிகளுக்கு பஞ்சமில்லை.

தமிழார்வலரான த.அரங்கநாதன் (77) ஓய்வுபெற்ற ஆசிரியர். கடலூர் மாவட்டம் திட்டக்குடியைச் சேர்ந்தவர். 1968ல் சென்னையில் நடந்த இரண்டாம் உலகத் தமிழ் மாநாட்டில் கலந்துகொண்டவர். இடையில் மதுரையிலும், தஞ்சையிலும் உலகத் தமிழ் மாநாடுகள் நடந்தபோது கலந்துகொள்ள இவருக்கு சாத்தியமாகவில்லை. இப்போது கோவைக்கு வந்திருந்தவர் உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் காணப்பட்டார். “சீரணி அரங்கத்தில் அப்போது அண்ணாவால் கூட்டப்பட்ட கூட்டம் எனக்கு இன்றும் நினைவிருக்கிறது. அன்று கண்ட அதே எழுச்சியை 42 ஆண்டுகள் கழித்து இன்றும்பார்க்கிறேன்” என்று பரவசப்பட்டார். அப்போது மாநாட்டுக்கு முன்பாக எம்.எல்.ஏ ஹாஸ்டல் திறக்கப்பட்டது, இப்போது புதிய சட்டமன்றம் திறக்கப்பட்டிருக்கிறது. அம்மாநாட்டில் அண்ணா, கணியன் பூங்குன்றனாரின் ‘யாதும் ஊரே யாவரும் கேளீர்’ என்ற பதத்தை கடற்கரை கூட்டத்தில் மேற்கோள் காட்டினாராம். இம்மாநாட்டில் அது ஏ.ஆர்.ரகுமான் இசையமைத்த தீம்சாங்கின் மையக்கருத்தாக அமைந்திருந்ததையும் ஒப்பிட்டார் அரங்கநாதன். என்ன, அப்போது கடற்கரைச் சாலையில் வரிசையாக தமிழ்ச்சான்றோருக்கு சிலை அமைக்கப்பட்டது. இப்போது அது இல்லை என்பதுதான் அவருக்கு இம்மாநாட்டில் இருக்கும் ஒரே ஒரு குறை.

துவக்கவிழாவின் முத்தாய்ப்பாக ’இனியவை நாற்பது’ வாகன அணிவகுப்பு, மாலை 4 மணிக்கு வ.உ.சி. பூங்காவில் தொடங்கியது. சுமார் 9 கிலோ மீட்டர் நீளம் பயணித்து மாநாட்டு அரங்கத்தை அடைவதாக ஏற்பாடு. கரகாட்டம், ஒயிலாட்டம், தப்பாட்டம் என்று கலைஞர்கள் கலக்கலாக திறமையைக் காட்ட கூட்டம் கும்மியது. லட்சக்கணக்கானோர் கலந்துகொண்ட இந்த அணிவகுப்பில், தமிழரின் கலை, கலாச்சாரம், பாரம்பரியத்தை எடுத்துக் காட்டும் வகையிலான 40 அலங்கார ஊர்திகள் இடம்பெற்றன. லட்சக்கணக்கான மக்கள் வெள்ளத்தில் நீந்தி அணிவகுப்பு, திட்டமிடப்பட்ட தூரத்தைக் கடக்க நான்கு மணி நேரத்துக்கும் மேலானது. லட்சுமிமில் அருகே அமைக்கப்பட்டிருந்த சிறப்புமேடையில் குடியரசுத்தலைவர், ஆளுனர், முதல்வர் ஆகியோர் பார்வையிட்டனர். முதல்வர் வரும்போது கூட்டம் ஆர்ப்பரிக்க, குஷியான முதல்வர், கூட்டத்துக்கு ‘ஃப்ளையிங் கிஸ்’ கொடுத்து மகிழ்ச்சியை வெளிப்படுத்தினார். வாணவேடிக்கைகள் வண்ணங்களை வானில் இறைக்க வண்ணமயமாகத் தொடங்கியது உலகத் தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாடு.

மாநாட்டின் இரண்டாம் நாள், ஆய்வரங்கங்கள், கண்காட்சிகள் தொடங்கப்பட்டதால் மாநாட்டுக்கு கொஞ்சம் சீரியஸ் தன்மை வந்து உட்கார்ந்துகொண்டது. மாநாட்டுப் பந்தலுக்கு பின்புறமாக அமைந்திருக்கும் கொடிசியா வளாகத்தில் இருக்கும் அரங்குகளில் 50க்கும் மேற்பட்ட தளங்களில், இருநூறுக்கும் மேற்பட்ட அமர்வுகளில், ஆயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட அறிஞர்களால் ஆய்வறிக்கைகள் சமர்ப்பிக்கப்படத் தொடங்கின. ஆய்வரங்கங்களில் பொதுமக்களுக்கு அனுமதியில்லை. அறிஞர்களும், நோக்கர்களும் மட்டுமே பார்வையிடலாம் என்று சொல்லப்பட்டதால், பார்வையாளர் பகுதி காத்தாடத் தொடங்கியது. சில அரங்கங்களில் மேடையில் அமர்ந்திருந்தவர்களே, பார்வையாளர்களை விட எண்ணிக்கையில் அதிகமாக இருந்தார்கள். செம்மொழி மாநாட்டையொட்டி, உத்தமம் (இன்ஃபிட்) அமைப்பினரால் நடத்தப்படும் இணைய மாநாட்டு அரங்குகளிலும் இதுதான் நிலைமை. அறிஞர்களைப் பொறுத்தவரை மேடையில் அமர மட்டுமே ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள். சக அறிஞர்கள் என்ன சொல்கிறார்கள் என்று காது கொடுத்து கேட்க விருப்பமில்லாதவர்களாக இருக்கிறார்கள். ஆய்வரங்கங்களில் பகலில் ஆய்வறிக்கைகள் சமர்பிக்கப்பட்டாலும், மாலை வேலைகளில் நவீன நாடகங்கள், நாட்டியங்கள் என்று அறிஞர்களுக்கு கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் இருந்தது.

ஆய்வரங்கங்களும், இணைய மாநாட்டு அரங்கங்களும் ஈயடிக்க அதே நேரத்தில் திறக்கப்பட்ட கண்காட்சிகள் களைகட்டத் தொடங்கின. பிரம்மாண்ட மாநாட்டுப் பந்தலுக்கு வலப்புறமாக இணையதளக் கண்காட்சி மற்றும் பொதுக் கண்காட்சி மக்களின் பார்வைக்காக திறக்கப்பட்டது. மாநாட்டுப் பந்தலுக்கு நேரெதிராக சாலையின் மறுபக்கத்தில் தென்னிந்திய பதிப்பாளர் சங்கத்தின் சார்பாக புத்தகக்காட்சியும் நடந்தது. பொதுக்கண்காட்சிக்கு பின்புறம் கைவினைக் கண்காட்சி.

