நாதொலி ஒரு செறிய மீனல்ல

துரோணர் தன் சிஷ்யர்களான பஞ்சபாண்டவர்களை பயிற்சிக்காக ஆரண்யத்துக்கு அழைத்துச் செல்கிறார். ஆற்றின் அடுத்த கரையில் இருக்கும் மாமரம் ஒன்றினை நோக்கி ஐவரையும் குறி வைக்கச் சொல்கிறார். ஒவ்வொருவரிடமும் “உனக்கு என்ன தெரிகிறது?” என்று கேட்கிறார். ஒருவர் மறுகரை தெரிகிறது என்கிறார். இன்னொருவர் மரம் தெரிகிறது என்கிறார். மற்றொருவர் கிளை தெரிகிறது என்கிறார். மற்றுமொருவர் கிளையில் அமர்ந்திருக்கும் கிளி தெரிகிறது என்கிறார். அர்ஜூனன் என்ன சொல்லியிருப்பான் என்பதை மகாபாரதத்தை வாசித்தவர்களும், டிவியில் பார்த்தவர்களும், சன் டிவியில் விரைவில் பார்க்கப் போகிறவர்களும் அறிவார்கள்.

அர்ஜூனன் சொல்கிறான். “ஐயாயிரம் வருடங்கள் கழித்து அந்த இடத்தில் ஒரு பெரிய அபார்ட்மெண்ட் வரப்போகிறது. அதனுடைய பதினைந்தாவது மாடியில் கிளி மாதிரி ஒரு ஃபிகர் நின்றிருப்பது எனக்குத் தெரிகிறது”. அதாவது அர்ஜூனனின் பார்வைக் கூர்மை யுகங்களை தாண்டியதாம். இப்படியொரு ரகளையான ஓபனிங் காட்சியை சமீபத்தில் எந்தப் படத்திலும் பார்த்ததாக நினைவில்லை. அடுத்த காட்சியே அந்த அப்பார்ட்மெண்ட். அர்ஜூனனாக இருந்தவன் இந்த அப்பார்ட்மெண்டில் மாடிவீட்டு மாதுவாக –அதாவது கேர்டேக்கராக- வேலை பார்க்கிறான்.

மலையாளிகளுக்கு இலக்கியப் பெருமிதம் அதிகம். தங்களுடைய சினிமாவும் கூட இலக்கியத்தின் ஒரு கிளையாக வளரவேண்டும் என்று ஆவல் கொண்டவர்கள். ‘நாதொலி ஒரு செறிய மீனல்ல’ (நெத்திலி ஒரு சின்ன மீன் மட்டுமல்ல என்பது மாதிரி மீனிங்) என்பதை மூக்கை மூடிக்கொண்டு வாசித்தீர்களேயானால், மிகச்சரியாக அவர்களது ஸ்லாங்கில் வாசித்துவிடலாம். நாவலுக்கு வைக்கும் தலைப்பு மாதிரியே சினிமாவுக்கும். இலக்கியத்தையும், சினிமாவையும் இணைக்கும் புள்ளி எதுவென்ற புரிதல் அவர்களுக்கு நெடுங்காலமாகவே இருக்கிறது. ஓர் இலக்கியவாதியை வசனம் எழுதவைத்துவிட்டால் மட்டும் சினிமா இலக்கியமாகி விடாது என்கிற அறிவும் கொண்டவர்கள்.

இப்படம் ஒருவகையான நான்-லீனியர் மாதிரி என்றும் சொல்லலாம். அதாவது நான்லீனியர் படங்களில் சம்பவங்கள் முன்பின் மாறி அமைக்கப்படும். இப்படத்தில் கதையின் சம்பவங்களும், ஹீரோ நாவலில் எழுதும் சம்பவங்களும் மாறி மாறி ஆனால் நேர்க்கோட்டில் வருகிறது. நாயகன் ஓர் அப்பார்ட்மெண்ட் கேர்டேக்கர் மட்டுமல்ல. ரகசிய எழுத்தாளனும் கூட. அப்பார்ட்மெண்டில் வசிப்பவர்கள் சிலரால் சில வேண்டத்தகாத சம்பவங்கள் அவனுக்கு ஏற்படுகிறது. எனவே தான் எழுதும் நாவலில் அதே பாத்திரங்களை உருவாக்கி, எதிர்மறையாக பழிவாங்குகிறான். நாவலின் சம்பவம், நிஜக்கதையுமாக பரபரப்பான க்ளைமேக்ஸில் சுபம். நம்மூர் இலக்கியவாதிகள் அவ்வப்போது பிரதிக்குள் பிரதி என்றெல்லாம், சாதாரண வாசகனுக்கு புரியாத மாதிரி ஜல்லியடிப்பார்களே? அந்த மேட்டரைதான் மிக எளிமையாக பார்வையாளனுக்கு இப்படத்தில் முன்வைக்கிறார் இயக்குனர். ஓரளவுக்கு விண்ணைத்தாண்டி வருவாயா க்ளைமேக்ஸில் இந்த உயரத்தை எட்டினார் கவுதம் வாசுதேவ் மேனன்.

படத்தின் இயக்குனர் வி.கே.பிரகாஷ். பெங்களூரில் ஒரு விளம்பர நிறுவனம் வைத்திருக்கிறார். 2000ஆம் ஆண்டு இவர் இயக்கிய முதல் படத்துக்கே தேசிய, மாநில விருதுகள் கிடைத்தது. ‘அவுட் ஆஃப் தி பாக்ஸ்’ சிந்திக்கிறவர் என்று மலையாளத் திரையுலகம் கொண்டாடிக் கொண்டிருக்கும் இயக்குனர்களில் ஒருவர். மிக சீரியஸான கதையாக இருந்தாலும், அதை ‘சிரி’யஸான வடிவில் வழங்குவதில் கில்லாடி.

