தெய்வத் திருமகள் – போலியாகவே இருக்கட்டும்

தெய்வமகன் என்று முதலில் பெயரிடப்பட்டு, சிவாஜி குடும்பத்தினரின் ஆட்சேபணைக்கு பிறகு தெய்வத்திருமகன் என்று மாற்றப்பட்டு, தேவர் இனத்தவரின் மிரட்டலுக்குப் பயந்து, தெய்வத்திருமகள் ஆகியிருக்கும் I am Sam படத்தை தேவி தியேட்டரில் பார்த்தபோது, அது ஒரு உன்னதமான படமென்றெல்லாம் நினைக்கவில்லை. சில காட்சிகள் கலங்க வைத்தது உண்மை. இரண்டு பெண் குழந்தைகளின் இளம் தந்தை என்பதால் இருக்கலாம். படம் பார்த்தவுடனேயே வீட்டுக்கு ஓடிச்சென்று என் மகள்களை இரவு நீண்டநேரம் கொஞ்சிக்கொண்டே இருந்தேன். இது என் வழக்கமான இயல்பல்ல என்பதால் வீட்டில் இருந்தவர்களுக்கு கொஞ்சம் ஆச்சரியம்.

அவ்வளவுதான், மறுநாளில் இருந்து தெய்வத்திருமகள் எந்த எஃபெக்டையும் எனக்கு ஏற்படுத்தியதாக தெரியவில்லை. இன்னொரு முறை அப்படத்தை பார்க்கும் எண்ணமும் இல்லை. ஒரு சுமாரான திரைப்படமென்று என் ரசனையளவில் மதிப்பிட்டிருந்தேன்.

ஆனால் படம் பார்த்த நம்மைப்போன்ற மற்ற சாதாரணர் சிலர் அப்படம் குறித்த மிக உயர்வான அபிப்பிராயங்களை கொண்டிருக்கிறார்கள் என்று தெரிகிறது. விக்ரமின் நடிப்பில் இதுதான் உச்சம் என்று என்னுடைய நண்பன் ஒருவன் கருத்து தெரிவித்தான் (சேதுவுக்குப் பிறகு உச்சத்தைத் தொடுவது என்பது இனி விக்ரமுக்கு சாத்தியமில்லாத விஷயம்). படம் பார்த்த பெண்கள் சிலர் மூக்கைச் சிந்திக்கொண்டே வீட்டுக்குப் போய், தங்கள் அப்பாவோடு மட்டும் வந்து இரண்டாம் முறை படம் பார்த்தார்கள் என்று கேள்விப்பட்டேன்.

திருட்டு டிவியில் படம் பார்த்த எங்கள் தெரு குடும்பம் ஒன்று, இரவு முழுக்க தூங்காமல் அழுது புலம்பியதாக ஒரு செவிவழிச் செய்தியும் கிடைத்திருக்கிறது. இம்மாதிரி தமிழகம் முழுக்க கர்ச்சீப்பை ஈரமாக்கும் ஏராளமான கண்ணீர்க் கதைகளை தொலைபேசி பேச்சுகளிலும், இணையத் தளங்களிலும் கேட்க, வாசிக்க கிடைக்கிறது. ஒருவேளை நிஜமாகவே இது மிக உன்னதமான படம்தானோ, நாம்தான் சரியாக கவனிக்கவில்லையோ என்கிற குற்றவுணர்ச்சியும் எனக்கு இயல்பாகவே எழத் தொடங்கி விட்டது.

இதேவேளையில் இப்படம் குறித்த உக்கிரமான எதிர்ப்புகளும் தமிழ் அறிவுஜீவிகள் என்று தங்களை சொல்லிக் கொள்பவர்கள் / நம்பிக் கொண்டிருப்பவர்களிடமிருந்து எழத் தொடங்கியிருக்கிறது. இயக்குனர் விஜய் அப்பட்டமான திருடர் என்பது அவர்களது முதல் வாதம். I am Sam திரைப்படத்தை ஈயடிச்சான் காப்பியாக அடித்தது மட்டுமின்றி, அதை தன்னுடைய சொந்த சரக்கு போல அவர் பாவனை செய்வதை இவர்களால் சகித்துக் கொள்ள முடியவில்லை என்பதையும் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. இது யாராலும் சகித்துக்கொள்ள இயலாத விஷயம்தான். இல்லையென்று சொல்லவில்லை.