கண்காட்சிகளைப் பார்க்க, மூன்று நாட்களும் மக்களிடையே பலத்த போட்டாபோட்டி. புத்தகக் காட்சியை ஒட்டி நிறுத்தப்பட்டிருந்த ‘இனியவை நாற்பது’ வாகனங்களை சுற்றிப் பார்க்கத் தொடங்கினார்கள். இப்போது எல்லோரிடமும் கேமிராசெல்போன் இருப்பதால் கொடிசியா, கோடிக்கணக்கான முறை படமெடுக்கப்பட்டுக் கொண்டேயிருந்தது. கண்காட்சி நுழைவு வரிசை ஒருக்கட்டத்தில் சுமார் இரண்டு கிலோ மீட்டர் நீளத்துக்கு நீண்டது என்றால், மக்களின் காட்சி ஆர்வத்தை நீங்கள் அளவிட்டுக் கொள்ளலாம். மாநாட்டுக்கு வந்தவர்கள் எதையாவது பார்த்தே ஆகவேண்டும் என்ற அதீத ஆர்வத்தில், பத்திரிகையாளர்களுக்காக ஒதுக்கப்பட்டிருந்த ஊடகமையத்தையும் சுற்றிப் பார்க்க ஆயிரக்கணக்கில் கிளம்பி வந்துவிட்டார்கள். ஆய்வரங்கங்களை பார்வையிட தங்களை அனுமதிக்கவில்லை என்றும் பொதுமக்கள் குறைபட்டுக் கொண்டார்கள். மாநாடு முடியும்வரை கண்காட்சிகளில் திரண்ட கூட்டம் நாளுக்கு நாள் அதிகரித்ததே தவிர, கொஞ்சமும் குறைந்தபாடில்லை. மாநாடு முடிந்தபிறகும் பத்துநாட்களுக்கு கண்காட்சிகள் நீடிக்கும் என்று ஏற்கனவே அறிவிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இப்போது கிடைத்திருக்கும் வரவேற்பை கண்டு, கண்காட்சியை ஒருமாதத்துக்கு நீடிக்கலாமா என்று ஆலோசித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

லட்சக்கணக்கானோர் முற்றுகையிட்டாலும் போலிஸ் ஆச்சரியகரமான வகையில் மென்மையாக நடந்துகொண்டார்கள். ஓரிடத்தில் கூட தடியடி நடக்கவில்லை என்பது குறிப்பிடவேண்டிய முக்கியமான விஷயம். கோவை கமிஷனர் சைலேந்திரபாபு, இப்போது அந்நகர மக்களுக்கு ஹீரோ. அவரிடம் கைகுலுக்க ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள். ஒரு சிறுவன் ‘ஆட்டோக்ராப் ப்ளீஸ்’ என்று கத்தியபடியே அவரது ஜீப்புக்குப் பின்னால் ஓடுகிறான். எங்கேயாவது கூட்டம் கூடினால் உத்தரவுகள் பிறப்பிப்பதை விடுத்து, தானே நேரடியாக களமிறங்கி சரி செய்கிறார். வாகன அணிவகுப்பின் போது போலிஸார் திணறிக்கொண்டிருந்த நேரத்தில் திடீரென வந்த கமிஷனர், ரோட்டுக்கு நடுவில் நின்று கூட்டத்தை கையாலேயே சரிசெய்தார்.

இணையதளக் கண்காட்சியில் இணையம், கணினி தொடர்பான ஸ்டால்கள் நிறைய இடம்பெற்றிருந்தன. ஒவ்வொரு ஸ்டாலாக நின்று கவனித்த மக்கள், இலவசமாக ‘சிடி’ ஏதாவது தருவீர்களா என்று கேட்டு, ஸ்டாலில் நின்றிருந்தவர்களை டென்ஷன் ஆக்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். முன்னதாக யாரோ ஒரு புண்ணியவான், ஒரு லட்சம் (?) எழுத்துருக்களை (Font) கொண்ட சிடி இணையத்தள அரங்கில் இலவசமாக வழங்கப்படுகிறது என்று புரளி கிளப்பி, அது குறுஞ்செய்திகளில் வேகவேகமாக மக்களுக்கு பரவிக்கொண்டிருந்தது. கணினி என்றால் என்னவென்றே தெரியாதவர்களும் அந்த சிடியை வாங்க ஆர்வம் காட்டினார்கள். தமிழிணையப் பயிலரங்கு ஒன்றும் ‘லைவ்’வாக நடைபெற்றது. கணினியில் தமிழ், தமிழ் விசைப்பலகை, தமிழ் யூனிகோடு, விக்கிப்பீடியா, வலைப்பதிவு, விக்‌ஷனரி என்று கணினிதொடர்பான ஏகப்பட்ட விஷயங்கள் பொதுமக்களுக்கு நேரடியாக தன்னார்வலர்களால் கற்றுத்தரப்பட்டது. கணிப்பொறி தொடர்பான சொல்களுக்கு மு.சிவலிங்கம் என்பவரால் கலைச்சொல் திரட்டு ஒன்று தமிழில் உருவாக்கப்பட்டு பொதுமக்களின் வசதிக்காக காட்சிப்படுத்தப்பட்டிருந்தது. DVDஐ தமிழில் பல்திறன்வட்டு என்று சொல்ல வேண்டுமாம்.

மாநாட்டின் ஹைலைட் பொதுக்கண்காட்சிதான். கலை இயக்குனர் தோட்டாதரணியின் கைவண்ணத்தில் அரங்கத்தின் அழகு பார்வையாளர்களின் மனதை கொள்ளைக் கொண்டது. ஓலைச்சுவடிகள் மற்றும் பழைய அரியநூல்கள் நிறைய இடம்பெற்றிருந்தன. 1608ல் அச்சிடப்பட்ட பரிசுத்த வேதாகமம், 1894ல் அச்சிடப்பட்ட புறநானூறு ஆகியவை புத்தக ஆர்வலர்களை புல்லரிக்க வைத்தது. புதிய கற்கால ஆயுதங்கள், தொல்மாந்தர் வாழ்ந்த குகை மாதிரி, தமிழகத்தில் ஆங்காங்கே கண்டெடுக்கப்பட்ட ஈமப்பேழை, தாழி போன்ற அகழாய்வுப் பொருட்கள் காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருந்தன. ஆதிச்சநல்லூர் அரும்பொருட்கள், சங்ககால மட்பாண்டங்கள் ஆகியவை கவனத்தை கவர்ந்தன.