படத்தின் ஹீரோ பஹாத் ஃபாசில். இயக்குனர் ஃபாசிலின் மகன். எனவே ஃபாசிலின் முதல் படமான ‘மஞ்சில் விரிஞ்ச பூக்களை’ செம கலாய் கலாய்க்கிறார்கள். நாவலில் வரும் ஹீரோவுக்கு பெயர் நரேந்திரன். மஞ்சில் விரிஞ்சவில் வில்லனாக அறிமுகமான மோகன்லாலின் பெயர். மேலும் அதே படத்தின் வேறு இரண்டு பாத்திரங்களின் பெயரையும் இப்படத்தில் பயன்படுத்துகிறார்கள்.

பஹாத்தை பதினெட்டு வயதில் 2002ஆம் ஆண்டு அவரது அப்பா ஃபாஸிலே அறிமுகப்படுத்தினார். படம் பயங்கர ப்ளாப். “என் அப்பாவை யாரும் திட்டாதீர்கள். இந்தப் படத்தின் தோல்விக்கு நான்தான் காரணம். நடிக்க ஆசைப்பட்டேனே தவிர, அதற்கான எந்த தகுதியையும் நான் கொண்டிருக்கவில்லை” என்று அப்போது அறிக்கை விட்டுவிட்டு, அமெரிக்காவுக்கு படிக்கப் போனார். 2009ஆம் ஆண்டு ஊர் திரும்பினார். மலையாளத் திரையுலகமே ஒன்றிணைந்து வேலை பார்த்து, சொல்லி அடித்த கில்லியான சூப்பர்ஹிட் படமான ‘கேரளா கஃபே’வில் நடித்தார். அதிலிருந்து ஓய்வெடுக்கக் கூட நேரமில்லாமல் நான்கு ஆண்டுகளாக நடித்துக் கொண்டே இருக்கிறார். நான்கு ஆண்டுகளில் பதிமூன்று படங்கள். இதில் டயமண்ட் நெக்லஸ், 22 ஃபீமேல் கோட்டயம் மாதிரி சூப்பர் டூப்பர் ஹிட்டுகளும் அடக்கம். அடுத்து இப்போதே ஆறு படங்கள் புக் ஆகிவிட்டது. லேசான முன் தலை வழுக்கை, சுமாரான உடல்வாகு என்றாலும் பஹாத்துக்கு ஒருமாதிரியான கவர்ச்சி இருக்கிறது. மிகச்சுலபமாக கேரளத்து இளம்பெண்களின் உள்ளங்களை கொள்ளை கொண்டுவிட்டார்.

நாதொலியை எழுதியவர் ஷங்கர் ராமகிருஷ்ணன். இவர் முன்பாக எழுதியது உருமி. அதற்கும் முன்பாக கேரளா கஃபேவில் (மொத்தம் 10 குறும்படங்கள் சேர்ந்தது இந்தப்படம்) ஓர் குறும்படத்தை எழுதி, இயக்கினார். சில படங்களில் நடித்தும் இருக்கிறார். ‘நாதொலி’ அபோவ் ஆவரேஜ் என்று ரிசல்ட் வந்துவிட்டதால், மலையாளத்தின் இளம் இயக்குனர்கள் பலரும் ஷங்கர் ராமகிருஷ்ணனோடு வேலை பார்க்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட ஆரம்பித்துவிட்டார்கள்.

இப்படத்தின் ஒளிப்பதிவும், எடிட்டிங்கும் உலகத்தரம் என்பதில் சந்தேகமேயில்லை. எடிட்டர் மகேஷ் நாராயணன். எங்கேயோ கேள்விப்பட்ட பெயராக இருக்கிறது இல்லையா? நம்மூர் விஸ்வரூபத்தின் எடிட்டர்தான். திறமை எங்கிருந்தாலும் அதை தேடி கண்டுபிடிப்பதில் கமலுக்கு நிகர் கமலேதான்.

நாதொலி ஒரு செறிய மீனல்ல,  தவற விட்டுவிடக்கூடாத படம். சிக்கலான கதையை எப்படி குழப்பமில்லாமல் ரசிகனுக்கு பிரசண்ட் செய்வது என்பதற்கு இப்படத்தை ஒரு பாடமாக மற்ற சினிமாக்காரர்கள் எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஒருவேளை இந்தியில் எடுக்கப்பட்டால் ஓவர்சீஸ் கலெக்‌ஷன் அள்ளும். துரதிருஷ்டவசமாக குறைந்தளவு பரப்பளவே கொண்ட ஓவர்சீஸ் ஏரியாதான் மலையாளப்படங்களுக்கு வாய்த்திருக்கிறது.

(நன்றி : cinemobita.com)

செம்மொழியான தமிழ்மொழியாம்

தகவல்களைப் பரிமாறிக் கொள்வதற்கான ஊடகமாக ‘மொழி’ பிறந்து ஒரு லட்சம் ஆண்டுகளாகிறது. முதன்முதலாக பேசப்பட்ட மொழி எதுவென்பதற்கு வரலாற்றில் எந்த அடையாளமும் இல்லை. ஆரம்பத்தில் மொழிக்கு ஒலி வடிவம் மட்டும்தான் இருந்ததே தவிர, வரிவடிவமும் இல்லை. நாகரிகங்கள் வளரத் தொடங்கியபோதே மொழியும் வளர்ந்தது.