ஆனாலும் அறிவுஜீவிகளின் அட்டூழியம் கொஞ்சம் அளவுக்கதிமாகவே இந்த விஷயத்தில் வெளிப்படுவதாக தோன்றுகிறது. இதற்கு முன்பாக அப்பட்டமாக தழுவிய படங்களை இவர்கள் தமிழில் பார்த்ததே இல்லை என்பது போலவும், முதன்முதலாக இப்படிப்பட்ட மோசமான போக்கினை இயக்குனர் விஜய் முன்னெடுத்திருப்பதைப் போலவும் ஆடாத ஆட்டமெல்லாம் ஆடிக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

உதாரணத்துக்கு அப்படத்தின் கதை விவாதத்தில் பங்கெடுத்த அஜயன் பாலாவுக்கு நேர்ந்த அனுபவத்தை எடுத்துக் கொள்ளலாம். படத்தின் இயக்குனரோடு தனக்கு ஏற்பட்ட தனிப்பட்ட நெகிழ்ச்சியான தருணங்களை தன்னுடைய இணையப் பக்கத்தில் எழுதியிருந்தார் அஜயன். அவ்வளவுதான். இணைய அறிவுஜீவிகள் பொங்கியெழுந்து விட்டார்கள் (இவர்களை ஒப்பிடுகையில் சிறுபத்திரிகை மற்றும் அரசியல் சமூக அறிவுஜீவிகளை கோயில் கட்டி கும்பிடலாம்). ஒருவன் நல்ல படைப்பாளியாக இருக்க வேண்டுமா, அல்லது நல்ல மனிதனாக இருக்க வேண்டுமா என்றெல்லாம் தர்க்கரீதியான கேள்விகளை எழுப்பி, அவரவர் தர்க்கத்தில் அவரவரே பதில் சொல்லி... ஏண்டா இப்படி எழுதினோம் - “ஒரு மனுஷன் நல்லவன்னு சொல்றது ஒரு குத்தமாய்யா?” - என்று அஜயன்பாலா நொந்துப் போகிற அளவுக்கு புகுந்து விளையாடி விட்டார்கள்.

இன்னொரு பக்கம் கீற்று இணையத்தளத்தில் வெளிவந்த விமர்சனம், உயிர்மையில் ஷாஜி எழுதிய விமர்சனம் என்று கொஞ்சம் அதீதமான, நாடகத்தனமான விமர்சனங்களை அறிவுஜீவி மொழிநடையில் வாசிக்க கிடைத்தது. இப்போது எனக்கு தெய்வத்திருமகள் படத்தின் மீதும், அதன் இயக்குனர் மீதும் பெரிய அனுதாபமே (ஸ்டாக்ஹோம் சிண்ட்ரோம் மாதிரி) ஏற்பட்டுவிட்டது.

பிக்பாக்கெட் திருடன் ஒருவன் மாட்டிக்கொண்டால் ஊரே சேர்ந்து அடித்து, நொறுக்கி திருவிழாவாக கொண்டாடுவது மாதிரியான மனோபாவத்தினை, வெகுஜனங்களிடமிருந்து விலகி நின்று அறிவுபூர்வமாக, தர்க்கப்பூர்வமாக சிந்திக்கிறவர்கள் என்று சொல்லிக் கொள்பவர்களிடம் இருப்பதினை உணரமுடிகிறது.

இதே நேரத்தில் இன்னொரு படத்தையும் இந்த சம்பவங்களோடு ஒப்பிட வேண்டியிருக்கிறது. சில வருடங்களுக்கு முன்பு மாதவன் நாயகனாக நடித்து (சீமான் போலிஸ் அதிகாரியாக ரசிகர்களை வெறியேற்றி) வெளிவந்த ‘எவனோ ஒருவனை’ நினைத்துப் பார்க்கிறேன். கம்யூனிஸப் படமான காஞ்சிபுரத்துக்கு தேசிய விருது கிடைத்தபோது, ‘எவனோ ஒருவனுக்கு’ கொடுத்திருக்கலாம் என்று தமிழ்நாட்டின் ஒரே அக்மார்க் ஐ.எஸ்.ஓ. 9001 அறிவுஜீவியான ஞாநி கூட குமுதத்தில் எழுதியிருந்தார்.

