முகம் மாறும் தமிழ் சினிமா

சிந்தனைகள், தொழில்நுட்பம், திறமை, அணுகுமுறை, வியாபாரம் ஆகிய எல்லாவற்றிலும் தமிழ் சினிமாவில் புது வெள்ளம் பாய்ந்து கொண்டிருக்கிறது

திரையரங்குகளில் திருவிழாக்கோலம். படம் பார்த்தே ஆக வேண்டும் என்று நீண்டவரிசையில் காத்துக் கிடக்கும் ரசிகர்கள் . குடும்பம் குடும்பமாக திரையரங்குகளில் மக்கள் வெள்ளம். படம் பார்த்த குழந்தைகள் மீண்டும் அதே படத்தைப் பார்க்க வேண்டும் என்று அடம் பிடிக்கிறார்கள். படத்தில் ஹீரோ திரையில் தோன்றியதில் தொடங்கி, படத்தின் இறுதிக்காட்சிவரை கைதட்டல், விசில், ஆரவாரம்.எவ்வளவு ஆண்டுகள் ஆகின்றன இம்மாதிரி காட்சிகளைப் பார்த்து?

வெகுநாட்களுக்குப் பிறகு சில மாதங்களுக்குமுன் இவற்றைப் பார்க்க முடிந்தது.

காணாமல் போன சூப்பர் ஸ்டார்ஸ்

இத்தனை உற்சாகமும் குதூகலமும் ஏற்படுத்திய இந்தப் படம் ரஜினியோ, கமலோ அல்லது வேறு சூப்பர் ஸ்டார்களோ நடித்த படமல்ல. படத்தின் நாயகன் சிக்ஸ்பேக் உடற்கட்டு கொண்ட ஆணழகனுமல்ல. பின் யார்?

நாம் அன்றாடம் தொல்லையாக நினைக்கும் ‘ஈ’தான் ஹீரோ. தமிழ்/தெலுங்கில் ஒரே நேரத்தில் தயாரிக்கப்பட்ட ‘நான் ஈ’ திரையில் பாய்ந்திருக்கும் புது வெள்ளத்தின் ஓர் அடையாளம். தியாகராஜ பாகவதர் காலத்தில் துவங்கிய ஹீரோக்களின் சகாப்தம், காலம் காலமாக எம்.ஜி.ஆர்-சிவாஜி, ரஜினி-கமல், விஜய்-சூர்யா என்று தொடர்ந்துகொண்டிருக்கிறது. கதாநாயக பிம்பத்தின் வழிபாடு அதிகமுள்ள தென்னிந்திய சினிமாவில் மிகச்சிறிய பூச்சியான ‘ஈ’தான் ஹீரோ என்பதை கற்பனையில் கூட நினைத்துப் பார்க்க முடியாது. ஆனால் இயக்குனர் ராஜமவுலியின் துணிச்சலான முயற்சிக்கு மக்கள் கொடுத்த பேராதரவு புதிய சிந்தனைகளை அவர்கள் வரவேற்கத் தயாராகவே இருக்கிறார்கள் என்பதற்கு ஒரு சான்று. புதிய, துணிச்சலான முயற்சிகளை புதுமுக இயக்குனர்கள் மேற்கொள்ளத் தூண்டுகோலாக இப்படத்தின் வெற்றி அமைந்திருக்கிறது.

ஹீரோ என்பதற்கான இலக்கணங்கள் மாறிவிட்டன. ஹீரோ என்றால் அழகிய முகவெட்டு, ஸ்டைலான நடை உடை பாவனைகள் இருக்க வேண்டும் என்ற நிலைமாறி வருகிறது. ‘சுப்பிரமணியபுரம்’ போன்ற படங்கள் வந்தபோதே மீண்டும் இயக்குனர்களின் படங்களுக்கான பருவம் துவங்கி விட்டது. முப்பதாண்டுகளுக்கு முன்பு பாக்யராஜ், பாண்டியராஜன், பார்த்திபன் போன்றவர்கள் முன்னெடுத்த இந்தப் போக்கினை, பின் சேரன், தங்கர்பச்சான், கரு. பழனியப்பன் போன்ற இயக்குனர்கள், ஏன் பாலச்சந்தர், பாரதிராஜா போன்றவர்கள்கூட வளர்த்தெடுத்தார்கள். இப்போது ஹீரோக்களின் கால்ஷீட்டுக்காகக் காத்திருக்காமல், இயக்குனர்களே மேக்கப் போட்டு நாயகர்களாகி விடுகிறார்கள். சமீப ஆண்டுகளில் இயக்குனராக அறிமுகமாகி, நடிகர்களாகவும் சசிக்குமார், சமுத்திரக்கனி போன்றவர்கள் தடம் பதித்தார்கள். சசிக்குமார் நடித்த ‘சுந்தர பாண்டியன்’ ஏ, பி, சி என்று மூன்று வட்டாரத் திரையரங்குகளிலும் வெற்றி பெற்றது.

