நண்பன்

மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு 3 இடியட்ஸ் வெளியானபோது ஊரே கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தது. ‘இன்னும் 3 இடியட்ஸ் பார்க்கலயா?’ என்று கேட்பவர்களிடம் ‘இல்லை’ என்றபோது ஏதோ புழுவைப் பார்ப்பதுபோல பார்த்தார்கள். ஒரு படம் பார்க்காதது அவ்வளவு பெரிய குற்றமா என்று நொந்துக் கொள்வேன். இந்தியாவே கொண்டாடிய 3 இடியட்ஸை பார்க்காமல் கவனமாக தவிர்த்து வந்ததற்கு ஒரே ஒரு காரணம் அந்தப் படம் ஷங்கர் இயக்கத்தில், விஜய் நடிக்க தமிழில் தயாராகப் போகிறது என்பதை கேள்விப்பட்டதால்தான். ஒரு படத்தை ரீமேக்கில் பார்க்கும்போது ஒப்பிடுதல்கள் ஏற்படுத்தும் அசவுகரியம் எரிச்சலானது. ‘நண்பன்’ எரிச்சலை ஏற்படுத்திவிடக் கூடாது என்பதாலேயே இடியட்ஸைப் பார்க்கவில்லை. ஒருவழியாக WAIT IS OVER

நண்பன் – ஷங்கரின் படமுமல்ல, விஜய்யின் படமுமல்ல. அதனாலென்ன? ALL IS WELL

குஷி வந்து பண்ணிரெண்டு ஆண்டுகள் ஆகிறது. குஷியில் தெரிந்த விஜய்யைவிட நான்கைந்து வயது குறைந்த விஜய்யோ இவர் எண்ணுமளவுக்கு இளமை கொப்பளிக்கிறது விஜய்யின் தோற்றத்தில். பாபா தோல்வியால் மனமுடைந்துப் போயிருந்த ரஜினிக்கு அவரது கேரியரில் சந்திரமுகி எவ்வளவு முக்கியமான படமோ, அதே அளவுக்கு விஜய்க்கு நண்பன் முக்கியமான படம். கிட்டத்தட்ட ஐந்து ஆண்டுகள் கழித்து பிளாக்பஸ்டர் ஹிட். பொங்கல் எப்போதும் இளையதளபதியை கைவிடுவதேயில்லை. தன்னை முழுமையாக ஒரு இயக்குனரிடம் ஒப்புக்கொடுத்துவிட்டு விஜய் நடிப்பார் என்பதை நம்பவே இயலவில்லை. விஜய்யின் டயலாக் டெலிவரி பல நேரங்களில் எரிச்சலூட்டும். வாயில் மாவா போட்டுக் குதப்பிக்கொண்டே உதட்டை மட்டும் அசைப்பது மாதிரி தெரியும். நண்பனில் இந்த ஸ்டைல் மிஸ்ஸிங் என்பது பெரிய ஆறுதல். பஞ்ச் டயலாக், ஓபனிங் சாங், எலும்புகளை நொறுக்கும் ஃபைட் சீனெல்லாம் இல்லாமல் விஜய் நடித்திருக்கிறார். இருந்தாலும் ஓபனிங்குக்கு மட்டுமாவது ஒரு அதிரடி ஃபைட் வைத்திருக்கலாமோவென்று தோணத்தான் செய்கிறது. அதனாலென்ன? ANIL IS WELL