சங்க இலக்கியங்களில் வனம் குறித்த வெளிப்பாடு, மறவன்புலவு சச்சிதானந்தம் தொகுத்த ‘உலகெங்கும் தமிழரின் வரலாற்றுப் பயணங்கள்’, பள்ளி மாணவர்கள் இயக்கும் ஒலி-ஒளி கண்காட்சியென்று தமிழரின் வாழ்வு, பழம்பெருமை பேசத்தக்க அம்சங்கள் கண்காட்சியை சுவாரஸ்யப்படுத்தியது. இந்திய விண்வெளி ஆராய்ச்சி நிலையமும் இங்கே ’செம்மொழித் தமிழில் விண்வெளி’ என்று ஸ்டால் போட்டிருப்பது பலரையும் ஆச்சரியத்தில் உள்ளாக்கியது. சங்க இலக்கியத்தில் வெளிப்பட்ட பல கோட்பாடுகளை இன்று இஸ்ரோ நிரூபித்து வருகிறது என்றார் அங்கிருந்த விஞ்ஞானியான ஆர்.எஸ்.கண்ணு. உலகமே தட்டையான வடிவத்தில் இருந்ததாக உலகம் நம்பிக் கொண்டிருக்க, புறநானூற்றிலேயே கோள்கள் உருண்டையான வடிவம் கொண்டவை என்று எழுதப்பட்டிருப்பதாகவும் அவர் கூறினார். “வானை யளப்போம் கடல் மீனையளப்போம், சந்திரமண்டலத்தை கண்டு தெளிவோம்” என்ற பாரதியின் இலக்கியக் கனவை சந்திராயன் திட்டம் மூலமாக நிறைவேற்றியிருப்பதாக ஒரு அறிவிப்பும் அங்கிருக்கிறது. ராக்கெட்டுகள் மற்றும் செயற்கைக்கோள்களின் மாதிரிகள் தத்ரூபமாக இங்கே காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருக்கிறது.

புத்தகக்காட்சி விற்பனை குறித்து புதிய தலைமுறையிடம் திருப்தி தெரிவித்தார், தென்னிந்திய புத்தக விற்பனையாளர் சங்கத்தின் தலைவரான சொக்கலிங்கம். “விற்பனை நல்லமுறையில் நடக்கிறது. செம்மொழி மாநாட்டால் மக்களுக்கும் மகிழ்ச்சி, பதிப்பாளர்களுக்கும் மகிழ்ச்சி” என்றார். 35000 சதுர அடி பரப்பளவில், 146 ஸ்டால்கள். ஒரு லட்சம் தலைப்புகளில் சங்க இலக்கியத்திலிருந்து, நவீன இலக்கியம் வரை புத்தகங்கள் இங்கே வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன. வெளிநாட்டுத் தமிழர்கள் புத்தகங்கள் வாங்க மிகுந்த ஆர்வம் செலுத்தினார்கள்.

கோவையில் இப்போது ‘தமிழ்’ நல்ல விற்பனைப் பொருள். தமிழில் வாசகங்கள் அச்சிடப்பட்ட டீ-ஷர்ட்டுகள் பரபரப்பாக விற்பனையாகிறது. ஜெர்மனியைச் சேர்ந்த ’ஹரே ராமா ஹரே கிருஷ்ணா’ இயக்கத் தொண்டர் ஒருவர் மாநாட்டுக்காக ஸ்பெஷலாக வந்து. கொஞ்சுத்தமிழ் பேசி தமிழில் ‘பகவத்கீதை’ விற்கிறார். பகுத்தறிவுவாதிகள் சிலரும் கூட வேறு வழியின்றி இவரது தமிழுக்கு அடிமையாகி ‘பகவத்கீதை’ வாங்கிச் செல்கிறார்கள். இவரது பெயரைக் கேட்டால் ‘உம்பேரும் கிருஷ்ணா, எம்பேரும் கிருஷ்ணா. உலகமே கிருஷ்ணார்ப்பம்’ என்று தத்துவம் பேசுகிறார்.

கண்காட்சிகள், அணிவகுப்பு வாகனங்கள் என்று மக்களின் கண்ணுக்கு விருந்து ஒரு பக்கம் படைக்கப்பட, இன்னொரு புறம் மாநாட்டுப் பந்தலில் தினமும் நடைபெற்ற கருத்தரங்குகள், கவியரங்குகள், நாட்டிய நிகழ்ச்சிகள் மற்றும் பல்சுவை நிகழ்ச்சிகள் மூலமாக தலைவாழை விருந்து பரிமாறப்பட்டது. என்ன? எல்லாம் கலைஞர்மயம். எல்லாவற்றிலும் கொஞ்சமென்ன நிறையவே ‘கலைஞர் டோஸ்’ அதிகம். எல்லாப் புகழும் கலைஞருக்கே என்று கவிஞர்களும், அறிஞர்களும் தொடர்ச்சியாக புகழ்மாலை சூட்டிக் கொண்டிருக்க, ஒருக்கட்டத்தில் எதையும் தாங்கும் இதயம் கொண்ட கலைஞரே நொந்துப்போனார். அவர் தலைமையில் நடந்த ‘எங்கும் தமிழ், எதிலும் தமிழ்’ சிறப்புக் கருத்தரங்கில் “நாம் தாய்த் தமிழுக்காக இங்கே திரண்டிருக்கிறோம். என்னைப் பற்றியே பேசிக்கொண்டிருந்தால் என்ன அர்த்தம்?” என்று ஒரு பேச்சாளரின் இடையே குறுக்கிட்டு, தன் ஆட்சேபத்தை தெரிவித்தார்.

மலேசியாவில் இருந்து மலேசிய எழுத்தாளர் சங்கத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் சுமார் 250 பேர் மாநாட்டுக்கு வந்திருந்தார்கள். “இம்மாநாட்டால் என்ன பயன் என்பதை உடனடியாக உணரமுடியாது. இதன் பயன் எதிர்காலத்தில் உணரப்படும். தமிழர்களுக்கு நம்பிக்கை தரும் மாநாடு இது. உலகமயமாக்கலால் அடையாளங்கள் மறையும் சூழலில், நம்முடைய தமிழ் அடையாளத்தை அழுத்தமாக முத்திரை பதிக்க இம்மாநாடு அவசியப்பட்டிருக்கிறது. கடந்த காலங்களில் தமிழ் தொடர்பாக மலேசியாவில் மாநாடுகள் நடத்தபோதெல்லாம், தமிழ் பள்ளிகளில் மாணவர் எண்ணிக்கை அதிகரித்திருக்கிறது” என்றார் அவ்வமைப்பின் தலைவரான ராஜேந்திரன்.