பெரிய ஹீரோ, பெரிய பட்ஜெட், நட்சத்திரப் பட்டாளம் இதெல்லாம் அவசியப்படாமல் சிறிய பட்ஜெட்டில் சின்சியராக எடுக்கப்படும் படங்களுக்கு நல்ல வரவேற்பு இருக்கிறது. புதுமுக ஹீரோவான உதயநிதி ஸ்டாலின் நடித்த, ‘ஒரு கல் ஒரு கண்ணாடி’ பிளாக் பஸ்டர் ஹிட் ஆகியிருப்பதைக் கவனிக்கலாம். அதே நேரத்தில் தமிழ் சினிமாவின் வசூல் ராஜாக்களாக அறியப்பட்ட பெரிய ஹீரோக்களின் படங்கள் வணிகரீதியாக தொடர்ச்சியாக மண்ணைக் கவ்வி வருகின்றன.

சிறு பட்ஜெட் திரைப்படங்கள் ஜெயிப்பது மட்டுமல்ல, சினிமாவின் வழக்கமான கதை சொல்லும் முறையை உடைத்தெறிந்திருக்கின்றன. ‘அட்டகத்தி’, ‘மதுபானக்கடை’ போன்ற படங்கள் ஓர் உதாரணம். கதை சொல்லாமல் சம்பவங்களைத் தொகுத்து, காட்சியனுபவங்களை ரசிகர்களுக்கு கடத்தும் இந்தப் புதிய அணுகுமுறைக்கு விமர்சகர்களும், ரசிகர்களும் ‘சபாஷ்’ சொல்கிறார்கள்.

"வழக்கமான ஃபார்முலா படங்களின் மீது எனக்கே பெரும் சலிப்பு இருக்கிறது. என் படம் புதுசாகத் தெரியவேண்டும் என்றெல்லாம் திட்டமிட்டு செய்யவில்லை. உள்ளடக்கத்துக்காக அது பேசப்பட வேண்டுமென்று மட்டுமே நினைத்தேன். ஒரு ஹீரோவுக்காக படத்தை யோசிப்பது எனும்போது தரம் கேள்விக்குறி ஆகிவிடுகிறது. படத்தின் உள்ளடக்கம்தான் ஹீரோ, பட்ஜெட் உள்ளிட்ட எல்லா விஷயங்களையும் தீர்மானிக்க வேண்டும். ஒரு படைப்பாளி முதலில் தீர்மானிக்க வேண்டியது எதை எடுக்கப் போகிறோம் என்பதைத்தான்" என்கிறார், ‘மதுபானக்கடை’ படத்தின் இயக்குனரான கமலக்கண்ணன். சினிமா பின்னணியில் இல்லாமல், விளம்பரப்பட உலகில் இருந்து பெரிய திரைக்கு வந்தவர் இவர்.

எண்ணெய் காணாத தலையும் மழிக்கப்படாத முகமும் மடித்துக் கட்டிய கைலியுமாக ஹீரோக்கள் தரையிறங்கி வந்து விட்டார்கள். ஆனால் இன்னமும் நாயகிகளை கவர்ச்சிப் பதுமைகளாக, கதாநாயகர்களோடு வெளிநாட்டு லொக்கேஷன்களில் இடுப்பை வெட்டி வெட்டி டூயட் பாடுபவர்களாகவே வைத்திருக்கிறது தமிழ் சினிமா. டி.ஆர்.ராஜகுமாரி, பானுமதி, சாவிதிரி, விஜயக்குமாரி, சரோஜாதேவி, கே.ஆர்.விஜயா, ஜெயலலிதா, ராதிகா ஏன் ஸ்ரீ தேவி காலம் வரைகூட கதாநாயகிகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொண்ட கதைகளே சினிமாவாகியிருக்கின்றன. இப்போதும் தொலைக்காட்சிகளில் பெண் பாத்திரங்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து மெகாத் தொடர்கள் எடுக்கப்படுகின்றன. ஆனால் சமகாலத் தமிழ் சினிமா கதாநாயகிகள் மீது இன்னும் கடைக்கண் வைக்கவில்லை. அரிதிலும் அரிதாக சில முயற்சிகள் துவங்கியிருக்கின்றன என்பது உண்மைதான். பெண் இயக்குனர் லட்சுமி ராமகிருஷ்ணனின் ‘ஆரோகணம்’ திரைப்படத்தில் நாயகன் இல்லை. கதையின் மையம் நாயகியை சுற்றிப் பின்னப்பட்டிருக்கிறது. இந்தச் சிறு பட்ஜெட் படம் விமர்சகர்களிடையே பெரும் வரவேற்பைப் பெற்றிருந்தாலும், ரசிகர்களின் ஆதரவு முழுதாகக் கிடைக்கவில்லை.

