பரதேசி

தமிழின் தலைசிறந்த படங்களில் ஒன்று என்று சொல்வதில் தயக்கம் ஏதுமில்லை. இவ்வாறு சொன்னால் ட்விட்டர் ரீட்விட்டுகளும், ஃபேஸ்புக் லைக்குகளும், ரீஷேர்களும் குறையும்தான். ஈடுசெய்ய முடியாத இழப்புதான். ஆனாலும் என்ன செய்ய.. எனக்கு அவ்வளவாக பிடிக்காதவராக இருந்தாலும் பாலா நாம் ஒப்புக்கொள்ளும் அளவுக்கு பர்ஃபெக்டாக படம் எடுத்திருக்கிறாரே?

படத்தில் லாஜிக் குறைகிறது, மேஜிக்கே இல்லையென்றெல்லாம் நிறைய விமர்சனங்களை வாசித்திருப்பீர்கள். விமர்சனமாக எழுத சரக்கில்லாதவர்கள் மொத்த கதையையே கூட விமர்சனமாக எழுதியிருப்பார்கள். எனவே படம் பார்க்காதவர்களுக்கும் கதை தெரிந்திருக்கும். இந்தப் பதிவுக்கு எந்தவிதமான தேவையும் இல்லையென்றாலும் ஒன்றே ஒன்றை மட்டும் அழுத்தமாக பதிவு செய்துவிட விரும்புகிறோம். ‘பரதேசி பார்த்தே ஆகவேண்டிய திரைப்படம்’.

அவதார் படத்தில் ஜேம்ஸ் கேமரூன் புதியதாக ஓர் உலகத்தை சிருஷ்டித்ததை மாதிரி, பாலா இப்படத்தில் நாமறியாத ஒரு தமிழகத்தை உருவாக்கிக் காட்டியிருக்கிறார். படத்தின் டைட்டிலில் தொடங்கி எண்ட் கார்ட் வரை ஆச்சரியத்தில் வாய்பிளந்து பார்க்க இந்த அற்புத படைப்பாற்றலே காரணம். பாலா படைப்பாளிகளின் படைப்பாளி. இவரது சினிமா மொழி unique ஆன ஒன்று. இதுவரை யாரும் பயன்படுத்தாத புது மொழி. இவரை பார்த்து சூடு போட்டுக் கொள்கிறவர்கள், பாதி வெற்றியை அடைந்தாலேகூட அது சாதனைதான்.

இதுவரை எத்தனையோ இலக்கியவாதிகள் சினிமாவுக்கு வந்திருக்கிறார்கள். நாஞ்சில்நாடனை பாலா கவுரவித்திருப்பதைப் போல, இதுவரை யாரும் கவுரவிக்கப்பட்டிருக்கிறார்களா என்று தெரியவில்லை. நடிகர்களில் தொடங்கி, டெக்னிஷீயன்கள் வரை அத்தனைபேரையும் மிகச்சரியாக கண்ட்ரோல் செய்திருக்கிறார் பாலா. படத்தின் ஒரு ஃப்ரேம் கூட அவருடைய கட்டுப்பாட்டிலிருந்து மீறி துருத்தியதாக தெரியவில்லை. கேப்டன் ஆஃப் த ஷிப் எப்படியிருக்க வேண்டுமென்று ‘பரதேசி’ எடுத்துக் காட்டியிருக்கிறார் பாலா. குறிப்பாக க்ளைமேக்ஸ். மரணத்தைவிட கொடூரமான ஒரு தண்டனையை கதையின் நாயகனுக்கு தந்திருக்கிறார். சேது பார்த்தபோது கூட இவ்வளவு பாதிப்பில்லை. இதற்காகவே இன்னொரு முறை நிச்சயம் ‘பரதேசி’ பார்க்கவே மாட்டேன். இதுவரை வந்த தன்னுடைய படைப்புகளில் ஆகச்சிறந்ததாக இதை எடுத்திருக்கும் பாலாவுக்கு என்னால் அளிக்க முடிந்த எளிய பரிசு இதுதான்.

பாலாவின் தேவர்பாணி இந்துத்துவா மீது நமக்கு சில விமர்சனங்களும் உண்டு. இப்படத்திலும் அது வெகுவாகவே வெளிப்படுகிறது. குறிப்பாக மருத்துவர் பரிசுத்தம் பாத்திரத்தை அவர் வார்த்திருப்பது அப்பட்டமான அயோக்கியத்தனம். பரதேசியில் அப்பகுதி மட்டும் ஒட்டாமல், வேண்டுமென்றே திணித்ததாக கதையோட்டத்துக்கு தடையாக அமைந்திருக்கிறது. படத்தின் முற்பாதியில் பந்தி கவுரவத்தை காட்ட வசனம் எழுதிய நாஞ்சில் நாடனின் சிறுகதையை கடன் பெற்ற பாலா, பரிசுத்தம் பகுதிக்கு ஜெயமோகனிடம் கேட்டு ‘ஓலைச்சிலுவை’ சிறுகதையை கடன் வாங்கியிருக்கலாம். மகிழ்ச்சியாக கொடுத்திருப்பார். படம் இன்னும் பிரமாதமாக பரிணமித்திருக்கும்.