மாநாட்டில் கலந்துகொள்ள வந்திருந்த காங்கிரஸ் சட்டமன்ற கட்சித்தலைவர் சுதர்சனம் திடீரென சுகவீனம் அடைந்துவிட, செய்தியறிந்த முதல்வர் மருத்துவமனைக்கு உடனே அமைச்சர்களோடு விரைந்தார். அவர் நலம் பெற்று வருகிறார் என்று மருத்துவர்கள் எடுத்துச் சொன்னபிறகே திருப்தியோடு மாநாட்டுக்கு திரும்பினார். ஒருநாள் திடீரென அஸ்கோ பர்போலா சிறப்பு ஆய்வுரை நடத்திய அரங்கத்துக்கு பார்வையாளராக சென்று அமர்ந்தார். கவியரங்கு ஒன்றின் தொடக்கத்தின் போதும் சடாரென பந்தலுக்குள் வந்தார். முதல்வர் எப்போது எங்கே இருப்பார் என்று தெரியாமல் காவல்துறையினர் ஐந்து நாட்களை திணறலாகவே கழித்தார்கள். கிட்டத்தட்ட எல்லா நாளும், எங்காவது இருந்துகொண்டே இருந்தார் கலைஞர்.

மக்களின் ஏகோபித்த ஆர்வத்தோடு கூடிய பங்கேற்பு, அரசின் கச்சிதமான திட்டமிடலால் திருவிழாவாக திறமையாக நடத்தப்பட்டு முடிந்தது உலகத் தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாடு. ஒவ்வொரு நகரத்துக்கும் ஏதோ ஒரு திருவிழா வருடாந்திரமாக நடக்கும். கோவைக்கு சொல்லிக்கொள்ளும்படி அப்படி ஏதுமில்லை. அந்த நெடுநாள் ஏக்கத்தை கோவைவாசிகளுக்கு தற்காலிகமாக இம்மாநாடு போக்கியிருக்கிறது. மாநாட்டில் பேசப்பட்டவைகள், ஆய்வுகள், அறிக்கைகள் - இவற்றின் விளைவாக தமிழின் வளர்ச்சி.. இதையெல்லாம் உடனடியாக நம்மால் கணித்துவிட முடியாது. போகப்போகத்தான் தெரியும். விதை விதைக்கப்பட்டிருக்கிறது. செடியாகி, மரமாகி, பூத்து, காய்க்குமென்று நம்புவோம்.


எக்ஸ்ட்ரா மேட்டர் 1 :

இவர்தான் பெரியார்!

பூம்புகார் நிறுவனத்தால் உருவாக்கப்படும் பெரியார் சிலைகள்தான் சமத்துவபுரங்களில் நிறுவப்படுகிறது. அங்கே நிறுவப்படும் சிலைகளின் மாதிரி ஒன்று கைவினை கண்காட்சியில் காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருந்தது. மார்பளவு இருக்கும் கம்பீரமான சிலை இது. பெரியாரை சிலர் தொட்டுக் கும்பிட்டுச் செல்வது கண்கொள்ளாக் காட்சி.


எக்ஸ்ட்ரா மேட்டர் 2 :

செம்மொழி மாநாட்டில் திருக்குறளரசி!

டாக்டர் அப்துல்கலாம் குடியரசுத் தலைவராக இருந்தபோது ஒன்றரை வயது குழந்தை ஒன்று திருக்குறள் ஒப்புவிப்பதை கேள்விப்பட்டு, பாராட்டுக்கடிதம் அனுப்பியிருந்தார். பின்னர் தமிழகம் வரும்போது அக்குழந்தையை சந்திக்கவும் செய்தார். ஏழு ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக மீடியாக்களில் பரபரப்பாக பேசப்பட்ட அக்குழந்தை மதுராந்தகிக்கு இப்போது 9 வயதாகிறது. செம்மொழி மாநாட்டுக்கு வந்திருக்கிறார். இடையில் 6 விருதுகளும், 70 மேடைகளுமென வளர்ந்துவிட்ட மதுராந்தகி, இப்போது சதுரங்கத்தில் மாநில அளவிலான விளையாட்டு வீராங்கனை. மதுராந்தகிக்கு திருக்குறள் தலைகீழ் மனப்பாடம். குறளில் எந்த கேள்வியை கேட்டாலும் டக்கென்று பதிலளிக்கிறார். ஏற்கனவே ஒருமுறை முதல்வரை சந்தித்துப் பேசியிருக்கும் மதுராந்தகி, மாநாடு முடிந்ததும் மீண்டும் முதல்வரை சந்தித்துப் பேச நேரம் கேட்டிருக்கிறார்.


எக்ஸ்ட்ரா மேட்டர் 3 :

அரிசிக்குள் அறம், பொருள், இன்பம்!

மாநாடுகள் என்றாலே சாதனையாளர்களுக்கு கொண்டாட்டம்தான். கோவை உப்பிலிபாளையத்தைச் சார்ந்த எம்.மனோகரன் சுமார் 11,000 அரிசிகளில் 1,330 குறள்களையும் எழுதி, அவற்றை ‘கொலாஜ்’ முறையில் ஓவியம் ஆக்கியிருக்கிறார். இந்த ஓவியம் மாநாடு முடிந்தபின் கலைஞருக்கு பரிசளிக்கப்படும் என்றார் மனோகரன். அரிசியில் குறள் எழுதப்பட்டிருப்பதை பூதக்கண்ணாடி கொண்டு வாசிக்க முடிகிறது.


எக்ஸ்ட்ரா மேட்டர் 4 :

மணல் சிற்பம்!

பொதுக் கண்காட்சியையொட்டி பள்ளி மாணவர்களால் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் ‘கடல் கடந்த கன்னித்தமிழ்’ மணற்சிற்பம் பலரையும் கவருகிறது. 8 முதல் 11 வயது வரை இருக்கும் தேனியைச் சேர்ந்த 20 பள்ளி மாணவர்கள், இரண்டே நாட்களில் இதை உருவாக்கியிருக்கிறார்கள்.


எக்ஸ்ட்ரா மேட்டர் 5 :

காய், கனிச் சிற்பம்!