அசத்தும் தொழில்நுட்பம்

படத்தின் உள்ளடக்கம் மாறியிருப்பது மட்டுமின்றி, தொழில்நுட்பரீதியாகவும் தமிழ் சினிமா பல படிகள் முன்னேறியிருக்கிறது. முன்பெல்லாம் சிறப்பாகப் படமெடுக்கும் படங்களை, ‘ஹாலிவுட் தரம்’ என்று பத்திரிகைகள் பாராட்டும் . இப்போது ஹாலிவுட் படங்களில் பணியாற்றும் கலைஞர்களையே தமிழ்ப் படங்களுக்கும் பணியாற்ற அழைக்கிறார்கள்.

இவ்வாண்டு தொடக்கத்தில் வெளிவந்த, ‘அம்புலி’ திரைப்படம் தொழில்நுட்பரீதியாக தமிழுக்கு மைல்கல். தமிழின் முதல் ஸ்டீரியோஸ்கோபிக் 3டி படம் இது. அதாவது பைனாக்குலரில் ஒரு காட்சியைக் காண்பதைப்போன்ற அனுபவத்தை திரையில் நீங்கள் உணரலாம். இரட்டை இயக்குனர்களான ஹரிஷங்கர், ஹரிஷ்நாராயணன் இணைந்து இயக்கினார்கள். இவர்கள் முன்னதாக இயக்கிய, ‘ஓர் இரவு’ இந்தியாவின் முதல் ‘வ்யூ பாய்ண்ட்’ திரைப்படம். அதாவது கதாபாத்திரத்தின் பார்வையில் கேமரா கோணம் இருக்கும்.

ஹாலிவுட்டுக்கும், கோலிவுட்டுக்கும் இடையேயான தொழில்நுட்ப இடைவெளி வெகுவாக சுருங்கிவிட்டது" என்கிறார் ஹரிஷ்நாராயணன்.

அம்புலி’க்காக ‘ஹாரிபாட்டர்’ திரைப்படத்தில் பணிபுரிந்த ஒரு தொழில்நுட்பக் கலைஞரை அழைத்து உடன் பணியாற்றினோம். ‘நீங்களே எங்களுக்கு இணையாகத்தானே பணியாற்றுகிறீர்கள்’ என்று நம்முடைய தொழில்நுட்பக் கலைஞர்களை அவரே பாராட்டினார். தகவல் தொழில்நுட்பப் புரட்சியின் காரணமாக தொழில்நுட்பம் விரைவாக உலகமெங்கும் பரவுகிறது. ஆனால் படத்தின் உள்ளடக்கரீதியாக அவர்களுக்கும் நமக்கும் பெரிய வித்தியாசமுண்டு. இந்த வித்தியாசம் கலாச்சாரம் தொடர்பானது. இது தொழில்நுட்பத்தை எவ்விதத்திலும் பாதிக்கக்கூடியதாக இல்லை" என்று விளக்கினார் ஹரிஷ்நாராயணன்.

டிஜிட்டல் கேமராவின் வருகை, படமாக்கத்தில் ஒரு புலிப்பாய்ச்சலை நிகழ்த்தியிருக்கிறது. ‘வழக்கு எண் 18/9’ போன்ற திரைப்படங்கள், டிஜிட்டல் கேமராவின் பலன்களை நன்கு பயன்படுத்தியிருக்கின்றன. ஃபிலிமில் எடுக்கும் காலதாமதத்தை டிஜிட்டல் கேமராக்கள் தவிர்க்கின்றன. அனிமேஷன் நுட்பங்களுக்கு அணுக்கமாக இருக்கிறது, படமாக்கல் தொடர்பான செலவுகளை மிச்சப்படுத்துகிறது, சிரமங்களை தவிர்க்க முடிகிறது.