பண்டைய மொழிகளில் பல்வேறு மொழிகள் சிதைந்து, முற்றிலுமாக அழிந்துவிட்டதின் காரணமாக, அம்மொழியைப் பேசிவந்த கலாச்சாரம் இன்று தன்னுடைய அடையாளத்தை முற்றிலுமாக இழந்து நிற்கிறது. நமக்கு தெரிந்த வரலாற்றின்படி, இன்றும் ஏதோ ஒரு வடிவில் வாழும் ஏழு மொழிகளுக்கு செவ்வியல் தன்மை உண்டு. இவை நமது பொக்கிஷங்கள். இவற்றை பாதுகாத்தால்தான் நம்முடைய மரபின் தொடர்ச்சியை, அடுத்தடுத்த தலைமுறைகளுக்கு கொண்டுச்செல்ல இயலும். கிரேக்கம், லத்தீன், ஹீப்ரூ, பாரசீகம், சீனம், சமஸ்கிருதம், தமிழ் ஆகியவையே இன்று எஞ்சியிருக்கும் ஏழு செம்மொழிகள்.

மெசபடோமியா நாகரித்தைச் சேர்ந்த சுமேரியன், அக்காடியன், இயேசு கிறிஸ்துவின் தாய்மொழியான அர்மைக், பண்டைய எகிப்து கலாச்சாரமொழியான எகிப்தியன் ஆகியவை முற்றிலுமாக வழக்கத்திலிருந்து அழிந்துவிட்டன.

தமிழுக்கு வயது ஐயாயிரம் இருக்கலாம். திராவிட மொழிகளின் ஆதிமொழி தமிழ். இதிலிருந்து பிறந்த ஏராளமான மொழிகள் இன்றும் இந்தியத் துணைக்கண்டத்தின் பல்வேறு பகுதிகளில் பேசப்படுகின்றன. தமிழின் துணைமொழிகளுள் ஒன்றான ‘ப்ராஹூ’, இப்போதும் பாகிஸ்தானின் பலுசிஸ்தானத்தில் பேசப்படும் மொழி. வட இந்தியாவில் புழக்கத்தில் இருக்கும் கோலமி, கோண்டி ஆகியவையும் இதே போன்றுதான். தென்னிந்தியாவில் தெலுங்கு, கன்னடம், மலையாளம் ஆகியவை தமிழில் இருந்து தோன்றிய புதிய மொழிகள். ‘திராவிட’ என்கிற சொல்லே கூட ‘தமிழ்’, ‘தமிழ’, ’த்ரமில’, ‘த்ராவிட’, ‘திராவிட’ என்று உருமாறியதாக மொழியியல் ஆராய்ச்சியாளர்கள் சொல்கிறார்கள். சமஸ்கிருத ஆதிக்கத்தின் காரணமாகவே தமிழில் இருந்து மற்ற தென்னிந்திய மொழிகள் உடைந்து உருவாகியதாக கருதுகோள் இருக்கிறது. கி.பி. 500 வரை கேரளாவிலும் தமிழ் மட்டுமே மொழியாக இருந்தது.

கிறிஸ்து பிறப்பதற்கு முன்பாகவே தமிழர்கள் கடல்வழி வணிகத்தில் சிறப்பான இடத்தைப் பிடித்திருந்தார்கள். ரோமானியர்களோடும், கிரேக்கர்களோடும், சீனர்களோடும் வணிகத் தொடர்பு இருந்திருக்கிறது. எனவே இன்றும் வாழும் பழைய மொழிகளில் சில தமிழ் வார்த்தைகள் இருப்பதை காணலாம். போலவே அம்மொழிகளின் லேசான பாதிப்பும் தமிழில் உண்டு. சீனாவில் இருந்து அப்போது சர்க்கரை இறக்குமதி நடந்துக் கொண்டிருந்ததால்தான் ‘சீனி’ என்கிற சொல்லே உருவானது என்கிறார்கள்.

கி.மு. ஐநூறிலேயே தமிழுக்கு சிறந்த வரிவடிவம் இருந்திருக்கக்கூடும். தமிழ் இலக்கண நூலான தொல்காப்பியம் கி.மு.200 வாக்கில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கலாம். தொல்காப்பியம் தமிழை இருவகைகளாக பிரித்தது. ஒன்று செந்தமிழ் (இலக்கியத்தமிழ்). இரண்டு கொடுந்தமிழ் (பேச்சுத்தமிழ்).

சமஸ்கிருதம் கற்ற கல்வியாளர்கள் இடையில் தமிழை அழகுப்படுத்துகிறோம் என்கிற பெயரில் மணிபிரவாள நடை என்கிற புதிய தமிழை அறிமுகப்படுத்தினார்கள். பிற்பாடு தனித்தமிழ் இயக்கம் கண்டவர்களின் முயற்சியால் தமிழ் தன்னுடைய தனித்துவத்தை இன்றும் தக்கவைத்திருக்கிறது.

மதுரையில் சங்கம் கண்ட காலமே (கி.மு 500 முதல் கி.பி. 200 வரை) தமிழின் பொற்காலம். சங்கக் காலத்தில் உருவாக்கப்பட்ட இரண்டாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட தமிழ் செய்யுள்கள் மூலமாக நாம் அக்காலத்திய வரலாற்றோடு, மக்களின் பண்பாடு, மன்னர்களின் செயல்பாடுகளை அறியமுடிகிறது. பல பாடல்களும், செய்யுள்களும் பாதுகாப்பின்மையால் அழிந்துவிட்டன. முப்பதுக்கும் மேற்பட்ட அரசவைக் கவிஞர்கள் இக்காலக் கட்டத்தில் வாழ்ந்து தமிழை வாழவைத்திருக்கிறார்கள்.