கொழுக் மொழுக் அழகுப்புயலான அனுயாவை அக்கா ஆக்கிவிட்டு, ஈர்க்குச்சி இலியானாவை ஹீரோயின் ரோலுக்கு புக் செய்த ஷங்கரின் ரசனை என்ன ரசனையோ? அனுயா ரசிகர்கள் தியேட்டரில் ரத்தக் கண்ணீர் வடிக்கிறார்கள். ரவிதேஜாவின் ‘கிக்’கில் கிக் ஏற்றிய இலியானா ஏனிப்படி இளைத்துப்போனார் என்றே தெரியவில்லை. எப்படியிருந்த இலியான இப்படி சப்பிப்போட்ட மாங்கொட்டை மாதிரி ஆகிவிட்டிருக்கிறார். முகத்தைக் கண்டு அடையாளம் காண இயலாத அளவுக்கு தோற்றம் மாறிவிட்டிருக்கிறது. கடைசியாக இடுப்பைப் பார்த்துதான் இது இலியானா என்று தெரிந்துகொள்ள முடிந்தது. இடுப்பு சைஸ் இருபத்து நாலு இஞ்சாக இருக்கலாம். ILIYANA IS BAD

இந்தப் படத்தில் சத்யராஜை அனைவரும் பாராட்டுவது ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. வழக்கமான சத்யராஜின் பாடி லேங்குவேஜூம், டயலாக் டெலிவரியுமே அபாரமாக இருக்கும். சத்யராஜின் கேரியரிலேயே அவர் நடித்த படா மொக்கை கேரக்டரான வில்லாதி வில்லன் ‘பூ’வை மறுபடியும் ரீமேக் செய்து பிரின்சிபலாக நடித்திருக்கிறார். வாயை வேறு கவுரவம் சிவாஜி மாதிரி வைத்துக்கொண்டு குரல் மாற்றிப் பேசும்போது எரிச்சல் மண்டிக்கொண்டு வருகிறது. SORRY VIRUS

2002ல் ரோஜாக்கூட்டத்தில் பார்த்த ஸ்ரீகாந்த் பத்து வருடம் கழிந்தும் அப்படியேதான் இருக்கிறார். ஒரு இன்ச் கூட நடிப்பாற்றல் அவருக்கு வளரவேயில்லை என்பதுதான் சோகம். நல்லவேளையாக ஜீவாவும், சத்யனும் மாறி, மாறி அசத்துவதால், ஸ்ரீகாந்த் ரொம்ப உறுத்தவில்லை. குறிப்பாக கவுன்சலிங் காட்சியில் அடக்கி வாசித்து, சின்ன சின்ன எக்ஸ்பிரஷன்களில் அசத்தும் ஜீவா.. க்ளாஸ்.. JEEVA IS TOO WELL

படம் பார்த்த சில நண்பர்கள் இப்படம் மிக மோசமான அரசியலை முன்வைப்பதாக சொல்கிறார்கள். ஏனோ எனக்கு அப்படி எதுவும் உறுத்தவில்லை. அல்லது அம்மாதிரி அரசியல் பார்வையோடு படம் பார்க்கத் தெரியவில்லை. மாறாக நாட்டின் உயர்கல்வி நிறுவனங்களில் தலித் மாணவர்கள் தற்கொலை செய்வதை, சிறப்பாக படம் பிடித்து காட்சியாக காட்டியதற்கு பாராட்டவே தோன்றுகிறது. ஜீவாவின் குடும்பப் பின்னணியை காட்டும் காட்சிகளில் ஏழ்மையை கேலி செய்வதாக ஒரு குற்றச்சாட்டு. போதுமான இரக்கம் கோரவில்லை என்பதைத் தவிர்த்து இதில் வேறு பிரச்சினை இருப்பதாக தோன்றவில்லை. ஏழ்மையை யதார்த்தமாக காட்டுவதாக சொல்லிக் கொள்ளும் சில படைப்புகள் மோசமான கருத்தியல் வன்முறையை உருவாக்கவல்லவை. கல்விமுறை மாறவேண்டும் என்கிற படத்தின் அடிநாதத்தில் யாருக்கும் கருத்துவேறுபாடு இருக்க வாய்ப்பில்லை என்று நினைக்கிறேன். இது சேத்தன் பகத் எழுதிய ஏதோ ஒரு நாவலின் ‘தீம்’. அவருக்கு கிரெடிட் கொடுக்கவில்லை என்று சிலர் ஆதங்கப்படுகிறார்கள். இருபது வருடங்களுக்கு முன்பு மாலன் எழுதிய ‘தப்புக்கணக்கு’ என்கிற சிறுகதை ஒன்றும்கூட இதே தீமில் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. என்ன, அதில் எல்.கே.ஜி. மாணவி. இதில் என்ஜினியரிங் மாணவன். தேடிப் பார்த்தால் இதே தீமை நிறையப் பேர் எழுதியிருக்கலாம். அரசியல்ரீதியாக ஷங்கரை திட்ட அவரது பழைய படங்களே போதுமானது. ஒப்பீட்டளவில் அவரது முந்தையப் படங்களோடு ஒப்பிட்டால் நண்பன் இந்த அரசியல் விஷயத்தில் ஓரளவுக்கு பெட்டர் என்றே கருதுகிறேன். I MAY BE BLIND IN THIS CASE