டிஜிட்டல் சினிமா தொடர்ந்து முன்னோக்கி நடை போட்டுக் கொண்டிருக்கிறது. பல புதிய கேமராக்களின் மூலம் அது தன்னை செழுமைப்படுத்திக்கொண்டே வருகிறது. கண்ணை மூடி திறப்பதற்குள்ளாக எல்லாம் மாறிப்போச்சுன்னு சோல்லுவாங்களே... அந்த மாதிரி, ஒரு தூக்கம் போட்டுவிட்டு வந்து பார்த்தால் எல்லாம் மாறிவிடுகிறது இங்கே. தொழில்நுட்பம் அதன் எல்லைகளை விரிவாக்கிக்கொண்டே போகிறது. அதன் சாத்தியங்கள் படைப்பாளிகளுக்கிருந்த பல தடைகளை உடைத்துப் போடுகிறது. பொருளாதாரம் சார்ந்த சுமைகள் குறையத் துவங்கிருக்கின்றன. குறைந்த முதலீடுகளில் தரமான திரைப்படங்களை உருவாக்கிட முடியும் இப்போது" என்று டிஜிட்டல்மயமானதின் பயன்கள் என்ன என்பதைப் பற்றிப் பேசுகிறார் ஒளிப்பதிவாளர் விஜய் ஆம்ஸ்ட்ராங்.

எலெக்ட்ரானிக் இசை

டிஜிட்டல் தொழில்நுட்பம் இசையிலும் செயல்பட ஆரம்பித்ததன் பலன், இளைஞர்களுக்கு சாதகமாக அமைந்தது. யுவன் சங்கர் ராஜா, ஜி.வி.பிரகாஷ், அனிருத், விஜய் ஆண்டனி, கே எனப் பல இளைஞர்கள் அடுத்தடுத்து தமிழ் திரையிசை உலகில் நுழைந்திருக்கிறார்கள். இன்று தமிழ் இசையமைப்பாளர்களின் சராசரி வயது 25தான் இருக்கும் என்றால் ஆச்சரியப்பட ஏதுமில்லை.

இசை அமைப்பாளர்களைப்போல இளம் பாடகர்களும் கவிஞர்களும் வரத்தான் செய்கிறார்கள். என்றாலும் நிலைத்து நிற்க அவர்கள் பெரும்பாடுபட வேண்டியிருக்கிறது.

வாலியும், வைரமுத்துவும் அமைத்த களத்தில்தான் நாங்கள் இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறோம். துரதிர்ஷ்டவசமாக தமிழ் சினிமா இசையில் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக குத்துப்பாட்டு கலாசாரம் கோலோச்சியது. பாடல் வரிகளில் ஆங்கிலக் கலப்பும் அவசியமென்றார்கள். தவிர்க்க முடியாமல் நாங்களும் இதையெல்லாம் எழுத வேண்டியிருந்தது. கிட்டத்தட்ட பத்தாண்டுகள் போராட்டத்துக்குப் பிறகு இப்போது நிலைமை கட்டுக்குள் வந்திருக்கிறது. அதே வாலி-வைரமுத்து கால நிலைமை மீண்டும் திரும்பியிருக்கிறது" என்று தற்போதையச் சூழலை விவரிக்கிறார் கவிஞர் பா.விஜய்.

தமிழ் சினிமாவில் மீண்டும் துவங்கியிருக்கும் கவிதைப்பாதை, அடுத்த தலைமுறை நவீனமொழிநடைக் கவிஞர்களை ஊக்கப்படுத்துகிறது. மதன் கார்க்கி குறிப்பிடத்தக்க பாடலாசிரியராக வளர்ந்து வருகிறார். இசையின் மேம்பட்ட தொழில்நுட்பங்களுக்கு ஈடு கொடுக்கும் மொழியை சமகாலக் கவிஞர்கள் பயன்படுத்தத் தொடங்கியிருக்கிறார்கள்.

நட்சத்திர அரங்குகள்

திருமண மண்டபத்தில் மணப்பெண்ணுக்காக ஆவலோடு காத்திருப்பதைப் போல திரையரங்குகளில், ‘பொட்டி’க்காகக் காத்திருந்த காலங்கள் ஒன்றுண்டு. குறித்த நேரத்தில் ‘பொட்டி’ வராமல் போனதில் கொதிப்படைந்த ரசிகர்கள், தியேட்டரையே அடித்து நொறுக்கி கலவரமெல்லாம் நடந்த காலம் உண்டு. பொட்டி என்பது படத்தின் ஃபிலிம் சுருள் கொண்ட தகரப்பெட்டி.

