மே 18

இருதினங்களுக்கு முன்பு தமிழ்தேசிய நண்பரொருவர் என்னுடைய தமிழுணர்வு குறைபாடு குறித்து தொலைபேசியில் காரசாரமாக நீண்டநேரமாக பேசிக்கொண்டிருந்தார். செம்மொழி மாநாட்டுக்கு நான் சென்றிருந்தது குறித்து அவருக்கு வருத்தம். தொழில்நிமித்தமாக போகவேண்டியிருந்தது என்று நான் சப்பைக்கட்டு கட்டினாலும், புரிந்துகொள்ளாமல் மேலும் மேலும் ஏசிக் கொண்டிருந்தார்.

இறுதியாக, நான் தமிழுணர்வற்றவன் என்று நிரூபிக்க “இந்த மே 18 அன்றைக்கு என்னடா செய்துக் கொண்டிருந்தாய்?” என்று கிடுக்கிப்பிடி கேள்வி ஒன்றினையும் கேட்டார். கடந்த 2009ல் அதே தினத்தில் ஈழத்தில் கொத்து கொத்தாய் மனிதப் படுகொலை நிகழ்ந்ததையும், வெட்டப்பட்ட முகம் ஒன்று பிரபாகரன் என்று காட்டப்பட்டதையும் நினைவுறுத்தி, அந்நாளை நான் நினைவில் கொண்டிருந்தேனா என்று அறிவது அவரது நோக்கம். ”நினைவில்லை, பிறகு சொல்கிறேன்” என்று அப்போதைக்கு சமாளித்துவிட்டு லைனை ‘கட்’ செய்தேன்.

இந்த ஆண்டு மே 18 அன்று நான் என்ன செய்துக் கொண்டிருந்தேன்? யோசித்துப் பார்த்தேன். நினைவில்லை. பின்னர் டயரியைப் புரட்டிப் பார்த்தபோது நிஜமாகவே கொஞ்சம் வெட்கமாகவும், வேதனையாகவும் இருந்தது. அன்று வெளியாகியிருந்த புதுப்படமான ‘இரும்புக்கோட்டை முரட்டு சிங்கம்’ ஈவ்னிங் ஷோ பார்த்திருக்கிறேன். இரண்டரை மணி நேரம் வயிறுகுலுங்கச் சிரித்திருக்கிறேன். நண்பரின் பார்வையில் நான் தமிழுணர்வற்றவன் என்று பார்க்கப்பட நிஜமாகவே நியாயமான காரணம் இருக்கிறது என்றுதான் உணர்கிறேன்.

இப்போது என்னுடைய முறை. வேறு சில நெருங்கிய நண்பர்களுக்கு போன் போட்டு, “கடந்த மே 18 அன்று என்ன செய்துக் கொண்டிருந்தாய்?” என்று கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறேன். தமிழுணர்வு நிறைந்த தமிழர்கள் குறித்த ஒரு சின்ன கணிப்புக்காக. என்ன கொடுமை? பலரும் அதே நாளில் அதே படத்தைப் பார்த்து மகிழ்ச்சியாக இருந்திருக்கிறார்கள். இதில் ஓரிரு ஈழத்தமிழர்களும், புலி ஆதரவாளர்களும் கூட அடக்கம். படம் பார்க்காத ஒரு சிலரும் வேறு ஏதோ கேளிக்கைகளிலும், கொண்டாட்டங்களிலும் மூழ்கியவர்களாகவே இருந்திருக்கிறார்கள்.

எனக்கு இது வரை ஒரே ஒரு ‘ஒரிஜினல் உணர்வாளன்’ கூட கிடைக்கவில்லை. எப்படியாவது ஒரு தமிழுணர்வாளராவது மாட்ட மாட்டாரா? அதனால் தான் உங்களிடம் கேட்கிறேன். ப்ளீஸ் நீங்களாவது கொஞ்சம் யோசித்து சொல்லுங்களேன். “கடந்த மே 18 அன்று நீங்கள் என்ன செய்துக் கொண்டிருந்தீர்கள்?”