தேனியைச் சேர்ந்த இளைஞரான இளஞ்செழியன் ஒரு சிற்பி. என்ன சிலையை செதுக்க இவர் கல்லை தேடுவதில்லை. காய்கனிகளே போதும். வரிசையாக இவர் செதுக்கி, கண்காட்சியாக வைத்திருக்கும் தலைவர்களின் சிலைகள் செம்மொழி மாநாட்டின் ஸ்பெஷல் அட்ராக்‌ஷன். 1330 சாத்துக்குடிப் பழங்களை அடுக்கி, திருவள்ளுவர் உருவத்தை உருவாக்கியிருக்கிறார். ஏரியல் வியூவில் பார்ப்பவர்கள் அசந்துப் போகிறார்கள்.

(நன்றி : புதிய தலைமுறை)

தமிழருக்காக துடித்த இதயம்!

சொல்லின் செல்வர் ரா.பி.சேதுப்பிள்ளைக்கு ஒரு பழக்கம். தினம் ஒரு திருக்குறளை மனப்பாடம் செய்து ஒப்பிக்கும் குழந்தைகளுக்கு காலணா கொடுப்பார். காலணா என்பது 80 வருடங்களுக்கு முன்பாக கொஞ்சம் பெரிய தொகைதான். நான்காவது படிக்கும் அரங்கநாதனின் லட்சியம் தினம் ஒரு காலணாவை சேதுப்பிள்ளையிடம் பெறுவதாக இருந்தது.


இவ்வாறாக விளையாட்டாக குறளை வாசிக்க ஆரம்பித்த அச்சிறுப்பிள்ளை, பிற்காலத்தில் தனது வாழ்க்கையையே குறள் காட்டிய பாதையில் அமைத்துக் கொண்டு நாடெங்கும் பிரபலமானார். குன்றக்குடி அடிகளார் என்று சொன்னால் இன்று குழந்தைகளுக்கு கூடத்தெரியும்.


ஐம்பதுகளில் குன்றக்குடி மடத்தின் பொறுப்பினை அவர் ஏற்றுக்கொண்ட காலக்கட்டம் தமிழகத்தில் குறிப்பிடத்தக்க காலக்கட்டம். இந்து சமயம் மீதான தாக்குதல்கள் இறைமறுப்புக் கொள்கையின் பால் மக்களை ஈர்த்துக் கொண்டிருந்தது. தமிழின்றி சமய வளர்ச்சி சாத்தியமில்லை என்பதை உணர்ந்த அடிகளார், சமயத்தையும் தமிழையும் ஒருங்கிணைக்கும் முயற்சிகளை மேற்கொண்டார். சமயம், சமுதாயம் இரண்டுக்குமாக தன் பணிகளை சரிசமமாக பகிர்ந்தளித்தார்.


உலகம் முழுவதும் தமிழகத்தின் தூதுவராகச் சென்றார். தமிழ் பரப்பினார். மேடைப் பேச்சில் மட்டுமன்றி, எழுத்திலும் அடிகளாரின் கைவண்ணம் சிறப்பானது. திருவள்ளுவர், திருவள்ளுவர் காட்டும் அரசியல், திருவள்ளுவர் காட்டும் அரசு, குறட்செல்வம், வாக்காளர்களுக்கு வள்ளுவர் தொடர்பான அறிவுரை, திருக்குறள் பேசுகிறது, குறள்நூறு என்று குறள்தொடர்பான ஏராளமான நூல்களை எழுதினார். ஆங்கிலத்திலும் திருக்குறள் குறித்து நூல் எழுதியிருக்கிறார். ஏராளமான சமயநூல்களும், சிலம்புநெறி, கம்பன் கண்ட ஆட்சியில் அரசியல் சமூகம் என்று இலக்கிய ஆய்வு நூல்களும் உண்டு. பாரதியுக சந்தி, பாரதிதாசனின் உலகம் என்று சமகால நூல்களையும் படைத்திருக்கிறார்.


நூல்களை எழுதியதோடு மட்டுமன்றி மணிமொழி, தமிழகம், அருளோசை என்று இதழ்களையும் நடத்தியிருக்கிறார். எதிர்ப்புகளையும் மீறி தமிழ் தொடர்பான அனைத்துப் போராட்டங்களிலும் கிட்டத்தட்ட அரை நூற்றாண்டுக் காலம் முன்னின்று போராடிய பெருமை இந்த சமயத்தலைவருக்கு உண்டு.


சமூகத்துக்கும், சமயத்துக்கும், தமிழுக்கும் காலமெல்லாம் போராடிய அடிகளாரின் இதயம் 1995 ஏப்ரல் 15 அன்று தன்னுடைய துடிப்பை நிறுத்திக் கொண்டது.

வ.உ.சி. என்றாலே உங்களுக்கு என்ன நினைவுக்கு வரும்? கப்பலோட்டிய தமிழன், செக்கிழுத்த செம்மல், சுதந்திரப்போராளி. அப்புறம்?

அவர் ஒரு தமிழறிஞரும் கூட என்பதை ஏனோ வரலாறு ரகசியமாகவே வைத்திருக்கிறது. ஒரு படைப்பாளியாக மொத்தம் 16 நூல்களை எழுதியிருக்கிறார். மேடைத்தமிழ் என்று இன்று வழங்கப்படுகிற தமிழுக்கு அவரே முன்னோடி.

அகமே புறம், மனம் போல வாழ்வு, வலிமைக்கு மார்க்கம், சாந்திக்கு மார்க்கம் என்று பலதரப்பட்ட வாழ்வியல் தத்துவங்களை ஆங்கில மூலங்களிலிருந்து எளிமையான தமிழ் நடையில் எழுதியவர். தமிழில் இன்று பிரபலமாக இருக்கும் வாழ்வியல் நூல்களுக்கு இந்நூல்களை முன்னோடி எனலாம்.

திருக்குறள் மீது பெரியளவிலான மரியாதையும், பற்றும் வ.உ.சி.க்கு இருந்து வந்தது. ராஜாஜியே கூட வ.உ.சி.யிடம் திருக்குறள் பயின்றதாக குறிப்புகள் இருக்கிறது. திருக்குறளுக்கு மணக்குடவர் எழுதிய உரையை முதன்முதலாக பதிப்பித்தவரே இவர்தான். வ.உ.சி.யும் கூட திருக்குறளுக்கு உரை எழுதியிருக்கிறார். தன்னை திருக்குறள் அன்பன் என்றே அவர் சொல்லிக் கொள்வதில் பெருமைப் பட்டிருக்கிறார்.

சிறையில் இருந்தபோது தன்னுடைய சுயசரிதத்தை கவிதை வடிவில் வடித்தார். அனேகமாக தமிழில் கவிதை வடிவில் எழுதப்பட்ட முதல் சுயசரிதை அது. மரபுக்கவிதைகளில் நல்ல தேர்ச்சி பெற்றிருந்தார். தமிழ் செய்யுள்கள் பலவும் அவருக்கு மனப்பாடம்.