இப்போது நவீனத் தொழில்நுட்பம் இந்தத் தகரப்பெட்டிகளைப் பரணுக்கு அனுப்பி விட்டது. ரீல் என்ற ஃபிலிம் சுருளே கிடையாது. திரைப்படம் டிஜிட்டல் ஆகிவிட்டதால் சேட்டிலைட் மூலமாகவும், ஹார்டு டிஸ்க் மூலமாகவும் திரையிடும் நவீன புரஜெக்டர்கள், சிறுநகரங்களில் இருக்கும் அரங்குகளுக்குக்கூட வந்துவிட்டன.

டிஜிட்டல் நுட்பம் காரணமாக ஒளி மட்டுமல்ல, ஒலியின் தரமும் கூடியிருக்கிறது. டால்பி, டிடிஎஸ் போன்ற தொழில்நுட்பங்கள் வந்தபிறகு திரையில் தெரியும் காட்சிகளின் இடத்துக்கு நாமே நேரில் செல்வதற்கு இணையான அனுபவத்தை தருகிறது. அரங்கு முழுக்க ஸ்பீக்கர்கள் அமைக்கப்பட்டு, காட்சிகளுக்கேற்ப ஒலி தனித்தனியாக வருகிறது. சமீபத்தில் வெளியாகிய த்ரில்லர் திரைப்படமான, ‘பீட்ஸா’ 7.1 சர் ரவுண்ட் ஒலியமைப்பில் படம் பார்ப்பவர்களை திகில் படுத்துகிறது. முதல் வரிசையில் படம் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும் ரசிகனின் இதயத்துடிப்பை வேகப்படுத்தும் சத்தம் இனி திரையில் இருந்துதான் வருமென்று எதிர்பார்க்க வேண்டியதில்லை. புரஜெக்டர் ரூமில் இருந்தும் ‘டமால்’ என்று சத்தம் வரும்.

பாலிவுட்டைப்போல கோலிவுட்டிலும் மல்ட்டிப்ளக்ஸ் கலாச்சாரம் உருவெடுத்து இருப்பது சமீபகாலப் போக்கு. நல்ல சூழலில் படம் பார்க்கும் அனுபவம்தான் திருட்டு டிவிடி மாதிரியான இத்தொழிலுக்கு எதிரான விஷயங்களைத் கட்டுப்படுத்த உதவும். மல்ட்டிப்ளக்ஸ் திரையரங்குகளில் டிக்கெட் கட்டணமும் அதிகம் என்பதால், தயாரிப்பாளர் எதிர்பார்க்கும் லாபமும் விரைவில் கிடைக்கிறது. தமிழகத்தில் அடுத்த சில வருடங்களில் மல்ட்டிப்ளக்ஸ் என்று சொல்லக்கூடிய நவீன திரையரங்குகள் நிறைய தோன்றும்" என்கிறார், டிஸ்னி-யூடிவி மோஷன் பிக்சர்ஸ் நிறுவனத்தின் தென்மண்டல தலைமைப் பொறுப்பிலிருக்கும் தனஞ்செயன்.

சென்னையில் அபிராமி மல்ட்டிப்ளக்ஸ் போன்ற திரையரங்குகள் செவன் ஸ்டார் வசதி என்று குறிப்பிடும் சில வசதிகளை உருவாக்கியிருக்கின்றன. அதாவது போனிலோ, இண்டர்நெட்டிலோ குடும்பத்தோடு படம் பார்க்க வருகிறோம் என்று தகவல் கொடுத்துவிட்டால் போதும், அவர்களே காரில் வந்து அழைத்துச் சென்று, திருப்தியாகப் படம் பார்த்து, வீட்டுக்குத் திரும்புவது வரை பார்த்துக் கொள்வார்கள். என்ன, காசுதான் கொஞ்சம் ஜாஸ்தி.