கடற்கோள், சுனாமி, பூகம்பம் என்று இயற்கைச் சீரழிவுகளால் பல லட்சம் தமிழர்கள் அழிந்திருக்கலாம். ஆனால் தமிழ் இன்றும் சீரும், சிறப்புமாக வாழ்கிறது. உலகெங்கும் குறைந்தபட்சம் சுமார் பத்து கோடி பேர் தமிழ் பேசுகிறார்கள். தமிழின் தாயகமான தமிழகத்திலிருந்து பல்லாயிரம் கிலோ மீட்டர் தொலைவிலிருக்கும் தென்னாப்பிரிக்காவில் கூட திருவள்ளுவரின் சிலை இருக்கிறது. கல்வெட்டு, ஓலைச்சுவடிகள், காகிதம் என்று படிப்படியாக பரிணாமம் பெற்று இன்று இண்டர்நெட்டிலும் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. பல்வேறு தமிழார்வலர்கள், ஆராய்ச்சியாளர்களின் முயற்சியால் தமிழுக்கு தற்போது கிடைத்திருக்கும் டிஜிட்டல் அந்தஸ்து இன்னும் பல தலைமுறைகளுக்கு நம் மொழியை எவ்வித தடங்கலுமின்றி கடத்திச் செல்லும். மெல்ல தமிழ் இனியும் வாழும்.

உலகத் தாய்மொழி தினம் : பிப்ரவரி 21

கள்ளத்தூக்கு

இலங்கை, தாலிபன் அரசுகளை இனவாதத்தில் மிஞ்சிவிட்டது காங்கிரஸ் அரசு. இனியும் மதச்சார்பற்ற கட்சி என்று சொல்லிக்கொள்ள காங்கிரஸிடம் எதுவுமே மிச்சமில்லை. கள்ளக்காதல் மாதிரி கள்ளத்தூக்கு.. த்தூ...

மரணத்தைக் கொண்டாடும் தேசம்!

வேண்டாம் காட்டுமிராண்டித்தனம்

மரணதண்டனையைஒழிப்போம்!

தூக்குத் தண்டனை

தூக்குத் தண்டனை – எதிர்வினைகள்

மரண தண்டனையை ஆதரிப்பவர்கள் காட்டுமிராண்டிகள்

முகம்மது அப்சல்

காம்மத் & காம்மத்

தென்னிந்தியாவுக்கு இது multi starrer ஆண்டு. தெலுங்கில் விக்டரி ஸ்டார் வெங்கடேஷ் மற்றும் சூப்பர் ஸ்டார் மகேஷ்பாபுவின் நடிப்பில் ‘சீத்தம்மா வாக்கிட்லோ’ ப்ளாக் பஸ்டர். கன்னடத்தில் சீயான் சுதீப் மற்றும் இளம் ஹீரோ சிரஞ்சீவி சர்ஜா இணைந்து ‘வரதநாயக்கா’ சூப்பர்ஹிட். தமிழுக்கு வாய்த்தது சந்தானம் – பவர்ஸ்டாரின் லட்டு காம்பினேஷன்தான். ஆனாலும் வசூலுக்கு குறைவில்லை.

இந்த வரிசைப்படி பார்த்தால், அடுத்து மல்லுவுட் எனப்படும் மலையாளத் திரையுலகின் முறை. மெகாஸ்டார் மம்முட்டி, ஜனப்ரிய நாயகன் திலீப் காம்பினேஷன். காம்மத் & காம்மத் என்று படத்தின் டைட்டிலே இருவரையும் தராசுத் தட்டில் சமமாக நிறுத்துகிறது. மலையாளத் திரையுலக வரலாற்றிலேயே சாட்டிலைட் ரைட்ஸ் அதிகவிலைக்கு விற்கப்பட்டு சாதனை. நாலேமுக்கால் கோடி என்று கிசுகிசுக்கிறார்கள். ஓபனிங்கிலும் அமோக விளைச்சல். ஏழு கோடியை அனாயசமாக கடந்திருக்கிறது. மலையாளத்தில் ஐந்து கோடியில் படமெடுத்தாலே அது மெகாபட்ஜெட் எனும்போது இந்த வசூல் அசாதாரண சாதனை.

ஆரம்பத்தில் மம்முட்டியும், ஜெயராமும் இப்படத்துக்காக இணைகிறார்கள் என்று செய்தி பரவத் தொடங்கியபோது பரபரப்பு ஏற்பட்டது. திலீப் ஒரு சிறப்புத் தோற்றத்தில் தோன்றப் போகிறார் என்றார்கள். பின்னர் திலீப் விலகிக் கொள்ள, அவரது பாத்திரத்தில் மற்றொரு இளம் ஹீரோவான குஞ்சாகோ போபன் நடிப்பார் என்றார்கள். என்ன மாயம் ஆனதோ தெரியவில்லை. மீண்டும் திலீப் என்று சொல்லப்பட்டது. ஆனால் பழைய பாத்திரத்தில் அல்ல, ஜெயராம் விலகிக்கொள்ள, அவருக்குப் பதிலாக என்றார்கள். இடையே குஞ்சாகோ பிராஜக்ட்டில் இருந்து விலகிவிட்டார். அவரது பாத்திரத்தை நரேன் ஏற்கிறார் என்று அறிவித்தார்கள். மம்முட்டியை தவிர வேறு எவருமே இந்தப் படத்தில் சாசுவதம் இல்லை. படிக்கும்போதே தலை சுற்றுகிறது இல்லையா?