கண்ணனூர் சிறையில் அவர் இருந்தபோது தன்னுடைய சக கைதிகளுக்கு தமிழ் நீதிநூல்களை போதித்தார். இவற்றை பாடல்களாக எழுதிக் கொடுத்தால் மனப்பாடம் செய்து திரும்ப திரும்ப வாசிக்க முடியும் என்று சில கைதிகள் அபிப்ராயப்பட்டனர். அவர்களது வேண்டுகோளை ஏற்று நன்னூல், நீதிமுறை ஆகிய நூல்களிலிருக்கும் கருத்துகளை 100 வெண்பாக்களாக, பத்து அதிகாரங்களில் எழுதினார். இது ‘மெய்யறிவு’ என்ற பெயரில் நூல் ஆனது.

ஒரு போராளியாக அறியப்பட்டதால் அவரது தமிழறிவும், தமிழ்ச்சேவையும் பரவலாக அறியப்படவில்லை. வ.உ.சி. தொகுத்த, எழுதிய நூல்களை திரும்ப பதிப்பித்து அடுத்தடுத்த தலைமுறைக்கு எடுத்துச் செல்ல வேண்டியது இன்றைய தமிழ்ப் பதிப்பாளர்களின் கடமையாகும்.

எக்ஸ்க்யூஸ் மீ! ஒரு கப் காபி சாப்பிடலாமா?

‘தி கேப்’ என்று அழைக்கப்படும் அந்த மலைமுகடு ஆஸ்திரேலியாவில் ரொம்ப ஃபேமஸ். தற்கொலை செய்துக்கொள்ளும் மகாஜனங்கள் கடைசியாக தரிசிக்கும் புண்ணியஸ்தலம். கிட்டத்தட்ட நம்மூர் ‘சூசைட் பாயிண்ட்’ மாதிரி வைத்துக் கொள்ளுங்களேன்.

புன்னகை மன்னன் கமல் சாடையில் ஒரு இளைஞன் கண்களில் கண்ணீரோடு குதிக்கத் தயாராகிறான். இளைஞன் என்பதால் தற்கொலைக்கான காரணம் காதல் தோல்வியாக தானிருக்கும். குதிக்க தயக்கம். பெற்றோர்களின் நினைவு காரணமாக இருக்கலாம். இருப்பினும் சோகம் மனதை அப்ப நீச்சல் வீரனின் பாணியில் கைகளை பின்னுக்கு இழுத்து கால்களைத் தூக்க முயற்சிக்க...

“எக்ஸ்க்யூஸ் மீ! என்னோடு ஒரு கப் காபி சாப்பிடமுடியுமா?” ஒரு வயதான குரல் கேட்கிறது.

ஏதோ சினிமாவில் வரும் இறுதிக்காட்சி இதுவென்று நினைத்துவிடாதீர்கள். கிட்டத்தட்ட ஐம்பது வருடங்களாக சிட்னி துறைமுகத்தின் நுழைவாயிலான ‘தி கேப்’ பகுதியில் இக்காட்சி சகஜம். சராசரியாக வாரத்துக்கு ஒருவர் இங்கிருந்து குதித்து தற்கொலை செய்துகொள்கிறார்கள். காப்பி சாப்பிட அழைக்கும் பெரியவரின் பெயர் டான் ரிட்சீ. இப்போது 84 வயதாகிறது. அந்த ஊர் எல்.ஐ.சி.யில் வேலை பார்த்தவராம். எனவேதான் உயிரின் அருமை அவருக்கு தெரிந்திருக்கிறது. அந்த தற்கொலை முகடுக்கு அருகிலேயே ரிட்சீயின் வீடு அமைந்திருக்கிறது.

“அவருடைய சிரிப்பு என் வாழ்நாளில் மறக்க முடியாத ஒன்று. புன்னகையோடு அவர் பேசிய கனிவான மொழிதான் இன்னும் என்னை உயிர்வாழ வைத்துக் கொண்டிருக்கிறது” என்கிறார் கெவின் ஹைன்ஸ். இவர் கடந்த 2000ஆம் ஆண்டு தற்கொலைக்கு முயற்சித்து ரிட்சீயால் காப்பாற்றப்பட்டவர்.

ரிட்சீ கணக்கில் கொஞ்சம் வீக். எனவே எவ்வளவு பேரை காப்பாற்றியிருக்கிறார் என்று துல்லியமான கணக்கெடுப்பு எதுவும் அவரிடம் இல்லை. 160க்கும் மேற்பட்ட உயிர்களை அவர் இம்மாதிரியாக மறுஜென்மம் எடுக்க வைத்திருக்கிறார் என்று அக்கம் பக்கத்தவர்கள் சொல்கிறார்கள்.

காப்பி சாப்பிடும் அந்த மூன்று நிமிட அவகாசம் போதும். எத்தகைய சோகமும் நீரில் உப்பு கொட்டியதைப் போல கரைந்துவிடும். தனது மன அழுத்தங்களை சூடான காபி அருந்தியபடியே, முழுமையான வாழ்வை வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் ஒரு பெரியவரிடம் கொட்டினால் மனம் லேசாகிவிடாதா என்ன? – இதுதான் டான் ரிட்சீயின் டெக்னிக்.

“தற்கொலை எண்ணத்தோடு வருபவர்களிடம் மிகக்கவனமாக பேசவேண்டும். குதிக்காதே என்று கத்தினால் உடனே குதித்துவிடுவார்கள். சிலர் தத்துவங்கள் பேசுவார்கள். சிலர் நம்மை திட்டக்கூட செய்வார்கள். உணர்ச்சிவசப்பட்ட நிலையில் இருப்பவர்களிடம் நிதானமாகப் பேசுவதின் மூலம், அவர்களது தற்கொலை உணர்வை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குறைக்கலாம். சிலர் நீண்டநேரமாக விவாதித்துக் கொண்டே இருப்பார்கள். அதுபோன்ற நேரங்களில் ஜன்னலில் இருந்து எங்களை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் என் மனைவி, போலிசாருக்கு போன் செய்துவிடுவாள். போலிஸை பார்க்கும் யாரும் குதித்து விடுவதில்லை” என்கிறார் ரிட்சீ. இவரது மனைவி மோயாவும் இந்த தற்கொலை தடுப்புப் பணியில் இவருக்கு பெரும் உதவியாக இருக்கிறார்.

“இவ்வளவு உயிர்களை காக்கக்கூடிய இந்த அருமையான வாழ்வு எல்லோருக்கும் கிடைப்பது அரிதில்லையா?” என்று கேட்கிறது இந்த ஜோடி.