‘Q is dead’

சமீப ஆண்டுகளில் திரையரங்குகளில் நிகழ்ந்திருக்கும் முக்கியமான புரட்சியாக ஆன்லைன் டிக்கெட் புக்கிங்கை குறிப்பிடலாம். சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு சென்னையின் சத்யம் சினிமாஸ் இந்த முறையை அறிமுகப் படுத்தியபோது, ‘Q is dead’ என்று அறிவித்து, விளம்பரப்படுத்தியது. அதாவது இனிமேல் யாரும் சினிமா டிக்கெட்டுக்கு வரிசையில் நிற்கவேண்டாம் என்பது பொருள். முதல் நாள், முதல் காட்சிக்கு இரும்புக் கிராதிகளால் பிணைக்கப்பட்ட சிறைச்சாலை மாதிரியான டிக்கெட் கவுண்டர்கள் இன்று பெருமளவில் ஒழிந்துவிட்டன. தீபாவளிக்கு சொந்த ஊரான திண்டுக்கல்லுக்குப் போகும் ரசிகன், சென்னையிலிருந்தே ஆன்லைன் மூலமாக அந்த ஊரில் இருக்கும் தியேட்டரில் முதல் நாள் முதல் காட்சியாக,‘துப்பாக்கி’ படத்துக்கு முன்பதிவு செய்யலாம். ஆன்லைன் முன்பதிவு வந்துவிட்டதால், ‘பிளாக்’ டிக்கெட் விற்பவர்கள் என்கிற இனமே கிட்டத்தட்ட அழிந்துவிட்டது.

திரையரங்குகள் மல்ட்டிப்ளக்ஸ்களாக மாறிக்கொண்டிருக்கும் அதே நேரம் டிக்கெட் கட்டணம் 120 ரூபாயாக மாறிவிட்டது. பத்து ரூபாய்க்கும், இருபது ரூபாய்க்கும் இனி சினிமாவில் மதிப்பில்லை. சிறுநகரங்களில் இருக்கும் தியேட்டர்களில்கூட டிக்கெட் கட்டணம் ஐம்பது ரூபாய்க்கும் மேலாக நிர்ணயிக்கப்படுகிறது. அதிலும் பெரிய படங்கள் வரும் சூழலில் 200 ரூபாய் என்றுகூட வெளிப்படையாகவே நிர்ணயிக்கிறார்கள். சென்னை, கோவை போன்ற நகரங்களில் ஒரு சராசரிக் குடும்பம் படம் பார்க்க, ஒரு முழு ஆயிரம் ரூபாய் நோட்டை செலவழிக்க வேண்டியிருக்கிறது.

நாளை நமதே

இவை எல்லாவற்றையும் விட தமிழ் சினிமாவில் பாயும் புது வெள்ளம் ஒன்றுண்டு. சின்னத்திரையில் குறும்படங்களை இயக்கியவர்களுக்கு வெள்ளித்திரை தனது அகலமான கதவை திறந்து வைத்ததோடு இல்லாமல், சிகப்புக் கம்பளமும் விரித்து வரவேற்றிருக்கிறது. இவர்களில் பெரும்பாலானோர் சினிமாவில் வேலை பார்த்தவர்கள் அல்ல. சினிமா படமெடுக்க வேண்டுமென்று ஊரைவிட்டு ஓடிவந்தவர்கள் அல்ல. சாஃப்ட்வேர் புரோகிராம்மர்கள், கல்லூரி மாணவர்கள், மார்க்கெட்டிங் பணியாளர்கள் என்று கலந்துகட்டி இருக்கிறார்கள். திரைமொழியை தொடர்ச்சியாகப் படங்கள் பார்ப்பதின் மூலமாக கற்றுக் கொண்டவர்கள்.

பாலாஜி, ‘காதலில் சொதப்புவது எப்படி?’ என்கிற குறும்படம் மூலம் பேசப்பட்டவர். அதையே நீட்டி, முழுநீளத் திரைப்படமாகவும் எடுத்து இயக்குனர் ஆகியிருக்கிறார். கார்த்திக் சுப்புராஜ், த்ரில்லர் திரைப்படமான சக்கைப்போடு போடும் ‘பீட்ஸா’ படத்தின் மூலம் குறிப்பிடத்தக்க இயக்குனராக அறிமுகமாகியிருக்கிறார். நளன் எனும் குறும்பட இயக்குனரும் அடுத்து வெள்ளித்திரையில் நுழைந்திருக்கிறார்.

சாதாரண ரசிகர்களாக இதுவரை இருந்த இந்தப் புதியவர்களின் வருகை, சினிமாவின் வழக்கமான சம்பிரதாயங்களை உடைத்து, வேறு தளத்துக்குக் கொண்டுசெல்லும் என்கிற நம்பிக்கையை உருவாக்கியிருக்கிறது.

(நன்றி : புதிய தலைமுறை)