இந்த வகையில் படமெடுக்க படாத பாடு பட்டு, நொந்து நூடுல்ஸாகிப் போன இயக்குனர் தாம்ஸன் தாமஸ் படத்தால் கொட்டும் பணமழையைக் கண்டு நிம்மதிப் பெருமூச்சு விடுகிறார். எனினும் கேரள திரைவிமர்சகர்கள் சுளுக்கெடுக்கத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள். இவருக்கு இதுதான் ராசி. முந்தையப் படமான ‘காரியஸ்தன்’ பாக்ஸ் ஆபிஸில் ப்ளாக் பஸ்டர்ஹிட். அப்போதும் இதே விமர்சகர்கள் இவரை இப்படியேதான் துப்பினார்கள்.

உதயகிருஷ்ணா மற்றும் சிபி. கே.தாமஸ் என்று இருவர். நம்மூரில் சுபா (சுரேஷ் & பாலகிருஷ்ணன்) மாதிரி அந்த ஊரில் இரட்டை எழுத்தாளர்கள். ஆரம்பக் காலத்தில் இருவரும் ஒற்றுமையாக சில இயக்குனர்களிடம் அசிஸ்டெண்டாக பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தார்கள். மனோஜ் கே.ஜெயன் ஒரு படம் செய்யலாம், நீங்கள் இயக்குங்கள் என்று இவர்களை ஏற்றிவிட, டுயோ-டைரக்டர் கனவில் மிதந்தார்கள். முயற்சி தொடக்கத்திலேயே அபார்ஷன் ஆனது. மீண்டும் டைரக்டர்களிடம் அசிஸ்டண்டாக வேலை பார்க்க கவுரவம் இடம் கொடுக்கவில்லை. எனவே திரைக்கதை, வசனம் எழுத ஆரம்பித்தார்கள். ஹிட்லர் பிரதர்ஸ், மாயாஜாலம் என்று அடுத்தடுத்து தோல்விப்படங்கள். மூன்றாவது படமான மட்டுப்பேட்டி மச்சான் ஓரளவுக்கு ஓட, அந்தப் படத்தை இயக்கிய ஜோஸ் தாமஸின் அடுத்தப் படத்திலும் இவர்களுக்கு வாய்ப்பு கிடைத்தது. இதுதான் திருப்புமுனை. திலீப் நடித்த உதயபுரம் சுல்தான்.

திலீப்புக்கு இவர்களது எழுத்து பிடித்துப்போக, அடுத்தடுத்தப் படங்களுக்கு இவர்களையே சிபாரிசு செய்தார். சி.ஐ.டி. மூசா பம்பர்ஹிட் அடிக்க, முன்னணி நாயகர்கள் அனைவருமே தங்கள் படங்களுக்கு இவர்கள்தான் பணியாற்ற வேண்டும் என்று கண்டிஷன் போட தொடங்கினார்கள். மலையாள நடிகர்கள் சங்கம்‘அம்மா’ தயாரித்த சாதனைப்படமான ட்வெண்டி டெவெண்டிக்கும் இவர்கள்தான் எழுதினார்கள். மம்முட்டியின் கம்பேக் படமான போக்கிரிராஜா இவர்களது கைவண்ணம்தான். போக்கிரிராஜாவின் வசூலை கிட்டத்தட்ட நெருங்கிய காரியஸ்தனும் இவர்களது எழுத்துதான். மெகாஹிட் படமான கிறிஸ்டியன் பிரதர்ஸ், சக்கைப்போடு போட்ட மாயமோஹினி, மிஸ்டர் மருமகன் என்று சமீபகாலமாக உதயகிருஷ்ணாவும், சிபிதாமஸும் பேனாவை எடுத்தாலே பணமழைதான். திலீப், மோகன்லால், மம்முட்டி என்று சூப்பர்ஹீரோக்களின் படங்களுக்கு எழுதிக்கொண்டே இருக்கிறார்கள். ஆனால் யார் கூப்பிட்டாலும் சரி. முன்னுரிமை திலீப்புக்குதான். நன்றி மறப்பது நன்றன்று அல்லவா?

பொதுவாக இவர்களது பேனா காமெடியாகதான் எழுதும். இவர்களது கதைநாயகன் பணக்கார கிறிஸ்துவ அல்லது இந்து குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவனாக இருப்பான். இரண்டு குடும்பங்களுக்குள் பகை அல்லது குடும்பத்துக்குள் குழப்பம் என்றுதான் கதையின் ஒன்லைன் இருக்கும். டபுள்மீனிங் டயலாக்குகள் எழுதுவதில் கில்லாடிகள். இரட்டை வெண்ணிற ஆடை மூர்த்திகள் என்றே சொல்லலாம்.

“படமெடுக்க பணம் போட்டவருக்கு நல்ல லாபம் கிடைக்கவேண்டும். காசு கொடுத்து படம் பார்த்த ரசிகனுக்கு நல்ல பொழுதுபோக்கு கிடைக்க வேண்டும். எனவேதான் எங்களை நம்பி எழுதவைக்கும் ஸ்டார் நடிகர்களை வைத்து கலைமுயற்சிகள் எதையும் நாங்கள் பெரியதாக மெனக்கெடுவதில்லை” என்று ஒருமுறை ஓபன் ஸ்டேட்மெண்டே விட்டிருக்கிறார்கள்.