இப்பணியில் ஆபத்தும் இல்லாமல் இல்லை. ஒருமுறை இதுபோல ஒரு இளம்பெண்ணிடம் பேச்சு கொடுத்துக் கொண்டே இருந்தபோது, திடீரென அவள் இவரையும் கட்டிக்கொண்டு குதிக்க முயற்சித்திருக்கிறாள். அச்சம்பவத்தில் அதிர்ஷ்டவசமாக ரிட்சீ உயிர் தப்பினார்.

சோகம் என்னவென்றால் டான் ரிட்சீ இப்போது கேன்சரோடு யுத்தம் நடத்திக் கொண்டிருக்கிறார். “என்னுடைய மனநிலையோடு ஒருவன் கூடவா இந்த உலகில் இல்லாமல் போவான்? என் காலத்துக்குப் பிறகு அவன் வந்து இந்த தற்கொலைத் தடுப்புப் பணியை திறம்பட செய்வான்!” என்று நம்பிக்கையோடு இறுதிநாட்களை எண்ணிக் கொண்டிருக்கிறார் இந்த 84 வயது இளைஞர்.

ஒரு கோடி ரூபாய் நூலகம்!

“ஒரு கோடி ரூபாய் மதிப்பீட்டில் ஒரு அரசுப்பள்ளியில், அதன் முன்னாள் மாணவர்கள் நூலகம் அமைத்திருக்கிறார்கள்!” என்று நாம் கேள்விப்பட்ட செய்தியே ஆச்சரியமளித்தது. ‘அவ்வளவு பணத்தில் எவ்வளவோ செய்யலாமே, ஏன் குறிப்பாக நூலகம்?’ என்ற கேள்வியோடு கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம், ஊத்தங்கரைக்குள் நுழைந்தோம்.

பேரூராட்சி நிர்வாகத்திலிருக்கும் ஊத்தங்கரையின் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து வெளியே வந்தால் ஒரு போர்டு வித்தியாசமாக அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அவ்வூரின் இளைஞர்கள் சிலர் இணைந்து ‘ஊத்தங்கரை நகர வளர்ச்சி அறக்கட்டளை’ ஏற்படுத்தியிருக்கிறார்கள். ஊர்வளர்ச்சிக்கு அரசையே எதிர்பாராமல், நாமாகவே நம் தேவைகளை பூர்த்தி செய்துகொள்ளலாம், வாருங்கள் என்று மக்களை அழைக்கிறது அந்த போர்டு. வேறு சில தெருமுனைகளிலும் இதே போர்டை திரும்ப, திரும்ப பார்க்க முடிகிறது.

ஊத்தங்கரை அரசு ஆண்கள் மேனிலைப் பள்ளி விசாலமான, தூய்மையான வளாகத்தில் கம்பீரமாக அமைந்திருக்கிறது. கிருஷ்ணகிரி மாவட்டத்திலேயே தூய்மையான பள்ளி என்று சான்றளிக்கப்பட்டு, யூனிசெஃப் அமைப்பின் தங்க மெடலை வென்றிருக்கிறது. 1957ல் தொடங்கப்பட்ட இப்பள்ளி இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக தன்னுடைய பொன்விழாவை நிறைவுசெய்திருக்கிறது.

சுமார் இரண்டாயிரத்து ஐநூறு மாணவர்கள் படிக்கிறார்கள். கடந்த சில ஆண்டுகளாக பத்தாம் வகுப்பு, பண்ணிரண்டாம் வகுப்பு பொதுத்தேர்வுகளில் நல்ல தேர்ச்சியைப் பெற்றுவருவதால் அக்கம், பக்கம் ஊர்களில் இருப்பவர்களும் தங்கள் குழந்தைகளை இந்தப் பள்ளியில் கொண்டுவந்து சேர்க்கிறார்கள். இதனால் மாணவர் எண்ணிக்கை அதிகமாகி மேனிலை வகுப்புகளில் ஒருவகுப்புக்கு தலா நூறு பேர் படிக்க வேண்டிய நிலை இப்போது ஏற்பட்டிருக்கிறது.

நாற்பத்தி ஒன்பது ஆசிரியர்கள் தேவைப்படும் இப்பள்ளியில், ஆசிரியர் பணிக்கு ஐந்து காலியிடங்கள் இன்னமும் நிரப்பப்படாமல் இருக்கிறது. இதனால் ஆங்கிலம், தமிழ் மொழி வகுப்புகளுக்கு இரண்டு மூன்று வகுப்புகளை சேர்த்து நடத்த வேண்டியிருக்கிறது. முன்னூறு மாணவர்களுக்கு ஒரே ஒரு ஆசிரியர் வகுப்பெடுப்பது என்பது கொஞ்சம் சோதனையான விஷயம்தான்.

ஆனாலும், சிறப்பான கற்பித்தலின் மூலமாக கடந்தாண்டு பத்தாம் வகுப்பில் எண்பத்தியெட்டு சதவிகிதமும், பண்ணிரண்டாம் வகுப்பில் எண்பத்தியிரண்டு சதவிகித தேர்ச்சியையும் எட்டியிருக்கிறோம் என்று பெருமிதப்படுகிறார் தலைமையாசிரியர் பி.பொன்னுசாமி.

இப்பள்ளியில் பணியாற்றிய ஆசிரியர்கள் இதுவரை நான்கு முறை நல்லாசிரியர் விருது பெற்றிருக்கிறார்கள். இங்கே படித்த முன்னாள் மாணவர்களில் ஒருவர் அமெரிக்காவின் ஹார்வர்டு யுனிவர்சிட்டியிலும், இன்னொரு மாணவர் பாபா அணு ஆராய்ச்சி நிலையத்திலும் விஞ்ஞானிகளாகப் பணிபுரிகிறார்கள் என்று கூறி பெருமைப்படுகிறார்.

பெற்றோர் ஆசிரியர் கழகம் சிறப்பாக செயல்படும் பள்ளிகளில் இதுவும் ஒன்று. இங்கே செயல்படும் இக்கழகம் மாவட்டத்தில் சிறந்ததாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு விருதும் பெற்றிருக்கிறது. கற்பித்தலில் ஆசிரியர்களும், கற்றுக்கொள்வதில் மாணவர்களும் சிறப்பாக செயல்படுவதால் பெருமைக்கு மேல் பெருமையாக வந்து சேர்கிறது ஊத்தங்கரை அரசுப் பள்ளிக்கு.