இந்தப் படத்துக்கு ஏன் இத்தனை பாடல்கள் என்றே புரியவில்லை. எல்லா பாட்டும் ஸ்பீட் பிரேக்கர் தான். படத்தில் இருக்கும் ஒரே உருப்படியான பாடலான ‘ஃப்ரெண்டை போல யாரு மச்சான்’ டைட்டில் பாடலாக வீணடிக்கப்பட்டு விட்டது. மற்ற பாடல்கள் எதுவும் திரும்பக் கேட்கக்கூடிய ரகமாக கூட இல்லை. ஷங்கரின் படங்களிலும் சரி. விஜய்யின் படங்களிலும் சரி. இதுதான் படுமோசமான இசை ஆல்பம். MUSIC IS WORST

பிரசவத்தில் ஷங்கருக்கு என்னதான் ஆர்வமோ தெரியவில்லை. முந்தையப் படத்தில் ரோபோ பிரசவம் பார்த்தது. இந்தப் படத்தில் அணில் பிரசவம் பார்க்கிறது. இந்தக் காட்சிக்கு இன்னும் டாக்டர்கள் யாரும் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கவில்லையா என்று தெரியவில்லை. இம்முறையில் பிரசவம் சாத்தியமா என்றும் புரியவில்லை. ஷங்கருக்கு ஹாலிவுட் ஃபேண்டஸி படங்களில் க்ளைமேக்ஸ்கள் ரொம்பவும் பாதிப்பை ஏற்படுத்தியிருக்க வேண்டும். ‘நாம சாதிச்சிட்டோம்’ என்று கூறி கடைசியில் ஒருவரையொருவர் அமெரிக்கர்கள் கட்டிக் கொள்வார்கள். அதே பாணி காட்சிகள் இவரது படங்களில் தொடர்ச்சியாக வந்துக் கொண்டிருக்கிறது. முதல் பாதி முழுக்க இளையத் தலைமுறைக்கான அட்வைஸ் மழை கொட்டோ, கொட்டுவென்று கொட்டுகிறது. வசனம் எழுதியவர் அப்துல்கலாமா அல்லது இறையன்புவா என்று டவுட்டு வந்துத் தொலைக்கிறது. OVERDOSE

‘ஃபீல்குட் மூவிஸ்’ என்று சொல்லக்கூடிய வகை தமிழில் அருகிக்கொண்டு இருக்கிறது. முன்பெல்லாம் கடைசி காட்சியில் எல்லாப் பாத்திரங்களும் (வில்லன் உட்பட) வாய்நிறைய சிரித்துக்கொண்டு சுபம் போடுவார்கள். அரிதாகிவிட்ட இந்த க்ளைமேக்ஸ் கலாச்சாரம் நண்பனில் மீண்டும் மறுமலர்ச்சி பெற்றிருக்கிறது. குடும்பம் குடும்பமாக தியேட்டருக்கு அடுத்த சில நாட்களில் மக்கள் படையெடுக்கப் போகிறார்கள் என்பது மட்டும் உறுதி. ALL ARE FEELING VERY GOOD