சினிமாவை கலைவடிவமென தீர்க்கமாக நம்பும் மலையாள தீவிர திரையார்வலர்கள் சும்மாவா இருப்பார்கள்? இவர்கள் எழுத்தில் எந்தப் படம் வந்தாலும் பத்திரிகைகளிலும், டிவிகளிலும் காறித்துப்பி விமர்சித்து ஓட ஓட விரட்ட முயற்சிக்கிறார்கள். அதனாலென்ன.. இவர்களது பெயர் திரையில் தெரிந்தாலே மலையாளத் திரையரங்குகளில் கூட்டம் அலைமோதுகிறதே... அது போதாதா?

இவ்வளவு விலாவரியாக இந்த இரட்டையர்களின் புராணம் பாடுவது ஏனென்றால், காம்மத் & காம்மத்தை எழுதியவர்களும் இவர்கள்தான். மெகாஸ்டார் மம்முட்டி இருக்கிறார் என்பதாலேயோ என்னவோ ‘இரட்டை அர்த்த’ மேட்டரில் கொஞ்சம் அடக்கியே வாசித்திருக்கிறார்கள். திலீப்பும் ஹீரோயின் கார்த்திகாவை விட்டு இரண்டு அடி தள்ளி நின்றே ரொமான்ஸ் செய்கிறார்.

காம்மத்துகள் எனப்படுபவர்கள் கொங்கணி பிராமணர்கள். நானூறு, ஐநூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு போர்த்துக்கீசியர் கோவாவை கைப்பற்றியபோது அங்கிருந்தவர்கள் தென்னிந்தியா முழுக்க பரவுகிறார்கள். கேரளாவின் காசர்கோடுக்கும் வருகிறார்கள் என்கிற வரலாற்றுக் குறிப்போடு படம் தொடங்கியதுமே நிமிர்ந்து உட்கார்கிறோம். அதற்குப் பிறகு நிமிரவே முடியவில்லை. நிமிடத்துக்கு நிமிடம், நொடிக்கு நொடி மொக்கைப் போட்டு தளரச் செய்துவிட்டார்கள். காமநெடியாக எழுதிய எழுத்தாளர்களை காமெடியாக மட்டும் எழுதச் சொன்னால் எப்படி? கொஞ்சம் வெயிட்டாகவே சொதப்பிவிட்டார்கள்.

விதவை மறுமணம், மாற்றுத் திறனாளியை அழகான (!) ஹீரோ எந்த நெருடலுமின்றி கைப்பிடிப்பது என்று சமூகநோக்கோடு கதை எழுதியிருந்தாலும், கொட்டாவி வரவைக்கக்கூடிய சலிப்பான திரைக்கதை. சீரியஸாகவும் இல்லாமல், ‘சிரி’யஸாகவும் இல்லாமல் மொட்டைத்தாத்தா குட்டையில் விழுந்தான் கதையாக ஆகிவிட்டது காம்மத் & காம்மத்.

திலீப் பெரிய பிரச்சினை இல்லை. எப்போதும் போல ‘லந்து’ கொடுக்கும் கேரக்டர். அவர் நடிக்க முயற்சித்தால்தான் அதுதான் ரசிகர்களுக்கு சோதனை. ஆனால் இந்தியாவின் மிகத்திறமையான நடிகர்களில் ஒருவரான மம்முட்டிக்குதான் இப்படம் சத்திய சோதனை. ஹிட் கொடுத்தே ஆகவேண்டுமென்று ஜெயிக்கிற குதிரையில் ஏறி குப்புற விழுந்திருக்கிறார்.

நிச்சயமாக இந்தப் படம் ஹிட். சந்தேகமேயில்லை. ஆனால் இரண்டு, மூன்று ஆண்டுகள் கழித்து யாருடைய நினைவிலும் இப்படம் இருக்கப் போவதில்லை. பத்தோடு பதினொன்று ரக படம்தான். இதற்கு ஏன் மெகா ஸ்டார்? மலையாள விமர்சகர்கள் இந்தப் படத்தையும் காலில் தூக்கிப்போட்டு மிதிப்பது நியாயம்தான்.

எது, எப்படியோ. தமிழ் ரசிகர்கள் மகிழ்ச்சி கொள்ளத்தக்க ஒரு விஷயம் படத்தில் உண்டு. தென்னாட்டு ப்ரூஸ் லீயான தனுஷ் இப்படத்தில் கவுரவ வேடத்தில் தனுஷாகவே தோன்றுகிறார். கோயமுத்தூரில் காம்மத் & காம்மத் நிறுவனத்தாரின் ஓட்டலை தனுஷ்தான் திறந்து வைக்கிறார். அவரை தமிழ்நாட்டின் ‘சூப்பர் ஸ்டார்’ தனுஷ் என்றுதான் அறிமுகப்படுத்துகிறார்கள். இந்த மேட்டர் அவருடைய சூப்பர் மாமனாருக்கு தெரியுமா?

(நன்றி : http://cinemobita.com)

சாதி இனிஷியல் மாதிரி

“லக்கிலூக். ஏதோ பேசணும்னு தோணித்து” இப்படித்தான் ஒவ்வொரு முறையும் பேசும்போது ஆரம்பிப்பார் டோண்டு ராகவன். இப்படி ஆரம்பித்தாலே நம்மை திட்டி எங்காவது எழுதியிருப்பார். அல்லது பின்னூட்டம் போட்டிருப்பார்.