இந்தப் படத்தின் ஒரிஜினல் நிஷிகாந்த் காமத் இயக்கிய மராத்திய மொழிப்படமான பிம்பிலிக்கி பிலாகியோ என்ன எழவோ.. (டோம்பிவிலி ஃபாஸ்ட் என்று தோழர் திருத்துகிறார்). இத்திரைப்படம் மராத்திய மொழி திரைப்படங்களுக்கு ஒரு சர்வதேச அந்தஸ்தினை உயர்த்தியதாக அப்போது அறிவுஜீவிகள் மார்தட்டிக் கொண்டது நினைவுக்கு வருகிறது. பல சர்வதேச திரைப்பட விழாக்களில் திரையிடப்பட்டு, ஏகப்பட்ட விருதுகளையும் பிம்பிலிக்கி பிலாகி குவித்தது. அவ்வருடத்தின் தேசிய விருதுகள் அறிவிக்கப்பட்டபோது பிராந்திய மொழிப் படங்களுக்கான விருதையும் பெற்றது.

இரண்டு, மூன்று மாதத்துக்கு முன்பு கலைஞர் டிவியில் ஒரு ஆங்கில டப்பிங் படத்தினை கண்டேன். மைக்கேல் டக்ளஸ் நடித்த அத்திரைப்படத்தின் ஆரம்பக் காட்சிகள் ஏற்கனவே கண்டது போலவே இருந்தது. மேலும் காட்சிகளை கண்டதுமே புரிந்துவிட்டது. அட, இது நம்மூரு பிம்பிலிக்கி பிலாகி. ஹாலிவுட்காரன் கூட அப்பட்டமாக சுடுகிறானே என்று நொந்துப்போய் விட்டேன். பிற்பாடு இணையத்தில் தேடியபோது Falling Down என்கிற பெயரில் 1993லேயே அப்படம் வெளிவந்துவிட்டதை தெரிந்துகொள்ள முடிந்தது.

இதை இப்படித்தான் புரிந்துகொள்ள முடிகிறது. நம் அறிவுஜீவிகள் சிலாகிக்கும் படங்களுக்கான மூலம் அவர்களுக்கு தெரியாததால், பாராட்டித் தள்ளிவிடுகிறார்கள். ஒருவேளை தப்பித்தவறி தெரிந்துவிட்டால் ’நகல் அல்ல, போலி’, ‘பொய்மையின் உச்சம்’ என்று இலக்கியத்தரமாக எட்டி உதைத்து, குப்புறப் போட்டு ஏறி மிதிக்கிறார்கள்.

குறிப்பாக வெகுதிரள் ஜனரஞ்சக படங்களின் இயக்குனர்கள் எடுக்கும் படங்கள் குறித்தே இவர்களது உன்னதமான ஒரிஜினல்-போலி விளையாட்டு அதிகமாக நடைபெற்று வருவதையும் அவதானிக்க முடிகிறது. அறிவுஜீவி இயக்குனர்கள் யாராவது சுட்டு படமெடுத்தால், நம்மாளுதானே என்று அட்ஜஸ் செய்துக் கொள்கிறார்கள்.

‘தெய்வத் திருமகள்’ அப்பட்டமான ஜெராக்ஸ் காப்பியாக இருக்கலாம். படத்தின் இயக்குனருக்கு படைப்புத்திறனே இல்லாமல் கூட இருக்கலாம். ஆனால் தமிழர்களிடையே மங்கிப்போய் வரும் நெகிழ்ச்சி என்கிற உணர்வினை இப்படம் மூலமாக மறு உருவாக்கம் செய்திருக்கிறார் இயக்குனர்விஜய் என்பது மட்டும் நிச்சயம்.

ஜனநாயக அமைப்பில் வாழும் நாம், பெரும் அபத்தங்கள் கொண்ட படங்களாக இருந்தபோதிலும் வெற்றி கண்ட படங்களின் வெற்றியை மறுக்கவே இயலாது. அவற்றை உருவாக்கிய ஜெராக்ஸ் மெஷின்களின் பெயர்கள் திரைப்பட வரலாற்றில் இடம்பெறுவதையும் தடுக்கவே இயலாது. இதற்கு நல்ல உதாரணம் கமல்ஹாசன்.