விளையாட்டிலும் மாணவர்கள் கில்லி. மாநில அளவிலான சிறப்பான பங்கேற்பு இருக்கிறது. நான்கு பேர் தேசிய அளவில் மாநிலத்துக்காக கோ-கோ விளையாடுகிறார்கள். கோ-கோவில் தமிழக அணிக்கு கேப்டனாக இருக்கும் ரஞ்சித்குமார், இப்பள்ளியில் +1 படிக்கிறார். இந்திய அளவில் முப்பத்தியேழு ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் கோ-கோவில் தமிழகத்துக்கு தங்கம் கிடைத்திருப்பது இவரது தலைமையில்தான்.

இதுபோல ஏகப்பட்ட சிறப்புகள் அமைந்திருந்தாலும், சிறப்புக்கெல்லாம் சிறப்பு சேர்க்கும் வகையில் சுழல்வடிவ மின்னணு நூலகம் ஒன்றினை, ஒரு கோடி ரூபாய் செலவில் இப்பள்ளியின் முன்னாள் மாணவர்கள் அமைத்துத் தந்திருக்கிறார்கள். அனேகமாக இந்தியாவில் எந்த அரசுப்பள்ளியிலும் இவ்வளவு நவீன நூலகம் இருக்குமா என்பது சந்தேகமே.

பள்ளியின் பொன்விழாக் காலத்தின் போது ஒரு கூட்டம் நடந்தது. முன்னாள் மாணவர்கள் சேர்ந்து பள்ளிக்கு ஏதாவது செய்யலாம் என்று யோசித்தபோது, இந்த மின்னணு நூலகம் அமைப்பது குறித்த யோசனைகள் வந்திருக்கிறது.

ஊத்தங்கரை பகுதியிலிருந்து ஏராளமான பொறியியலாளர்களும், மருத்துவர்களும், விஞ்ஞானிகளும் உருவாகி வருகிறார்கள். ஆனால் ஐ.ஏ.எஸ் / ஐ.பி.எஸ்-கள் உருவாவதில்லை என்ற குறை இப்பகுதி மக்களுக்கு நீண்டகாலமாக இருக்கிறது.

ஏராளமான நூல்களும், தங்குதடையில்லா இணையவசதியும் கொண்ட நவீன நூலகம் இருந்தால் சிவில் சர்வீஸ் தேர்வுக்கு நிறைய மாணவர்களை இங்கிருந்து தயார் செய்யமுடியும் என்ற ஒரே காரணத்துக்காக செலவினைப் பற்றி கவலைப்படாமல் இந்நூல் நிலையத்தை உருவாக்க முன்னாள் மாணவர்கள் திட்டமிட்டார்கள்.

அரசுப்பள்ளிகளை வசதிபடைத்தவர்கள் தத்தெடுத்துக் கொண்டு, வேண்டிய வசதிகளை செய்துத்தரலாம் என்று ஏற்கனவே அரசு சொல்லியிருக்கிறது. இவ்வகையில் ஊத்தங்கரைப் பள்ளியை தத்தெடுத்திருப்பவர், அங்கிருக்கும் வித்யாமந்திர் பள்ளியின் தாளாளர் வே.சந்திரசேகர். அவரது தலைமையின் கீழ் நூலகப் பணிகள் தொடங்கப்பட்டது. சந்திரசேகரும் தன் பங்காக முப்பது லட்சரூபாய்க்கு மேல் செலவு செய்திருப்பதாக சொல்கிறார்கள். ஊத்தங்கரையில் நடக்கும் எந்த ஒரு நல்ல விஷயத்துக்கும் இவரது பங்கு நிச்சயமுண்டு என்பதை ஊர்க்காரர்களிடம் பேசினால் தெரிந்துகொள்ள முடிகிறது. ஊரில் இருப்பவர்கள் பெரும்பாலானவர்கள் இப்பள்ளியின் முன்னாள் மாணவர்கள் என்பதால் ஊரே சேர்ந்து, அவரவர் பங்களிப்பை மனமுவந்து தந்து இந்நூலகத்தை கட்டியிருக்கிறது.

கண்ணை கவரும் சுழல்வடிவ கட்டிடம். எட்டுலட்ச ரூபாய்க்கு பதிமூன்றாயிரம் புத்தகங்களை வாங்கி வரிசையாக அடுக்கியிருக்கிறார்கள். முப்பது கணினிகள் பிராட்பேண்ட் இணைய இணைப்பு வசதியோடு பொருத்தப்பட்டிருக்கின்றன. பள்ளி மாணவர்கள் மட்டுமன்றி ஊத்தங்கரை பொதுமக்களும் இந்நூலகத்தை காலை ஆறு மணி முதல் ஒன்பது மணி வரையிலும், மாலை ஐந்து மணி முதல் எட்டு மணி வரையிலும் இலவசமாகவே நூல்களை மட்டுமன்றி இணையத்தையும் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம்.

‘UPSC - முயலகம்’ என்று தனியாக ஒரு அறையே உருவாக்கித் தந்திருக்கிறார்கள். சிவில் சர்வீஸுக்கு தயார் செய்யும் மாணவர்கள், எந்த தொந்தரவுமின்றி இங்கே படிக்கலாம். நூலகத்தில் சிவில் சர்வீஸுக்கு தயார் செய்துக் கொள்வதற்குத் தேவையான அனைத்து நூல்களும் தனி அடுக்கில் அடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. வாசிக்கும் அறை நீளமாக, வசதியாக இருக்கிறது.

பாடுபட்டு உருவாக்கிய நூலகத்தை முறையாக பராமரிக்க வேண்டாமா? அதற்காக பத்துலட்ச ரூபாய் மதிப்பில் வைப்புநிதி ஒன்றினையும் உருவாக்கி இருக்கிறார்கள். ஒரு நூலகரை பணிக்கு அமர்த்தி இந்நிதியிலிருந்தே சம்பளமும் எடுத்துக் கொடுக்கிறார்கள்.

“எங்களை உருவாக்கிய பள்ளிக்கு நாங்கள் தந்த பொன்விழாப் பரிசு இந்த நூலகம்!” என்கிறார் முன்னாள் மாணவரான வி.செல்வராஜ். பெங்களூர் தொழிலதிபரான இவர் மட்டுமே நூலகம் அமைக்க இருபது லட்ச ரூபாய் நன்கொடை கொடுத்திருக்கிறார்.

தங்கள் ஊரில் இருந்து ஐ.ஏ.எஸ். / ஐ.பி.எஸ். அதிகாரிகள் உருவாக வேண்டும் என்ற கனவோடு ஊர்கூடி தேர் இழுக்கிறது. உன்னதமான முயற்சிகள் எதுவும் தோற்றதில்லை என்பது வரலாறு. கனவு நனவாக ஊத்தங்கரையை வாழ்த்துவோம்.

(நன்றி : புதிய தலைமுறை)