ஏப்ரல் 2006ல் இருந்து பழக்கம். முதன்முதலாக ஒரு வலைப்பதிவில் நான் கமெண்ட் இட்டது என்றால் அது டோண்டுவின் பதிவில்தான். அவரது சஷ்டியப்த பூர்த்தி பதிவில் வாழ்த்துகள் தெரிவித்திருந்தேன்.

லக்கிலுக் said...

வணக்கம் டோண்டு...
நான் உங்கள் பக்கத்து ஊர்க்காரன் தான்... மடிப்பாக்கம்...
உங்கள் இரண்டாம் திருமணத்திற்கு வாழ்த்துக்கள்!

உடனே செல்போன் எண்ணை கேட்டு வாங்கிக் கொண்டு பேசினார். அதிலிருந்து பொதுவாக இந்த ஏழு ஆண்டுகளில் அதிகபட்சம் பதினைந்து நாள் இடைவெளியில் ஒரு முறையாவது பேசிவிடுவார். பொதுவாக அவர் பேசிக்கொண்டிருப்பார். நான் கேட்டுக் கொண்டிருப்பேன்.

மதம், சாதி விவகாரங்களில் மிக மோசமான அடிப்படைவாதி. கிட்டத்தட்ட இந்து தாலிபான் என்றே சொல்லலாம். அதை தவிர்த்துப் பார்த்தால் அவர் பக்காவான ஜெண்டில்மேன். தான் பழகும் யாரிடமும் அவர்களுடைய சாதியை தெரிந்துக் கொள்வதில் ஆர்வம் காட்டுவார். பார்ப்பனர் என்றால் மகிழ்ச்சி. இல்லையென்றாலும் கூட வேற்றுமை காட்டாமல் பழகக்கூடியவர்தான்.

“நீ அய்யர்தானே? எதுக்கு அவாளையே திட்டுற?” லைட்டாக போட்டு வாங்குவார்.

“மடிப்பாக்கத்துலே இருந்தா அய்யரா சார்? கடைசி வரைக்கும் உங்களாலே என்னோட அந்த அடையாளத்தை மட்டும் கண்டுபிடிக்கவே முடியாது”

“சாதியை மறைக்கறது பாவம்பா. அதுவும் இனிஷியல் மாதிரி நம்மோட அடையாளம்தான்”

அவரோடு சாதி, மதம் பற்றியெல்லாம் விவாதித்தால் அலுப்பாகவும், அயர்ச்சியாகவும், அதே நேரம் கோபமாகவும் இருக்கும். ஒருமுறை கண்டிப்பாகவே சொல்லிவிட்டேன். “நமக்கு பேச நிறைய விஷயம் இருக்கு சார். இது மட்டும் வேணாம். வேணும்னா நெட்லே சண்டை போட்டுக்கலாம்”

வாக்கிங் என்கிற பெயரில் அராஜகம் செய்வார். சாதாரணமாக ஏழு, எட்டு கிலோ மீட்டர் நடப்பார். “உங்க வீட்டு பக்கத்துலே பொன்னியம்மன் கோயில் கிட்டே இருக்கேன் லக்கிலூக்” என்பார். “சார். டைம் இப்போ ஒன்பதரை. நான் ஆபிஸ் வந்துட்டேன்” என்பேன்.

ஒரே ஒருமுறை அவர் வீட்டுக்குப் போயிருக்கிறேன்.

“இந்து காலனி பிள்ளையார் கோயில் கிட்டே இருக்கேன் சார்”..

“அப்படியே இரு...”

பதினைந்து நொடி கழித்து...

“யூ டர்ன் அடிச்சி திரும்பிப் பாரு” சட்டை போடாத வெற்றுடம்புடன் நின்றிருந்தார்.

மிகத்தீவிரமான வைணவர். நங்கநல்லூர் சுற்று வட்டாரத்தில் இருக்கும் வைணவ கோயில்கள் அத்துணையும் அத்துபடி. அவர் வீட்டுக்கு சிறிது தூரத்தில் இருக்கும் பெருமாள் கோயிலில் சிலமுறை என் அப்பாவைப் பார்த்துப் பேசியிருக்கிறார். “நெத்தியிலே விபூதி, குங்குமத்தோட வீரசைவர் மாதிரி இருப்பாரு. கருணாநிதிக்கு ரொம்ப வக்காலத்து வாங்கிப் பேசுவாரு. உன்னோட அப்பான்னு எனக்குத் தெரியாது”. டோண்டு சார் தன்னை வீரவைணவராக –ஆழ்வார்க்கடியானின் அடுத்த பிறப்பாக- தீவிரமாக நம்பியவர்.

“சார்! லஷ்மி நரசிம்மர் கோயிலுக்கு ஒய்ஃப்போட வந்தேன்”

“அங்கே நம்ம ஃப்ரெண்டுதான் அர்ச்சகர். உங்க அப்பாவுக்கும் தெரிஞ்சவர்தான்”

ஏதாவது கோயிலுக்குப் போனால் டோண்டு சாரிடம் ‘அப்டேட்’ செய்துவிடுவேன்.

“பார்த்தசாரதி உக்கிரமானவராச்சே... பொண்டாட்டியோட போற கோயிலா அது? அதுக்கெல்லாம் வேற வேற கோயிலு இருக்குப்பா...”

போனமாதம் சோளிங்கர் போய்விட்டு வந்து மறுநாள் அவரோடு பேசினேன். “நானும் போகணும்னு நெனைச்சிக்கிட்டிருக்கேன். ஆனா அவ்ளோ படி ஏறமுடியுமான்னு தெரியலை. வருஷத்தோட முதநாளே நரசிம்மரை பார்த்திருக்கே. நல்லா வருவே”

நீண்டநாட்களாக மனைவி, குழந்தைகளை வீட்டுக்கு அழைத்துவருமாறு கேட்டுக் கொண்டிருந்தார். ஏனோ தள்ளிப் போய்க்கொண்டே இருந்தது. ஜனவரி இரண்டு அன்று பேசும்போது “குழந்தைகளை கூட்டிக்கிட்டு வந்து உங்க கிட்டேயும், மாமி கிட்டேயும் பிளெஸ்ஸிங் வாங்கணும் சார்” என்றேன். ஏனோ கடைசிவரை போகமுடியாமலேயே போய்விட்டது.

“பேஷா வா. வர்றதுக்கு முன்னாடி ஒரு போன் மட்டும் பண்ணிடு”

தொழில் விஷயத்தில் ரொம்ப கறார். ரெண்டு மூன்று மொழிப்பெயர்ப்பு அசைண்மெண்ட் கொடுத்தபோது அவரது ஃபீஸ் செட் ஆகவில்லை. ஒரு சொல்லுக்கு மூன்று ரூபாய், நான்கு ரூபாய் கேட்பார். “உனக்கும் கட்டணும். எனக்கும் கட்டணும். அப்படியில்லாமே வேலை பார்க்கக்கூடாது”

கடைசியாக ஷாஜி மூலம் வந்த ஒரு துபாஷி வேலைக்கு அணுகியபோது, “உடம்பு முடியாம இருக்கேன். இப்பல்லாம் அவ்வளவா வெளிவேலைக்கு போறதில்லை” என்று மறுத்தார்.

இடையில் ரொம்பநாள் இடைவெளி ஏற்பட்டது. ஒரு விழாவில் திடீரென்று பார்த்தபோது ஆளே அடையாளம் தெரியாமல் மாறிப்போயிருந்தார். “உடம்புக்கு என்ன” என்று விசாரித்தபோது, “வயசாயிடிச்சில்லே” என்றார். பின்னர் தனக்கு தரப்படும் ட்ரீட்மெண்ட் என்னவென்று விலாவரியாக விளக்கினார். “இந்த ட்ரீட்மெண்ட் எந்த நோய்க்குன்னு உனக்கே தெரியுமில்லே?” அவருக்கு ‘கேன்சர்’ என்பதை நேரடியாக சொல்ல சங்கடப்பட்டார்.

நேற்று காலை பேசினார். குழந்தையை பள்ளிக்கு கிளப்பும் அவசரத்தில் இருப்பதாக சொன்னேன். “உன்னோட பதிவிலே ஒரு கமெண்ட் போட்டிருக்கேன். உனக்கு ஆதரவாதான் போட்டிருக்கேன். பார்த்து ரிலீஸ் பண்ணிடு” என்று ஷார்ட்டாக முடித்துக் கொண்டார். இன்று காலை அவரது வீட்டுக்கு இறுதிமரியாதை செலுத்த போனேன். இருபத்தி நான்கு மணி நேர இடைவெளிதான் எத்தனை கொடூரமானது?

கொஞ்சநாள் முன்பாக பேசும்போது விஸ்வரூபம் பற்றி பேச்சு வந்தது. “சுஜாதாவுக்கு கடைசிக்காலத்தில்தான் புரிஞ்சது. கமல்ஹாசனுக்கு இப்போ புரியும். தன்னோட சொந்த சாதியை மறுக்கிறவனுக்கெல்லாம் கடைசியிலேதான் புத்தி வரும்” என்றார். ஆனாலும் விஸ்வரூபம் பார்க்க ஆவலாக இருந்தார். “நம்ம தியேட்டருலே போடுவானில்லே?” என்று விசாரித்தார்.

நம்ம தியேட்டர் என்றால் நங்கநல்லூர் வெற்றிவேல். அத்தியேட்டரின் பூர்வாசிரமான பெயரான ‘ரங்கா’வைதான் உச்சரிப்பார். வீரவைணவர் ஆயிற்றே? அவரது வீட்டிலிருந்து 200 மீட்டர் தொலைவு. அரிதாகதான் படம் பார்ப்பார். அதையும் அங்கே மட்டும்தான் பார்ப்பார். நாளை வெற்றிவேலில் ‘விஸ்வரூபம்’ ரிலீஸ்.

டோண்டு சார் என்றால் உடனடியாக அவரது முரட்டு உழைப்புதான் நினைவுக்கு வரும். இரண்டாவது குழந்தை பிறந்தபோது பேசினார். “ரெண்டுமே பொண்ணா? போச்சி போ. நீ சாகுறவரைக்கும் உழைச்சிக்கிட்டே இருக்கணும் லக்கிலூக். ரிட்டயர்மெண்ட் என்கிற பேச்சே இருக்கப்படாது”. இன்று முழுக்க ஏதாவது எழுதிக்கொண்டே இருக்கப் போகிறேன். அவருக்கு என்னால் செலுத்தப்படக்கூடிய அஞ்சலி இதுதான்.

அவர் உயிரைவிட மேலாக நேசிக்கும் தென்திருப்பேரை மகரநெடுங்குழைகாதனை சமீபத்தில்தான் தரிசித்துவிட்டு வந்தார். வைகுண்டத்திலாவது அவருக்கு மகரநெடுங்குழைகாதன் ஓய்வு தரட்டும். Bye.. Bye Dondu sir…

டோண்டு குறித்து எழுதிய பழைய பதிவு : டோண்டுல்கர்